Rusland Kan Niet Langer Rekenen Op Westerse Terughoudendheid

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit Oekraïne.

Hier heeft Oekraïne, na maanden van speculatie, bevestigd dat de Flamingo-kruisraket niet alleen operationeel is, maar ook al in serieproductie wordt gemaakt. Dit is de eerste keer dat Oekraïne massaproductie bereikt van een strategisch wapen dat diep in Russisch grondgebied kan reiken, zonder buitenlandse leveranciers of exportbeperkingen.

De Flamingo-raket, ook wel aangeduid als FP-5, heeft een bevestigde reikwijdte van meer dan 3.000 kilometer, een kernkopcapaciteit van ongeveer 1.000 tot 1.150 kilogram en een kruissnelheid van ongeveer 850 tot 950 kilometer per uur. Het systeem is GPS/INS-geleid, met naar verluidt een nauwkeurigheidsmarge van 10-14 meter, zelfs op maximale afstand. De raket wordt vanaf de grond gelanceerd vanaf een trailerplatform, wat snelle inzet en camouflage mogelijk maakt.

Ambtenaren zeggen dat de productie medio 2025 begon en dat Fire Point, een van de belangrijkste Oekraïense producenten, er al één per dag bouwt, met als doel zeven per dag tegen oktober. Beelden van de assemblagelijn tonen Flamingo-raketten die op mobiele lanceerders worden geladen, terwijl functionarissen de dagelijkse productie bevestigen en plannen aankondigen om de productie zevenvoudig uit te breiden.

Wat het systeem zo belangrijk maakt, is het potentieel om de beperkte voorraden Storm Shadow- en ATACMS-raketten te vervangen, die beide door het buitenland geleverd worden en politiek beperkt zijn.

Dat maakt Flamingo Oekraïne’s eerste levensvatbare binnenlandse alternatief voor ATACMS en Storm Shadow, en de vergelijking is van belang. ATACMS biedt hoge precisie, maar heeft een beperkte reikwijdte van 300 kilometer, en er zijn slechts enkele tientallen geleverd. Storm Shadow en de Franse variant SCALP hebben een groot bereik, 250 tot 560 kilometer, maar zijn duur, traag aan te vullen en afhankelijk van NAVO-vliegtuigen, waardoor Oekraïne ze niet zelf kan bouwen. Flamingo daarentegen is grondgelanceerd, lokaal geproduceerd en volledig onder controle van Kyiv.

Voor het eerst beschikt Oekraïne nu over een langeafstandswapen dat het in grote aantallen kan produceren zonder externe goedkeuring. Zelfs als het minder verfijnd is dan NAVO-systemen, geeft Flamingo’s mix van bereik, lading en nu lage kosten het een duidelijk voordeel. Oekraïense ingenieurs zeggen dat het bestand is tegen elektronische oorlogsvoering, een modulair ontwerp heeft voor upgrades en een betere brandstofefficiëntie dan eerdere ontwerpen.

Deze eigenschappen vergroten de kans dat het Russische luchtverdediging kan omzeilen, vooral in achtergebieden waar de paraatheid lager is. De schaal van de binnenlandse productie kan de belangrijkste factor zijn, want Oekraïne’s probleem ging nooit alleen over bereik, maar over aantallen. Beperkte voorraden Westerse raketten betekenden dat elke aanval telde, en met Flamingo verdwijnt die beperking. Als de dagelijkse productie in oktober zeven bereikt, zou Oekraïne tegen het einde van het jaar meer dan 200 raketten klaar kunnen hebben. Dat opent de deur naar verzadigingsaanvallen, herhaalde treffers op belangrijke doelen en parallelle aanvallen in meerdere regio’s, van de Krim tot Belgorod en daarbuiten. Het verandert ook het psychologische landschap, aangezien Rusland er lang van uitging dat Oekraïne’s diepe aanvalscapaciteit beperkt zou blijven door NAVO’s politieke terughoudendheid.

Flamingo doorbreekt die logica, en tot nu toe zijn Russische pogingen om de productielocaties te vinden en te vernietigen mislukt. Moskou beweerde de fabriek te hebben gevonden op basis van gelekte beelden, maar vervolgonderzoek bewees dat zij een civiel pakhuis verkeerd hadden geïdentificeerd. Oekraïne’s strategie van verspreide, versterkte en anonieme faciliteiten werkt, en Rusland treft de verkeerde gebouwen. Meer in het algemeen signaleert Flamingo Oekraïne’s verschuiving van aanpassing naar zelfvoorziening, en na jaren van afhankelijkheid van geïmporteerde systemen bouwt Kyiv nu wapens met mondiale reikwijdte, deels Westers geïnspireerd, deels volledig binnenlands, maar allemaal afgestemd op de oorlogsomstandigheden. Wat telt, is niet waar het idee vandaan kwam, maar dat het werkt en snel gebouwd kan worden.

Al met al markeert de Flamingo-raket een strategisch keerpunt, aangezien het bereik de helft van Rusland binnen bereik brengt, de productieschaal de vijandelijke verdediging dreigt te overbelasten en de binnenlandse oorsprong het vrijwaart van politieke beperkingen. Voor het eerst beschikt Oekraïne over een langeafstandsafschrikking die niet kan worden gepauzeerd, vertraagd of tegengehouden, en die verschuiving kan het verloop van de oorlog veel meer bepalen dan welke enkele aanval ook.

‍