De Russische Economie STORT IN IN REËLE TIJD!

Vandaag komt het grootste nieuws uit de Russische Federatie.

Hier is Rusland, na een uitgebreide Oekraïense aanvalscampagne, feitelijk achtergebleven zonder geraffineerde brandstof voor export, aangezien de uitvoer van benzine en diesel is ingestort tot niveaus die voor het laatst tijdens de pandemie zijn gezien, en de economie nu een systemische bevoorradingscrisis begint te voelen in plaats van een kortstondige verstoring. Treinen en tankwagens die vroeger regelmatig geraffineerde producten leverden, rijden nu veel minder, en dat tekort is al zichtbaar bij de pomp, op scheepsmanifesten en in ministeriële rapporten.

Het dagelijkse spoorvervoer van ruwe olie en geraffineerde brandstof daalde in september terug naar niveaus die voor het laatst in 2020 werden waargenomen, aan het begin van de pandemische ineenstorting. De dagelijkse spoorbelading van ruwe en afgewerkte brandstof daalde in september tot 3.690.000 vaten per dag, een niveau dat voor het laatst in juni 2020 werd bereikt. Dit weerspiegelt een enorme daling van meer dan 26% vergeleken met het Russische gemiddelde van vorig jaar. Waar vroeger lange ketens van tankwagons routinematig bij terminals werden achtergelaten, vervoert het spoor nu veel minder producten, en er zijn veel minder brandstoffen beschikbaar om export­schepen te bevoorraden.

Ook op zee is het beeld somber; de export van geraffineerde producten over zee daalde in september met ongeveer 17 procent nadat aanvallen meerdere grote raffinaderijen dwongen om hun verwerking te staken. Wanneer havens en scheepsaanlopen onbetrouwbaar worden, verhogen verzekeraars hun premies of beperken zij de dekking voor reizen, vooral voor oudere schepen van de schaduwvloot die varen met onduidelijke documentatie. Dat dwingt handelaren om te zoeken naar schaarse, duurdere verzekeringen of over te stappen op schepen van mindere kwaliteit met beperkte of staatsgegarandeerde dekking, wat de verzending vertraagt en de kosten per verplaatst vat verhoogt. In de praktijk drukken stijgende verzekerings- en transportkosten zowel de kopers als de handel zelf, waardoor sommige transacties economisch onhaalbaar worden. De totale daling komt overeen met 153 miljoen verloren vaten in september, wat een inkomstenverlies van meer dan 12 miljard Amerikaanse dollar in slechts één maand veroorzaakte.

De reden hiervoor is dat ongeveer de helft van Rusland’s raffinaderijen is getroffen of gedwongen is het werk te stoppen na herhaalde Oekraïense droneaanvallen, waardoor er veel minder brandstof overblijft om te exporteren. De overige helft bevindt zich ofwel te ver van Oekraïne om direct bedreigd te worden, of draait al op verminderde capaciteit of onder zware druk, omdat reserveonderdelen en gespecialiseerde reparatieteams moeilijk te verkrijgen zijn onder de sancties. De weinige die Rusland nog heeft, worden vaak omgeleid naar het herstel van vernietigde installaties. Dat betekent dat zelfs onbeschadigde raffinaderijen het tekort niet tot het noodzakelijke niveau kunnen compenseren.

Het uitgebreide arsenaal aan Oekraïense langeafstands­wapens is een deel van de verklaring — binnenlands geproduceerd en met indrukwekkende reikwijdte. De FP-1-drones van Oekraïne zijn verantwoordelijk voor 60 procent van de aanvallen, met een bereik van 1.600 kilometer en een kernkop van 60 tot 120 kilogram, precies en krachtig genoeg om raffinaderijmodules uit te schakelen. Opmerkelijk is dat sommige berichten aangeven dat Oekraïne mogelijk ook zijn nieuwe Flamingo-kruisraketten heeft gebruikt bij sommige van de aanvallen op raffinaderijen, wat, als het waar is, nog veel verwoestender schade zou hebben veroorzaakt.

Nu de Russische raffinaderijen buiten werking zijn, zijn depots de belangrijkste doelwitten geworden — plaatsen waar brandstof wordt opgeslagen voordat deze op schepen of treinen wordt geladen. Beelden en satellietfoto’s tonen grote depotbranden en beschadigde spooropslagplaatsen.

Wanneer deze opslagplaatsen branden of worden stilgelegd, kunnen producenten geen producten meer vasthouden voor export of ze omleiden rond beschadigde installaties, waardoor de uitvoer verder daalt en de binnenlandse markten sneller leeg raken. Het aanvallen van depots is een eenvoudige maar brute manier om de crisis te verdiepen terwijl raffinaderijen worden gerepareerd — het biedt waardevolle doelwitten in de tussentijd, terwijl Oekraïne zich voorbereidt om opnieuw raffinaderijen aan te vallen. De neveneffecten zijn onmiddellijk en duidelijk: mensen en bedrijven worden geconfronteerd met tekorten en rantsoenering, terwijl zelfs leger­eenheden lijden onder lage voorraden.

Al met al hebben beschadigde raffinaderijen, depotbranden en ingestorte spoorbelading samen Rusland’s brandstofsysteem richting een crisis geduwd die qua omvang vergelijkbaar is met de pandemische schok. Het repareren van raffinaderijen duurt weken of maanden, omdat onderdelen en geschoolde teams schaars zijn, en elke getroffen opslagplaats verwijdert de buffers die de exportstromen anders op peil zouden houden. Als de druk op zowel verwerking als opslag aanhoudt, zal Moskou voor drie slechte keuzes komen te staan: enorme uitgaven om geraffineerde brandstof te importeren, langdurige exportverliezen accepteren, of binnenlandse rantsoenering invoeren — geen van deze oplossingen is snel of pijnloos.