.svg){kind=small}
Dzisiejsze najważniejsze wiadomości pochodzą z sektora nowopawliwskiego.
Tutaj siły ukraińskie rozpoczęły skoordynowaną kontrofensywę, aby zdestabilizować rosyjskie postępy w tym spornym sektorze w zachodnim Donbasie. W zaledwie kilka dni odzyskano kilka miejscowości, linie frontu przesunęły się, a ataki dronów zniszczyły rosyjskie punkty oporu – a to dopiero początek.
Głównym celem tej operacji jest odepchnięcie wojsk rosyjskich z niedawno zajętych pozycji frontowych i wyzwolenie odsłoniętych wsi w pobliżu rzeki Mokri Jali. Nie tylko odwróciłoby to dwumiesięczne zdobycze Rosjan, ale również umożliwiłoby stworzenie nowej linii obrony korzystnej dla Ukrainy pod względem ukształtowania terenu.
Ten konkretny sektor został wybrany z dwóch głównych powodów: po pierwsze, teren między Tolstojem, Zielonym Hajem i Piddubnym wyraźnie sprzyjał Ukraińcom. Analizując mapę topograficzną, widać, że operatorzy ukraińskich dronów korzystają z pobliskich wzniesień na zachodzie, co zapewnia im lepszą łączność sygnałową i szerszą widoczność, umożliwiającą bardziej precyzyjne naprowadzanie i dłuższe utrzymywanie się nad strefami wroga. W przeciwieństwie do innych sektorów z jarami lub wyschniętymi korytami rzecznymi zakłócającymi sygnały dronów, ten korytarz jest bardziej otwarty i spójny, zapewniając dogodne warunki dla skoordynowanych uderzeń. Ostatecznie obszar ten powiązany jest z rzeką Mokri Jali, którą siły ukraińskie prawdopodobnie postrzegają jako naturalną barierę mogącą wzmocnić ich linie po zakończeniu operacji.
Po drugie, rosyjskie jednostki w tym rejonie już wcześniej wykazywały oznaki nadmiernego rozciągnięcia po miesiącach nieustannych ataków w celu zdobycia nowych pozycji. Oddziały rosyjskie rozmieszczone w tym sektorze w dużej mierze składały się z niedostatecznie wyszkolonych żołnierzy, z ograniczonymi systemami walki elektronicznej do zwalczania ukraińskich dronów i z fatalnymi warunkami na liniach batalionowych. Co istotne, Rosja nie dysponowała odziedziczonymi, umocnionymi pozycjami ani scentralizowanymi fortyfikacjami, przez co wiele rosyjskich okopów było mocno narażonych na ataki z powietrza wykonywane przez drony typu Wampir. Ukraińskie zespoły FPV wykorzystały to do metodycznych uderzeń, zmuszając rosyjskich żołnierzy do ukrywania się w piwnicach i statycznych schronach.
To wyeliminowało wszelką mobilność i głębię taktyczną, jaką Rosjanie mieli nadzieję zachować, zamykając ich w reaktywnej postawie, z której odzyskanie inicjatywy stawało się coraz trudniejsze. Skutkiem tego była nie tylko dezorganizacja taktyczna, lecz także załamanie zdolności Rosjan do wzmacniania pozycji i koordynacji pod ostrzałem.
Z punktu widzenia planowania operacja została zorganizowana jako seria ograniczonych, sekwencyjnych uderzeń, z których każde wymierzone było w wrażliwe punkty rosyjskiej linii frontowej, celowo unikając masowego ataku na szerokim froncie. Zamiast tego Ukraińcy koncentrowali ogień i ruchy na słabo bronionych styku jednostek rosyjskich, opierając się na dobrze skoordynowanych grupach szturmowych wspieranych przez szybki zwiad dronowy i krótkodystansowe uderzenia FPV. Kluczową rolę odegrało precyzyjne naprowadzanie za pomocą dronów przed manewrami i w ich trakcie, co umożliwiało piechocie ukraińskiej wejście do akcji po wstępnym osłabieniu obrony bez angażowania nadmiernych sił.
Operacja rozpoczęła się od działań ukraińskich sił specjalnych, które oczyściły miejscowość Andriiwka-Klewtsowe z rosyjskich infiltratorów, wywieszając flagę swojej jednostki i torując drogę do dalszych działań.
Następnie siły ukraińskie zaatakowały rosyjskie pozycje na podejściu do Tolstoja, używając dronów FPV i artylerii do osłabienia obrony przeciwnika i ograniczenia jego manewrowości.
Potem jednostki szturmowe ruszyły z południa, oczyszczając wieś w walce wręcz, podobno pod dowództwem 5. Samodzielnej Ciężkiej Brygady Zmechanizowanej.
Bezpośrednio po tym wojska ukraińskie ruszyły na północ i wschód, odbijając pobliską miejscowość Zielony Haj. Nagrania pokazują ukraińskich marines wciągających tam flagę narodową, co świadczy o pełnej kontroli i sugeruje, że Rosjanie albo wycofali się pod presją, albo zostali zneutralizowani w trakcie oczyszczania terenu.
Stamtąd atak był kontynuowany w kierunku Piddubnego i Nowochackiego, a choć walki wciąż trwają, ukraińskie zespoły dronowe eliminują rosyjską piechotę i atakują składy amunicji w pobliżu Zirki i Towstego, dwóch wsi znajdujących się tuż za początkową linią. Te uderzenia wskazują nie tylko na chęć osłabienia obecnych pozycji rosyjskich, ale także na ograniczenie ich zdolności do kontrataku. Ukraińska koordynacja między jednostkami świadczy o istnieniu szerszego planu operacyjnego zmierzającego do odzyskania kontroli nad sektorem i zadania rosyjskim batalionom skumulowanych strat poprzez ciągłe działania małych oddziałów.
Ogólnie rzecz biorąc, ukraińska kontrofensywa w zachodnim Donbasie pokazuje, jak ograniczone działania ofensywne, oparte na precyzyjnym rozpoznaniu i dobrym planowaniu taktycznym, mogą przynieść znaczące zmiany na polu bitwy bez konieczności przełamania na dużą skalę. Wykorzystując słabości w rosyjskim szkoleniu, spójności jednostek i zdolnościach do zwalczania dronów, siły ukraińskie odzyskały kluczowe pozycje i obecnie mogą dalej wywierać presję na froncie w kierunku południowym, prawdopodobnie zmierzając ku rzece Mokri Jali jako bardziej obronnej linii wysuniętej, by cofnąć kolejne miesiące rosyjskich postępów.
.jpg)
Komentarze