Vandaag is er belangrijk nieuws uit de richting van Zaporizhia.
Hier heeft een mislukte aanval de ware staat van de Russische eenheden blootgelegd, waarbij het elite-VVD-etiket het gebrek aan planning en logistiek niet kon verbergen. Toen Russische paratroepers zagen wat hen met zo’n plan te wachten stond, besloten velen zich eenvoudig over te geven om een zekere dood te vermijden, om vervolgens onmiddellijk prioritaire doelen te worden voor hun eigen drone-eenheden, die het bevel hadden gekregen om alle deserteurs op te sporen en uit te schakelen.

Russische VDV-troepen werden opnieuw ingezet aan het front bij Zaporizhia om de Oekraïense verdediging daar vast te zetten als onderdeel van een gecombineerde operatie. De hoop was dat dit de Oekraïense aandacht in het zuiden zou verdelen, terwijl een andere operationele groep zou proberen de Oekraïense verdedigingslinies vanuit het oosten te flankeren en penetratie in de regio Dnipropetrovsk af te dwingen.

De Russische opmars richting Orikhiv bestond uit een meergolvige aanval op Mala Tokmachka, met als doel door te breken en het gebied te consolideren. Geolokaliseerde beelden tonen Russische troepen die gedurende de dag met 26 tanks en infanteriegevechtsvoertuigen oprukken, maar ondanks hun inspanningen werden er tegen de avond 22 vernietigd door de Oekraïners. De meeste soldaten werden ook geëlimineerd, terwijl overlevenden door hun eigen commando werden achtergelaten als doelwit voor de Oekraïense drones die het terrein zuiverden.


Veel Russen sluiten zich aan bij de VDV-troepen in de veronderstelling dat ze als elitekrijgers zullen worden behandeld, getraind, uitgerust en gevierd. De realiteit is echter heel anders dan werd voorgesteld; paratroepers werden in opeenvolgende golven in het slachthuis gegooid, terwijl ze zagen hoe kameraden door explosies werden verzwolgen en hun eigen beurt naderde.


In plaats van een gecoördineerde, overweldigende stoot, werden eenheden ingezet in uitputtingsaanvallen, telkens slechts met enkele voertuigen, met weinig kans op succes en geen plannen om potentiële overlevenden te evacueren. Het psychologische effect was catastrofaal voor de VDV-rekruten, aangezien de elite-status verdween en plaatsmaakte voor het gevoel dat ze wegwerpmateriaal waren.


Gevangen met vernietiging kozen een groeiend aantal Russische soldaten voor overgave boven zekere dood. Een video uit deze richting toont een Russische paratroeper die uit verwoeste posities komt om de wapens neer te leggen, begeleid naar Oekraïense achtergebieden door twee Oekraïense soldaten die zijn overgave accepteerden en hem als krijgsgevangene meenamen. Deze mogelijkheid gaf de Russische soldaat een rationele keuze tot overleven, als hij alleen niet door zijn eigen kameraden was gezien. Kort daarna vielen twee Russische FPV-drones de groep aan, schijnbaar de Oekraïners negerend maar zich richtend op de Russische soldaat die zich had overgegeven, met als enig doel hun eigen mensen te straffen voor de keuze om te leven.


Deze meedogenloze reactie van Russische troepen op het veld is bedoeld om deserteurs af te schrikken door een wreed bevel. Wanneer Russische verkenningstroepen hun eigen manschappen identificeren die zich overgeven, zijn Russische FPV-drones en artillerie-eenheden klaar om in te grijpen en de overgevende soldaten aan te vallen. Beelden uit Stepnohirsk tonen een andere VDV-soldaat die zijn armen omhoogsteekt in overgave, maar vervolgens snel omdraait en smeekt bij de naderende Russische kamikaze-drone die hem probeert te doden, tevergeefs. De twee direct na de grote Russische aanval opgenomen en gepubliceerde video’s tonen dat dit geen geïsoleerde incidenten zijn, maar deel uitmaken van een groeiend bewijs dat dergelijke strafmaatregelen door Russische officieren zijn aangenomen om massale capitulatie te voorkomen.

Als het Russische commando overgaven toestaat, zal de discipline verder instorten, zal desertie en weigering zich verspreiden, wat leidt tot onbeheersbare verliezen aan manschappen. Om dit te voorkomen proberen de officieren afschrikking opnieuw tot stand te brengen via publieke en private straffen, maar tegen hoge kosten. Bevelen tot executie van overgevende soldaten kunnen de verspreiding van capitulatie vertragen, maar bevestigen ook aan rekruten dat de officieren weinig geven om hun overleven. Potentiële vrijwilligers of contractrekruten die deze ontwikkelingen volgen, zullen ook minder snel tekenen, wat op langere termijn wervings- en gereedheidsproblemen veroorzaakt voor een leger dat al zwaar is getroffen door enorme verliezen.

Al met al is wat begon als een plan om de VDV te gebruiken als oplossing voor een vastgelopen offensief, uitgegroeid tot een symbool van de systemische problemen van het Russische leger. Elite-eenheden worden behandeld als wegwerpmateriaal, geleid door een commando dat bereid is zijn eigen troepen te doden om de instorting te vertragen en zelf niet gestraft te worden door hogere officieren.

De toename van overgaven en deserties is een belangrijke indicatie die niet kan worden genegeerd. Wanneer soldaten gevangenschap verkiezen boven directe bevelen, vernietigt de uitputtingsslag de loyaliteit die het Kremlin nog nodig heeft om zijn campagnes te handhaven.


.jpg)








Opmerkingen