TURKIJE KLAAR OM IN TE ZETTEN TEGEN RUSSISCHE AGRESSIE!

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit Azerbeidzjan.

Hier heeft een plotselinge escalatie de regionale stabiliteit verstoord, toen Russische luchtaanvallen zich richtten op en cruciale olie-infrastructuur van de staat Azerbeidzjan in Oekraïne vernietigden. Als reactie gaf Turkije aan bereid te zijn troepen naar Azerbeidzjan te sturen, waarmee de weg wordt vrijgemaakt voor een grootschalige herschikking van de machtsverhoudingen in de Zuidelijke Kaukasus.

In Azerbeidzjan groeit de roep om Turkse troepen als permanente vredeshandhavers en garant voor veiligheid tegen toekomstige Russische acties. Het idee kreeg extra gewicht nadat een Azerbeidzjaanse journalist president Erdogan vroeg wanneer het Turkse leger naar Azerbeidzjan zou komen, omdat er zonder die aanwezigheid altijd het risico blijft van een nieuwe Russische bezetting. Azerbeidzjanen merken op dat Turkse soldaten de ultieme afschrikking vormen voor Moskou, aangezien Rusland blijft doorgaan met het verplaatsen van extra troepen naar de Azerbeidzjaanse grens en zijn militaire bases in Armenië versterkt ondanks Armeense protesten. Turkse speciale troepen en adviseurs draaien al door Azerbeidzjaanse eenheden, en het particuliere militaire bedrijf Sadat heeft een gevestigde aanwezigheid, maar de huidige druk richt zich op een permanente en volledige Turkse militaire aanwezigheid in Azerbeidzjan. Door deel te nemen aan en de publieke discussie in beide landen te beïnvloeden, test Turkije de mogelijkheden voor een permanente uitzending die elke Russische militaire actie in de Kaukasus zou bemoeilijken.

Tegelijkertijd breekt Azerbeidzjan met Sovjet-militaire tradities, omdat president Ilham Aliyev een volledige overstap heeft bevolen van het Russische militaire coördinatenraster naar het in de VS ontwikkelde World Geodetic System, de standaard die door de NAVO wordt gebruikt. Dit verwijdert een van de laatste grote Russische kaders die nog steeds verankerd waren in het Azerbeidzjaanse militaire plan, en markeert een beslissende breuk met de Sovjetsystemen die ooit de hele defensiedoctrine van Baku structureerden.

Dit systeem integreert GPS en satellietbeelden om de efficiëntie in doelgegevens en gezamenlijke operationele planning tussen geallieerde strijdkrachten te waarborgen. Door het over te nemen kan Azerbeidzjan nu NAVO-standaard militaire coördinaten, verkennings- en doelgegevens effectiever en zonder vertraging ontvangen en doorgeven aan Turkse en andere geallieerde eenheden, en trainen in gezamenlijke operaties zonder conversiekloof.

Dit ondersteunt direct de Azerbeidzjaanse inzet voor een permanente Turkse troepenaanwezigheid, waardoor beide strijdkrachten vanaf de eerste dag van inzet naadloos kunnen samenwerken. Hoewel de verschuiving technisch van aard is, draagt zij een duidelijk strategisch signaal: Azerbeidzjan bereidt zich serieus voor op een potentiële defensieve confrontatie met Rusland door zijn kaart-, doel- en navigatie-infrastructuur op het Westen af te stemmen en alle afhankelijkheid van Russische systemen in oorlogstijd te verwijderen.

De scherpste waarschuwing kwam echter nadat Russische raket- en droneaanvallen doelbewust faciliteiten van Socar, Azerbeidzjans staatsoliemaatschappij, vernietigden met nauwkeurige langeafstand-aanvallen in Oekraïne.

Baku dreigde publiekelijk te reageren door niet alleen humanitaire steun of defensieve uitrusting naar Oekraïne te sturen, maar daadwerkelijke wapens. Opmerkelijk is dat de in Baku gevestigde Avia-Agregat-fabriek sinds 2022 122 millimeter en 155 millimeter artilleriegranaten produceert met Turkse en Bulgaarse productielijnen. Dit zijn precies de soorten munitie die Oekraïne het meest nodig heeft: artilleriegranaten om defensieve en offensieve operaties vol te houden. Als Baku zulke leveringen opschaalt, zou de geopolitieke impact onmiddellijk merkbaar zijn; een andere voormalige Russische bondgenoot zou openlijk Oekraïne bewapenen, wat een diepere strategische nederlaag voor Moskou zou betekenen. De aanvallen van Rusland op Socar-faciliteiten hebben dus het risico gecreëerd van een krachtiger, meer openlijke Azerbeidzjaanse militaire rol in Oekraïne, een verschuiving die Azerbeidzjan kan maken zonder angst voor militaire vergelding als Turkije zijn vredestroepen in de regio inzet.

Al met al is wat begon als gerichte aanvallen op energievoorzieningen nu onderdeel van een bredere heroriëntatie, waarbij Azerbeidzjan openlijk Turkse troepeninzet zoekt, NAVO-systemen in zijn leger integreert voor volledige interoperabiliteit, en overweegt Oekraïne zwaarder te bewapenen. Elke stap is een reactie op Russische provocaties en een beweging die Moskou verder isoleert. De ironie is dat door Socar in Oekraïne te raken, Rusland mogelijk trends heeft versneld die al aan de gang waren, waardoor een behoedzame buur wordt omgevormd tot een actieve veiligheidspartner voor zowel Turkije als Oekraïne. Als deze stappen worden voortgezet, kan het Kremlin ontdekken dat het door Azerbeidzjan te straffen, het in plaats daarvan stevig in het tegenovergestelde kamp duwt, met gevolgen die veel verder reiken dan de oliesector.

‍