Rosjanie Się Przeliczyli! ZACHODNIE WOJSKO WPADA MASOWO!

Dziś najważniejsze wiadomości napływają ze Stanów Zjednoczonych.

Po tygodniach rekordowych rosyjskich ataków, prezydent Donald Trump zmienił kurs i wznowił amerykańską pomoc wojskową dla Ukrainy. Decyzja zakończyła trwającą trzy tygodnie przerwę, która opóźniała dostawy kluczowych systemów obronnych w momencie, gdy ukraińska obrona powietrzna była wystawiona na najwyższą próbę.

Ten szczyt osiągnięto zaledwie kilka dni temu, gdy Rosja przeprowadziła największy dotąd powietrzny atak w trakcie wojny. W jedną noc wystrzelono ponad 700 dronów i pocisków, głównie wymierzonych w obiekty energetyczne, bazy lotnicze i magazyny amunicji.

Rosyjskie media państwowe twierdziły, że atak był skoordynowaną operacją mającą na celu rozbicie wysiłków wojennych Ukrainy, jednak większość faktycznych zniszczeń dotknęła infrastrukturę cywilną. Kilka ukraińskich lotnisk doznało niewielkich uszkodzeń, ale wiele celów wojskowych zostało chybiło lub zostało przechwyconych. Ukraińska obrona powietrzna podała, że zestrzeliła ponad 500 nadlatujących pocisków, w tym niemal wszystkie drony Shahed. Choć niektóre pociski balistyczne i manewrujące się przebiły, skala zniszczeń była znacznie mniejsza niż zapewne oczekiwał Kreml.

To błędne wyliczenie mogło się obrócić przeciwko Rosji. Pierwotnym powodem wstrzymania pomocy wojskowej przez USA było stworzenie przestrzeni dla deeskalacji i oszczędzenie własnych malejących zapasów pocisków przechwytujących. Jednak rosyjska odpowiedź to eskalacja, a nie spowolnienie. Jak pamiętamy z poprzednich raportów, Rosja dramatycznie zwiększa produkcję dronów i pocisków, by przełamać ukraińską obronę i przetrwać cierpliwość Zachodu.

Wypuszczając największy atak wojny właśnie w momencie zastoju rozmów, Kreml wyraźnie pokazał, że jego celem nie są negocjacje, lecz zniszczenie. Ta strategia zdaje się przekonać prezydenta Trumpa, że dalsze opóźnienia tylko sprowadzą więcej krwi. Agresja Moskwy ostatecznie zakończyła zawieszenie, zmuszając do ponownego rozpatrzenia decyzji.

W efekcie szybko zapalono zielone światło dla dostaw pomocy, ze szczególnym naciskiem na systemy Patriot. Systemy te nie służą do przechwytywania dronów; są przeznaczone przeciw pociskom balistycznym i manewrującym, takim jak Iskander-M, Kinzhal, Kalibr i innym szybkim zagrożeniom. Chociaż Patrioty są jednymi z najbardziej zdolnych przechwytujących na świecie, problem leży w produkcji; USA obecnie produkują około 550 pocisków Patriot rocznie i pracują nad podwojeniem tej liczby do przyszłego roku.

W ostatnich atakach Rosji wystarczyło kilka pocisków na falę, aby przełamać obronę. Przy już mocno przeciążonej ukraińskiej obronie powietrznej, to pociski balistyczne i manewrujące zadają rzeczywiste szkody, precyzyjnie trafiając w sieci energetyczne, centra dowodzenia i bazy lotnicze.

Dlatego posiadanie odpowiedniej liczby Patriotów ma ogromne znaczenie, bo gdy nawet jeden przejdzie przez obronę, może unieruchomić stację energetyczną lub węzeł dowodzenia. Rosja jednocześnie zwiększa produkcję pocisków. Prawdziwy wyścig to, ile zaawansowanych pocisków Rosja jest w stanie wystrzelić, a ile przechwytujących sojusznicy Ukrainy zdążą dostarczyć na czas. Jeśli proporcje się odwrócą, krytyczna infrastruktura upadnie, a rosyjska dominacja w powietrzu wzrośnie.

Na razie USA nadal mają przewagę pod względem jakości i produkcji. Kraje NATO zwiększają tempo produkcji, a Ukraina dostosowuje obronę, łącząc tańsze systemy, takie jak Gepardy i krótkiego zasięgu przechwytywacze laserowe, z wysokiej klasy Patriotami. Problemem pozostaje jednak skala: jeśli USA wyślą 100 przechwytujących, a Rosja odpali 150 pocisków manewrujących lub balistycznych, Ukraina może obronić się tylko częściowo. Nowy pakiet pomocy to nie tylko blokowanie następnego ataku, ale także zyskanie czasu i siły ognia, by zmienić proporcje przed nadejściem zimy.

Ogólnie strategia Rosji jest bezwzględna, ale daleka od subtelności: eskaluj presję, wywołaj opóźnienia w zachodnim wsparciu, a potem wykorzystaj lukę skoncentrowaną siłą ognia. Tym razem jednak skala ofensywy mogła się obrócić przeciw Kremlowi. Atakując, gdy Zachód jeszcze się wahał, Moskwa mogła przeszacować swoje możliwości i sprowokować Waszyngton oraz sojuszników do zdecydowanego zaangażowania. Dla Ukrainy to chwilowa deska ratunku, ale też ostrzeżenie — dopóki Rosja może atakować, żadna przerwa w pomocy nie będzie trwała długo.

‍