LUCHTOVERLEGENHEID: Oekraïners Vernietigen Alle Frontlinie Radars En Luchtverdediging!

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit de Russische Federatie.

Hier vallen Oekraïense troepen systematisch Russische luchtafweersystemen aan over honderden kilometers. Na maanden van voorbereiding is de strategie van Kiev nu volledig zichtbaar: radars, lanceerinrichtingen en controlemodules vernietigen totdat de lucht open is en luchtoverwicht is gevestigd.

Een paar recente operaties tonen de omvang en precisie van Oekraïens optreden, zoals nabij de stad Bohoyavlenka in de oblast Donetsk, waar een Russische Buk-M1-lanceerinrichting in realtime werd gevolgd. Een verkenningsdrone volgde het tot een gebouw voordat een bommenwerper-drone het dak begon te scheuren, uiteindelijk een explosief direct op het systeem liet vallen en een enorme munitie-explosie veroorzaakte.

In Zaporizhia vernietigden Oekraïense troepen een zeldzaam controlemodule van een Barnaul-T-luchtafweerbesturingssysteem, een knooppunt dat radar met lanceerinrichtingen verbindt en meerdere lanceringen tegelijkertijd kan coördineren. In Rostov werd een van Rusland’s Nebo-U-langeafstandsradars ‘s nachts getroffen, waarbij branden werden bevestigd door NASA FIRMS-satellieten.

Verder naar het noorden werd een andere radarlocatie van een Sopka-2-systeem in Voronezh geraakt, waarbij de antenne naar verluidt werd vernietigd. En in de Krim neutraliseerde Oekraïne de Podiet- en Nebo-M-radars, een teken dat zelfs beschermde locaties diep in het schiereiland kwetsbaar zijn.

Deze aanvallen beslaan duizenden kilometers, maar hebben een duidelijk operationeel doel: het systematisch ontmantelen van de infrastructuur die het luchtafweernetwerk operationeel houdt. Door vroege waarschuwingsradars en centrale coördinatiemodules uit te schakelen, creëren Oekraïense troepen tijdsgaten in detectie en reactie, terwijl ze effectief de gekoppelde raketten verblinden. Door interceptielanceerinrichtingen met ingebouwde radar- en controlemodule, zoals Pantsir- of Buk-systemen, te vernietigen, ondermijnen ze Rusland’s vermogen om gaten in hun gelaagde verdediging te dichten. Door uiteindelijk systemen zoals de Barnaul-T, die radargegevens, vuurorders en externe middelen coördineren, aan te vallen, wordt de volledige commandostructuur en het vermogen van het Russische netwerk om samen te werken, doorbroken. Hoe gefragmenteerder het Russische luchtafweernetwerk wordt, hoe meer de achterste linies blootgesteld zijn aan vervolg-aanvallen van Oekraïense bommenwerpers, drones of kruisraketten.

In de buurt van Orlivka in Donetsk stelden Oekraïense verkenningsdrones het vuur af op Russische Osa- en Strela-10-lanceerinrichtingen, met artillerie die het werk afmaakte, een typische frontlinie-aanval op kortere systemen. Zwaardere bommenwerper-drones worden gebruikt voor structurele doelen of voertuigen met een lichte bepantsering, zoals bij de aanvallen op Bohoyavlenka en Oleksiivka, waar ze opgeslagen munitie in brand staken en verschillende lanceerinrichtingen in vlam zetten. Shark-drones helpen vaak bij het lokaliseren en begeleiden van deze aanvallen naar hun doelen.

Voor diepere doelen worden vastevleugelige kamikaze-drones gelanceerd om radarinstallaties in Rostov, Voronezh of de Krim aan te vallen. En in zeldzame gevallen heeft Oekraïne hun gevechtsvliegtuigen ingezet voor complexe SEAD- en DEAD-missies, om vijandelijke luchtafweer te onderdrukken of te vernietigen.

Geolokaliseerde beelden tonen al een van zulke missies, waarbij een Mig-29 gevechtsvliegtuig radargeleide raketten lanceert om Russische Tor- en Buk-systemen in Zaporizhia aan te vallen. Het bereik en de verscheidenheid aan middelen laten zien dat Oekraïne niet langer alleen verbetert; het voert een gecoördineerde campagne over meerdere domeinen uit om Russische luchtafweer uit te schakelen.

De campagne gaat dagelijks door en heeft nu een grotere reikwijdte, zoals in Zaporizhia, waar meerdere S-300V-systemen zijn vernietigd in afzonderlijke aanvallen ten noorden van Oleksiivka, terwijl kamikaze-drones een andere Buk-M3 in de buurt uitschakelden. In westelijk Krim richtten Oekraïense drones zich op relaisstations nabij bekende luchtafweerposities, met vlammen die zelfs op satellietbeelden zichtbaar waren. In Luhansk bliezen partizanen een Russische mobiele luchtafweergroep op die een reparatiebasis bewaakte, naar verluidt gelinkt aan eerdere wreedheden in Boetsja.

Noordelijk over de grens in de oblast Koersk werd een Russische SAM- of luchtafweerraketlocatie vernietigd nabij het dorp Rzhava, wat de noordelijkste bevestigde aanval van de campagne is.

Van Krasnodar Krai tot Koersk vallen de Oekraïners Russische luchtafweer en creëren een gevarenzone tot wel 300 kilometer diep in door Rusland gecontroleerde gebieden.

Al met al verblindt Oekraïne niet alleen de Russische luchtafweer, het demonteert het systeem dat ze effectief maakt. Russische luchtafweersystemen zijn niet oneindig; elk vernietigd S-300- of Buk-systeem kost miljoenen om te vervangen, vereist gespecialiseerde onderdelen en belast een al overbelaste militaire industrie die moet voldoen aan de eisen van oorlogstijd. Dit is geen klassieke luchtoverwicht in de zin van dominantie met straaljagers, maar een complete vernietiging van radar-, controle- en interceptiemiddelen, om de Oekraïense luchtmacht vrijheid van beweging te geven over de frontlinie en diep in bezet gebied, terwijl het Oekraïense luchtaanvalsoffensief alleen maar lijkt te intensiveren.

‍