Oekraïense Leopard-Tanks VERNIETIGEN Russische Aanvalsgroepen Van Dichtbij!

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit de richting van Pokrovsk.

Hier probeerden Russische soldaten na weken van gevechten met lage intensiteit de stad binnendringen in vermomming, in de hoop de Oekraïense linies van binnenuit te destabiliseren. Maar de operatie mislukte, waarna een gecoördineerde Oekraïense reactie volgde die uitmondde in een van de duidelijkste demonstraties tot nu toe van Oekraïne’s vermogen om deze tactieken in real time te ontmantelen.

De Russische troepen probeerden Pokrovsk te infiltreren met een tactiek die steeds gebruikelijker is geworden aan het front: kleine sabotagegroepen die stedelijke gebieden binnendringen verkleed als burgers. In dit geval lieten verschillende Russische eenheden hun uniformen achter en probeerden zij op te gaan in de lokale bevolking. Sommigen werden tijdens een negen dagen durende sweep onderschept, terwijl anderen wisten door te glippen en zich later hergroepeerden tot gewapende cellen in woonblokken.

Deze overlevenden wisten soms in bepaalde sectoren felle tegenstand te organiseren, waardoor Oekraïne infiltraties niet alleen als dreiging moest behandelen, maar ook als kansen om vijandelijke verzamelpunten te lokaliseren en escalatie met directe kracht te voorkomen.

Het duidelijkste voorbeeld kwam toen Oekraïense troepen Leopard 2A4-tanks inzetten op sleutelposities in de stad. Deze tanks werden gebruikt in gecoördineerde operaties om ingegraven Russische sabotage-eenheden te verdrijven die posities hadden ingenomen in flatgebouwen.

De beelden tonen geen routinematige patrouille of afschrikkingsactie, maar een directe vuurmissie tegen een flatgebouw van negen verdiepingen dat door een Russische sabotagegroep was bezet. De Leopard richtte zich bewust op de onderste verdiepingen om de ingang te doen instorten en de groep binnen te neutraliseren. In de meeste frontsituaties zou het gebruik van een tank in een stad als riskant worden beschouwd, maar hier diende het een zeer specifiek doel.

Russische eenheden opereren zonder zware wapens of lichaamsbepantsering, en om zich als burgers voor te doen dragen ze vaak geen zichtbaar materieel, waarbij wapens en radio’s later door drones worden aangeleverd. Alleen lichte wapens hebben maakt hen uiterst kwetsbaar zodra ze ontdekt worden, waardoor Oekraïense tanks van dichtbij kunnen opereren met weinig risico.

De bepantsering van de tank is ruim voldoende om handvuurwapens of granaatwerpers te weerstaan, terwijl de vuurkracht ervoor zorgt dat de dreiging snel wordt uitgeschakeld voordat die zich kan verspreiden. Oekraïense gevechtseenheden in Pokrovsk gebruiken de Leopard nu als een nauwkeurige, laagrisico-optie tegen grotere infiltratiegroepen die zich weten te hergroeperen en in te graven. In deze situaties wordt de tank niet ingezet voor doorbraakoperaties, maar voor precieze stedelijke schoonmaak, vooral wanneer snelheid belangrijker is dan het minimaliseren van materiële schade.

Toch wordt ongeveer 90% van de infiltranten uitgeschakeld voordat ze überhaupt zo ver komen. De lokale bewoners helpen ook bij het ontmaskeren ervan, zoals op beelden te zien is waarop twee inwoners een Oekraïense FPV-drone naar een huis leiden waar een eenzame Russische soldaat was binnengedrongen. De drone werd vervolgens ingezet om hem uit te schakelen voordat hij zich bij de anderen kon voegen. Dit soort micro-coördinatie tussen burgers en operators is gebruikelijk geworden in frontsteden. Russische soldaten kunnen zich niet altijd onopvallend verschuilen; er zijn te veel bewoners die bereid zijn hen aan te wijzen, en het Oekraïense dronenetwerk is inmiddels zo dicht dat men direct op die informatie kan reageren.

Oekraïne neemt ook een proactievere houding aan door Russische troepen aan te vallen nog voordat zij hun infiltratie kunnen beginnen. Alleen al in de afgelopen week hebben een reeks precisieluchtaanvallen verzamelpunten in de westelijke Donetsk-regio getroffen.

Bij Kotlyne vernietigde een Su-27 met een bomaanval een hele groep Russische troepen en munitie die in een mijnschacht waren opgeslagen.

Twee andere aanvallen, ditmaal met GBU-62 JDAM-ER’s, troffen concentraties van aanvaltroepen bij Pishchane, terwijl MiG-29’s gebouwen in Novotroitske bestookten waar infiltratieteams zich verzamelden. In verschillende gevallen raakte slechts één van meerdere bommen het beoogde doel door Russische elektronische verstoring, maar zelfs gedeeltelijk succes was voldoende om de Russische voorbereidingen te verstoren.

Deze aanvallen tonen aan dat Oekraïne niet wacht tot saboteurs in de steden verschijnen; het identificeert hen al tijdens de voorbereiding en schakelt hen uit met door het Westen geleverde precisie-munitie.

Al met al ontwikkelt Pokrovsk zich tot een testcase voor Oekraïne’s evoluerende doctrine tegen infiltratieoorlogvoering. In plaats van passief te reageren, gebruikt Oekraïne lokale inlichtingen, drones, tanks en luchtmacht om dreigingen in elke fase te neutraliseren: van voorbereiding, tot binnendringen, tot ingraven. En hoe meer Rusland op deze tactieken vertrouwt, hoe meer het zichzelf blootstelt aan alle drie de niveaus van reactie.

‍