.svg){kind=small}
Dziś najważniejsze wiadomości napływają z kierunku Łymanu.
Tutaj ukraińskie lotnictwo, drony i ciężka artyleria lufowa systematycznie odcinają przeprawy i niszczą rezerwy, zanim te zdołają się skupić. Te działania powodują obecnie załamanie rosyjskiej logistyki, gdyż próby budowy mostów utknęły pod powtarzającymi się uderzeniami, kolumny zaopatrzeniowe rozpadają się, a zgrupowania pancerne tracą zdolność utrzymania tempa i siły potrzebnych do zamknięcia pierścienia wokół Łymanu.
Rosyjscy dowódcy wydają się przygotowywać klasyczne zmasowane natarcie, licząc na szybkie wtargnięcie na obrzeża miasta, zdobycie przyczółka i umożliwienie grupom infiltracyjnym rozprzestrzenienia się za ukraińskimi liniami.
Aby to osiągnąć, duże zgrupowania pancerne już przemieszczają się do rejonów wyjściowych, rosyjskie oddziały inżynieryjne pracują nieprzerwanie nad budową przepraw pontonowych przez rzekę Żerebeć, a zaopatrzenie jest przygotowywane do rozpoczęcia walk miejskich.
Niestety dla Rosjan, Ukraińcy zauważyli tę nagłą, zakrojoną na szeroką skalę aktywność już od samego początku i działają, aby celowo udaremnić rosyjski plan. Materiały geolokalizacyjne pokazują niedawne uderzenie lotnicze w przeprawę przygotowywaną przez inżynierów nad rzeką Żerebeć w pobliżu Bałki Żurawka.
Dodatkowe nagrania pokazują, że ukraińskie naloty lotnicze nadal niszczą rosyjskie próby budowy mostów, każde uderzenie wykorzystuje dwie bomby, by podwoić zniszczenia i zapewnić skuteczność ataku, cofając rosyjskie przygotowania o dni, a nawet tygodnie, zanim dotrze nowy sprzęt. Używane przez Ukraińców bomby lotnicze GBU-39 wykazują niezwykłą odporność na rosyjskie zakłócanie GPS, gdyż łącznie pięć mostów zostało trafionych i całkowicie zniszczonych.
Jednocześnie ukraińscy operatorzy dronów FPV atakują rosyjskie czołgi, gdy te przesuwają swoje ostatnie rezerwy aż pod samą linię frontu, notując szczególnie potwierdzone trafienie nowoczesnego czołgu T-90M Proryw w pobliżu wsi Terny.
Niestety dla Rosjan, Ukraińcy wzmocnili swoje pozycje, ponieważ nowa brygada artylerii lufowej niedawno zasiliła 3. Korpus Armijny. Dodano 52. Samodzielną Brygadę Artylerii, utworzoną i rozgłoszoną dzięki zbiórkom wolontariuszy oraz oficjalnym komunikatom jednostki.
Warto zauważyć, że ta jednostka dysponuje krajowymi samobieżnymi systemami artyleryjskimi Bohdana, obok innych dział lufowych kalibru 152–155 mm. To wzmocnienie zapewnia znacznie większą siłę ognia bezpośrednio w sektorze łymanowskim, zdolną do wielokrotnego i precyzyjnego rażenia podejść do rzeki, węzłów drogowych i rejonów wyjściowych, a następnie szybkiego wycofywania się przed rosyjskim ogniem kontrbateryjnym. Od czasu przybycia posiłków ukraińska artyleria nieustannie działa, a liczne dowody pełnej kontroli ogniowej potwierdzają skoordynowane zadania artylerii lufowej przeciwko rosyjskim liniom komunikacyjnym, przeprawom i rezerwom na tyłach.
Materiały geolokalizacyjne pokazują działa holowane i samobieżne prowadzące ogień w wyznaczonych celach, po czym następują widoczne wtórne eksplozje na atakowanych przeprawach i w koncentracjach rosyjskich pojazdów. Efekt jest natychmiastowy, gdyż nawet rosyjscy inżynierowie nie są w stanie budować przepraw pod ciągłym ostrzałem ukraińskiej artylerii, a rosyjskie rezerwy pancerne są eliminowane lub rozpraszane, zanim zdążą się skoncentrować.
Operacyjnie zmienia to dynamikę na dwa decydujące sposoby: po pierwsze, zasięg i siła ognia ukraińskiej artylerii lufowej obejmują teraz pełną głębokość rosyjskich miejsc przeprawowych, co oznacza, że Ukraińcy nie muszą już polegać wyłącznie na nalotach ani dronach FPV, by powstrzymywać rosyjskie budowy mostów i przygotowania do szturmu. Po drugie, łańcuch wykrycie–uderzenie został drastycznie skrócony, ponieważ ukraińskie drony rozpoznawcze wykrywają prace przeprawowe lub koncentracje pojazdów kilka kilometrów w głąb, a liczne nowe załogi artyleryjskie zadają niszczycielski ogień, podczas gdy kolejne drony lub uderzenia artyleryjskie wykorzystują powstałe zniszczenia i dobijają resztki. W rezultacie planowane przez Rosjan duże uderzenie pancerne na Łyman jest rozbijane etapami, zanim w ogóle mogą rozważyć rozpoczęcie ataku.
Ogólnie rzecz biorąc, koncentracja wojsk pancernych do jednego decydującego uderzenia dała Ukrainie przewidywalny zestaw celów, czyniąc inżynierów i ekipy budujące mosty bardzo podatnymi w trakcie pracy. Te rosyjskie środki przeprawowe będą zmuszone wybierać między kończeniem budowy pod nieustannym ostrzałem a próbami metod rozproszonych i nocnych, które jednak poświęcają tempo i spójność niezbędne do szybkiego przełamania. Dla kontrastu, ukraińska warstwowa interdykcja, łącząca naloty, uderzenia dronów FPV z uporczywym ogniem artylerii lufowej i precyzyjnymi nalotami, zmienia drogi podejścia i przeprawy rzeczne w strefy rażenia, a nie w zwykłe kierunki natarcia. Jeśli ten schemat się utrzyma, Łyman zostanie obroniony w głąb, gdyż samo miasto pozostanie chronione i otoczone wyznaczonymi strefami ognia oraz nakryte przez mobilne systemy artylerii, a nawet rosyjskie grupy infiltracyjne będą stale znajdować się pod ogniem ukraińskiej artylerii.
.jpg)
Komentarze