.svg){kind=small}
Dziś napływają ważne informacje z Federacji Rosyjskiej.
Tutaj brak ochotników nawet w najcięższych rosyjskich więzieniach zmusił władze do poszukiwania nowego sposobu, by wysyłać skazanych na front. Stawieni pod ścianą, bez realnego wyboru, wielu postanowiło spróbować szczęścia, szukając nieoczekiwanego rozwiązania, zabijając swoich opiekunów i uciekając na wolność.
Ostatni incydent miał miejsce w obwodzie leningradzkim, gdzie dziewięciu ochotników–więźniów zamordowało swoich eskortujących i uciekło podczas transportu na front. Według rosyjskich doniesień grupa zabiła kierowcę konwoju i uciekła do pobliskich lasów i wiosek, wywołując szeroko zakrojoną obławę. Mężczyźni ci zostali zabrani prosto z więzienia w ramach kontraktów wojskowych, będąc częścią kurczącej się puli więźniów-przestępców, mającej zastąpić katastrofalne straty na froncie. Warto zaznaczyć, że nie jest to pierwszy taki krwawy escape, obejmujący ucieczki więźniów przed wysłaniem na front, świadomych, że transfer na linię frontu oznacza prawdopodobną karę śmierci.
Gdy Wagner wprowadził rekrutację więzienną w 2022 roku, dziesiątki tysięcy osób zgłosiły się, licząc na możliwość ułaskawienia i gotówkę, prawie 21 000 dolarów za sześć miesięcy na froncie. Jednak pod koniec 2024 roku wskaźniki strat stały się tak ekstremalne, że entuzjazm załamał się, a Rosja wyczerpała zasoby ochotniczych więźniów.
Między 140 000 a 180 000 osadzonych zostało wysłanych walczyć na Ukrainie, ale większość zginęła w brutalnych szturmach od Bachmutu po Awdijiwkę, a reszta przekonała się, że przetrwanie jest mało prawdopodobne. Do 2025 roku miesięczna rekrutacja spadła do kilkuset osób. Premie za podpisanie kontraktu zniknęły, pensje zostały drastycznie obniżone, a historie o egzekucjach za odmowę szeroko się rozprzestrzeniały.
Większość pozostałych więźniów wolała odbyć swoje wyroki, zamiast stawić czoła pewnej śmierci, a gdy rekrutacja wyschła, Rosja zaczęła zamykać więzienia i stosować bardziej przymusowe metody wewnątrz systemu penitencjarnego.
Rosyjskie władze przestawiły się na nową taktykę polegającą na fabrykowaniu przestępstw, aż więźniowie załamią się i podpiszą kontrakty wojskowe, pozbawiając ich zachęty, by przeczekać wyrok, ponieważ czekałaby ich śmierć w celi. Potwierdził to niedawno schwytany 19-letni żołnierz w sektorze Wowczańskim. Podczas przesłuchania wyjaśnił, że zostało mu jedenaście miesięcy wyroku, gdy śledczy w więzieniu nagle postawili mu dodatkowe zarzuty, których – jak twierdzi – nie popełnił. Stawiony przed perspektywą lat dodatkowego więzienia i brakiem obrony prawnej, podpisał kontrakt wojskowy, by uniknąć dalszej kary.
Jego historia pokrywa się z raportami ukraińskich służb wywiadowczych, które zauważają, że Rosja coraz częściej stosuje sfabrykowane zarzuty, takie jak dyskredytowanie armii, szerzenie fałszywych informacji czy usprawiedliwianie terroryzmu, aby wywierać presję na więźniach. Zarzuty te często pochodzą z inscenizowanych rozmów nagrywanych przez podstawionych informatorów w zamian za korzyści.
Tylko w pierwszej połowie 2025 roku odnotowano ponad 100 takich przypadków. Dodatkowe nieetyczne metody, takie jak różne formy nękania i surowe ograniczenia, w tym ograniczenie wody do trzech litrów tygodniowo, są często stosowane w celu wymuszenia podpisów. Od marca 2024 roku prawo pozwala rosyjskim prokuratorom zawieszać sprawy karne, jeśli więzień zgłosi się do wojska, przy czym więźniowie są skutecznie informowani, że odmowa oznacza izolację, przemoc i dziesięciolecia dodane do wyroku, podczas gdy zgłoszenie się jako ochotnik daje przynajmniej teoretyczną szansę przeżycia.
Ta desperacja stworzyła trzecią ścieżkę, którą coraz więcej więźniów próbuje: zapisz się, zostań przeniesiony i uciekaj przy pierwszej okazji, nawet jeśli wymaga to zabicia strażników. Wielu osadzonych zdaje sobie sprawę, że choć front jest prawdopodobnie śmiertelny, pozostanie w areszcie pod sfabrykowanymi zarzutami to gwarancja śmierci za kratami. Ucieczka daje oddech od poniżenia w więzieniu i brutalności dowódców frontowych, którzy znani są z egzekwowania rozkazów poprzez eliminację tych, którzy wahają się, wycofują lub odmawiają rozkazów.
Ogólnie rzecz biorąc, praktyka Rosji polegająca na uzupełnianiu szeregów więźniami upada, a urzędnicy improwizują coraz bardziej przymusowe środki, aby utrzymać przepływ. To przyspiesza załamanie dyscypliny w koloniach penitencjarnych, popychając więźniów ku buntom i próbom ucieczki.
Gdy więźniowie zdają sobie sprawę, że większe szanse przeżycia mają na wolności niż na froncie ukraińskim, a zwłaszcza w więzieniu, incydenty takie jak zabójstwa eskort i masowe ucieczki będą się nasilać. Okrutność rosyjskich rekruterów wojskowych przewyższa już nawet brutalność strażników więziennych, pozostawiając skazanych bez niczego do stracenia i czyniąc z nich źródło wewnętrznej niestabilności.
.jpg)
Komentarze