Najnowsze wiadomości

Ukraina osiągnęła znaczące postępy w łagodzeniu niszczącego wpływu rosyjskich ataków bombami szybującymi, które przez długi czas stanowiły poważne zagrożenie zarówno dla ukraińskich pozycji wojskowych, jak i obszarów cywilnych. Bomby te, ulepszone dzięki zestawom naprowadzającym dla zwiększenia precyzji, stanowiące niegdyś filar rosyjskiej strategii powietrznej, w ostatnich tygodniach znacznie zmniejszyły swoją intensywność, przynosząc bardzo potrzebną ulgę na liniach frontu i poza nimi. Raporty wskazują na drastyczny spadek użycia rosyjskich bomb szybujących, z 1 472 zrzutów na początku listopada do zaledwie 431 w pierwszych 12 dniach grudnia 2024 roku. Ten spadek odzwierciedla kombinację ukraińskich środków zaradczych i logistycznych wyzwań, z jakimi borykają się siły rosyjskie. Ukraińskie ataki na lotniska, magazyny i łańcuchy dostaw zakłóciły produkcję i dostawy tej amunicji, a niekorzystne warunki zimowe oraz skuteczne środki przeciw dronom dodatkowo utrudniły Rosjanom kontynuowanie takich ataków. Ta zmiana podkreśla rosnący wpływ ukraińskich zdolności do przeprowadzania głębokich uderzeń i strategicznego ukierunkowania, zmniejszając rosyjską dominację w powietrzu i zmieniając dynamikę konfliktu. Podczas gdy Ukraina nadal wykorzystuje swoje przewagi, walka o zneutralizowanie tego zagrożenia pozostaje kluczowa dla utrzymania impetu na polu bitwy i ochrony obszarów cywilnych.

Front kurski stał się kluczowym punktem odnowionej ukraińskiej kontrofensywy, ukazując zarówno wojskową pomysłowość, jak i znaczenie polityczne. Ostatnie wydarzenia podkreślają zdolność Ukrainy do wykorzystywania luk w rosyjskiej obronie, czerpiąc korzyści z przeciążonych sił wroga i słabo wspieranych północnokoreańskich posiłków. Strategiczny nacisk Ukrainy na Bolshoye Soldatskoye grozi zniszczeniem rosyjskiego zaplecza logistycznego i operacyjnego w tym regionie. Dzięki zaawansowanym taktykom i precyzyjnym atakom ukraińskie siły kontynuują postępy, ujawniając krytyczne słabości w strukturze dowodzenia Rosji i podważając narrację Kremla o kontroli. Operacja ta dowodzi nie tylko taktycznej przewagi Ukrainy, ale także jej szerszych strategicznych zamiarów, zmuszając Rosję do przyjęcia defensywnej postawy i jednocześnie zwiększając presję polityczną i militarną. Rozwój walki o Kursk podkreśla zmianę dynamiki na liniach frontu oraz rosnącą presję na rosyjskie zasoby i morale.

Raport ten omawia najważniejsze zmiany na froncie, koncentrując się na kierunkach Kursk, Liman, Toretsk i Kurachowe. W Kursku Ukraina przeprowadziła zaskakującą ofensywę, zdobywając teren w rejonie Sudży i posuwając się w kierunku Bolshoe Soldatskoje. Operacja ta ma na celu zabezpieczenie strategicznych pozycji, zakłócenie rosyjskich planów i przekierowanie zasobów, co stanowi istotny cios dla rosyjskiej pozycji militarnej. Wstępne zdobycze wskazują, że siły ukraińskie konsolidują swoje pozycje, wykorzystując luki w obronie rosyjskiej. W Liman rosyjskie ataki na Terny zakończyły się niepowodzeniem z powodu problemów logistycznych, podczas gdy nowy atak na rzece Zherebets pozwolił rosyjskim wojskom ustanowić przyczółek w Iwaniwce. Jednak ta pozycja pozostaje wrażliwa, ponieważ znajduje się poniżej wysokości kontrolowanych przez Ukrainę. W Toretsk Ukraińcy odparli mechanizowany atak z południa, wykorzystując wysokie pozycje, ale rosyjskie siły uzyskały niewielkie postępy wewnątrz miasta, zwiększając presję na obrońców ukraińskich. Kontrola nad miastem pozostaje kontestowana, a postępy Rosjan komplikują obronę. W Kurachowem siły ukraińskie przeprowadziły kontrolowaną ewakuację do nowej linii obronnej w rejonie Dachne, opóźniając rosyjski postęp. Walki nadal trwają, a artyleria i jednostki pancerne Ukrainy atakują rosyjskie pozycje, zapobiegając szybkiemu przełamaniu. Ogólnie rzecz biorąc, ukraińska strategia, koncentrująca się na konsolidacji pozycji w Kursku oraz utrzymaniu odporności w Liman i Toretsk, podkreśla jej elastyczność, podczas gdy mierzone wycofanie z Kurachowego opóźnia rosyjski postęp i zachowuje ukraińską siłę do przyszłych kontrataków.

