Massieve Russische Voorraad Munitie en Drones Vernietigd!

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit Oekraïne.

Hier hebben Oekraïense langeafstandsdrones een Russisch vrachtschip aangevallen en tot zinken gebracht dat Iraanse Shahed-drones vervoerde, nog voordat ze konden worden gelost. Dit was slechts de eerste stap van wat volgde – een bredere campagne waarin Oekraïne alles aanviel dat verbonden was met de Iraanse Shahed-drones, van lanceerplaatsen tot enorme opslagdepots en assemblagefabrieken.

Het eerste doelwit van Oekraïne werd de haven Olya aan de Kaspische Zee, waar ze een schip van groot belang troffen, omdat het geladen was met munitie en drone-onderdelen voor de Iraanse Shaheds. Beelden tonen het schip slagzij maken, met een uitgebrande brug en een deels ondergelopen romp, in tegenspraak met de Russische claims van lichte schade. Olya is Rusland’s belangrijkste haven aan de Kaspische Zee, die Iran verbindt met binnenlandse routes, en een aanval hier verstoorde een cruciale corridor die Iraanse drones naar Rusland leidde voor nachtelijke aanvallen op Oekraïense steden.

De aanval liet zien dat zendingen al aan hun ingangspunt vernietigd kunnen worden, ver van het front, en voor Oekraïne schept dit een precedent om de logistieke routes aan te vallen die Rusland’s dronecampagne voeden.

Oekraïne is begonnen aan een methodische campagne tegen elke fase van het Shahed-programma, met als doel transport-, lanceer-, opslag- en productielocaties systematisch uit te schakelen.

De volgende aanval trof het vliegveld Primorsko-Achtarsk in Krasnodar, een bekende lanceerplaats voor Shaheds over de Zee van Azov. ’s Nachts raakten drones de lanceerzones, waarbij satellietgegevens kort na Russische lanceeractiviteit branden bevestigden. Omdat dit vliegveld centraal staat in Rusland’s zwermaanvallen, tonen eerdere satellietbeelden herhaalde aanvallen om de operationele capaciteit geleidelijk te verminderen. Elke aanval dwingt Moskou meer gebruik te maken van mobiele lanceerinrichtingen, wat de massaliteit vermindert en de effectiviteit van hun verzadigingsaanvallen aantast.

Oekraïne trof ook opslagdepots in Tatarstan, meer dan 1.300 kilometer van de grens. Bij Kzyl-Yul raakten langeafstandsdrones pakhuizen waar kant-en-klare Shaheds en ingevoerde onderdelen lagen opgeslagen, waardoor branden uitbraken die het terrein verwoestten.

Russische media probeerden de impact te minimaliseren, maar de Oekraïense inlichtingendienst bevestigde dat een groot aantal drones werd vernietigd voordat ze konden worden verplaatst. Afbeeldingen, gedeeld door Russische bronnen van soortgelijke depots, suggereren dat één enkel pakhuis een volledige aanvalslading kan bevatten, vaak honderden in één faciliteit. Dit was geen geïsoleerd incident, want Oekraïne trof hetzelfde depot later opnieuw, wachtend tot het weer bevoorraad was om nogmaals toe te slaan.

De fabriek in Jelaboega, Tatarstan, bleef eveneens onder Oekraïens vuur, omdat deze installatie de grootste is en centraal staat in Rusland’s poging om Shaheds lokaal te assembleren en de afhankelijkheid van Iraanse leveringen te verkleinen. Eerdere aanvallen beschadigden werkplaatsen en veroorzaakten branden, en ook recente aanvallen bereikten opnieuw de locatie.

Voor Rusland is het draaiende houden van de fabriek van cruciaal belang om de productie te handhaven, maar elke treffer vertraagt de output en verhoogt de kosten van het vinden van technici die bereid zijn te werken onder dreiging. Na herhaalde aanvallen zullen weinigen nog een baan aannemen op een locatie die een hoofdtarget van Oekraïne is, terwijl de Russische overheid ook geen bescherming kan garanderen. Voor Oekraïne betekent het raken van Jelaboega het treffen van de kern van de Russische droneproductie, en door terug te keren na eerdere aanvallen laat Oekraïne zien dat het productiecycli kan volgen en verstoren, niet slechts eenmalig.

De reeks aanvallen – een schip vernietigd in Astrachan, een lanceerplaats geraakt in Krasnodar, depots brandend in Tatarstan, en een fabriek herhaaldelijk getroffen – weerspiegelt een weloverwogen strategie. Oekraïne onderschept niet langer alleen drones in de lucht, maar valt het volledige ecosysteem aan dat hun inzet mogelijk maakt, omdat de strijd is verschoven van verdediging naar offensief. Door de toeleveringsketen aan te vallen, van toegangspunt via opslag en lancering tot de uiteindelijke assemblage, heeft Kyiv laten zien dat elke fase kwetsbaar is en dat afstand geen bescherming meer biedt.

Over het geheel genomen hebben de aanvallen Shaheds veel kostbaarder gemaakt voor Rusland, waardoor Moskou gedwongen wordt bevoorradingsroutes en fabrieken over duizenden kilometers te verdedigen. Moskou moet zijn schaarse luchtafweer verspreiden, leveringen uit Iran omleiden en het verlies opvangen van productiefaciliteiten die niet gemakkelijk te vervangen zijn. Elke aanval verzwakt Rusland’s vermogen om massale droneaanvallen vol te houden, en bewijst dat Oekraïense drones met precisie diep in Rusland kunnen toeslaan.

In een uitputtingsoorlog is dit evenwicht van groot belang: hoe dieper Oekraïne in Russisch grondgebied kan toeslaan, hoe minder Moskou kan rekenen op Iraanse drones om zijn drukcampagne vol te houden.

‍