W rejonie Kurska ukraińskie siły intensyfikują precyzyjne ataki oraz śmiałe operacje powietrzne, mające na celu zakłócenie rosyjskich linii obrony i struktur dowodzenia. Niedawne ofensywy w Bolshoje Sołdatskoje, Sudży, Nowoivanowce i Tiotkino wykorzystują luki w przeciążonych rosyjskich i północnokoreańskich liniach. Dzięki użyciu systemów HIMARS i rakiet Storm Shadow Ukraińcy wyeliminowali kluczowych rosyjskich oficerów i zdestabilizowali operacje dowodzenia, a doświadczeni piloci wykonują ryzykowne manewry na niskiej wysokości, by unikać systemów obrony powietrznej. Działania te mają na celu zniweczenie rosyjskich planów i utrzymanie impetu ukraińskiej kontrofensywy.

W rejonie Kurska doszło do dramatycznej zmiany sytuacji, gdy ukraińskie siły rozpoczęły niespodziewaną kontratak, wykorzystując słabości przeciążonych rosyjskich i północnokoreańskich linii obrony. Celem ofensywy jest strategicznie ważna miejscowość Berdin, której zdobycie ma osłabić rosyjskie pozycje i otworzyć drogę do szerszego natarcia w kierunku Bolszoje Sołdatskoje – kluczowego węzła logistycznego. Dzięki doskonałemu przygotowaniu, korzystnemu terenowi i taktycznej pomysłowości ukraińskie oddziały ominęły rosyjskie linie obrony, w tym wcześniej zaminowane drogi, i zneutralizowały zagrożenia za pomocą zaawansowanych technologii walki elektronicznej. Szybki atak już przyniósł znaczące zdobycze, co może oznaczać punkt zwrotny w rejonie Kurska, zmuszając rosyjskie siły do defensywy i zakłócając ich operacje.

W Torecku siły ukraińskie wykorzystały chaos w szeregach wycofujących się rosyjskich oddziałów, aby przeprowadzić decydujący kontratak, wymierzony w rozproszone pozycje wroga na obszarach mieszkalnych. Pod dowództwem elitarnej brygady Azow operacja miała na celu eliminację pozostałych zagrożeń oraz uniemożliwienie rosyjskim wojskom przegrupowania się do ponownego ataku na południową flankę miasta. Z powodu wyczerpanych zapasów i improwizowanej logistyki rosyjskie oddziały nie były w stanie stawić oporu skoordynowanej ukraińskiej ofensywie. Korzystając z działań snajperskich, dronów i walk w zwarciu, ukraińskie siły systematycznie likwidowały umocnione pozycje oraz neutralizowały izolowanych rosyjskich żołnierzy, ujawniając rosnące słabości w zdolnościach operacyjnych Rosji.

Ostatnie miesiące 2024 roku przyniosły Rosji najwyższe straty wojenne, podkreślając nie do zniesienia ludzkie koszty jej wyczerpujących ofensyw. Mimo nieustannych ataków, szczególnie w Pokrowsku, siły rosyjskie osiągnęły jedynie skromne zdobycze terytorialne, ponosząc katastrofalne straty, co rodzi krytyczne pytania o długoterminową wykonalność ich kampanii wojskowych. Ze średnią 1 523 ofiar dziennie w listopadzie i ponad 45 000 całkowitymi stratami w tym miesiącu, rosyjskie wysiłki rekrutacyjne, w tym bataliony karne i ukryte mobilizacje, nie nadążają za tempem. Ogromna nierówność — 53 ofiary na każdy zdobyty kilometr kwadratowy — podkreśla nieskuteczność obecnych taktyk, podczas gdy braki w sile roboczej i ograniczona zdolność przemysłowa dodatkowo obciążają wojnę Kremla. W miarę jak rosyjskie ofensywy utknęły pod ciężarem swoich strat, Ukraina ma okazję wykorzystać te słabości. Niemniej jednak ciągłe wsparcie Zachodu pozostaje kluczowe dla Kijowa, aby wykorzystać rosnące wyzwania swojego przeciwnika i utrzymać presję na przeciążoną armię rosyjską.