Slag Om Kupiansk. Russische Omsingeling Wordt Een BRUTE VLEESMOLEN!

Vandaag zijn er interessante ontwikkelingen vanuit de richting van Kupjansk.

Hier ontvouwt zich de strategische Slag om Kupjansk, terwijl Russische troepen hun pogingen opvoeren om de rivier de Oskil over te steken en de stad te omsingelen, in de hoop het momentum in hun voordeel te keren. Toch blijft hun opmars ondanks herhaalde aanvallen en tactische aanpassingen vastlopen – gevangen in een dodelijke vuurfval, geplaagd door logistieke problemen, en stelselmatig ontmanteld door een geduldig en dodelijk Oekraïens defensief.

De Slag om Kupjansk wordt gekenmerkt door aanhoudende Russische druk langs twee belangrijke assen. De eerste is de zogenaamde Pischane-trechter, een smalle corridor die westwaarts loopt richting de Oskil. Hier proberen Russische eenheden hun controlegebied uit te breiden, met als doel posities aan de rivieroevers te versterken en zich te onttrekken aan het dodelijke Oekraïense vuur vanuit drie richtingen. Door deze vuurfval zijn de Russische troepen in dit gebied echter zwaar onderbezet, slecht bevoorraad, en ontbreekt het hen aan pantsersteun. Hun aanwezigheid bestaat grotendeels uit verspreide infanteriegroepen zonder zinvolle logistieke ondersteuning, waardoor ze bijzonder kwetsbaar zijn voor gerichte raids door Oekraïense speciale eenheden.

Oekraïense troepen voeren een robuuste actieve verdediging, met regelmatige raids van special forces om krijgsgevangenen te nemen, cruciale inlichtingen te verkrijgen en de Russische troepenconcentraties te verstoren. Hierdoor blijven Russische elementen in de trechter strategisch onbeduidend.

Gezien de intensieve gevechten elders—met name rond Toretsk, Pokrovsk, Kostjantynivka en Soemy—zou het inzetten van aanzienlijke Oekraïense middelen om deze kleine Russische penetratie volledig te elimineren onpraktisch zijn. Bovendien zou het terugdringen van Russische troepen hier onbedoeld hun overbelaste aanvoerlijnen verkorten, waardoor hun logistieke situatie verbetert. Daarom is de huidige Oekraïense strategie van insluiting en uitputting effectief: het drijft Russische mankracht uit zonder dat Oekraïne er veel middelen aan hoeft te verspillen.

Ondertussen probeert het Russische commando hardnekkig de trechter bij Pischane af te sluiten, in een poging deze om te vormen tot een platform voor een grotere opmars richting Kupjansk en de strategisch belangrijke rivier de Oskil. Ondanks frequente aanvallen blijven hun vorderingen verwaarloosbaar. Allerlei tactieken zijn geprobeerd, van infanterieaanvallen tot snelle motorfietsaanvallen en zelfs beperkte pantseroperaties. Al deze pogingen zijn systematisch mislukt door de vastberaden en uiterst doeltreffende Oekraïense verdediging.

Maandenlang hebben Russische troepen geprobeerd de oostelijke flank van de trechter te verbreden om het Oekraïense vuur te verminderen. Hoewel ze hierin gedeeltelijk zijn geslaagd, biedt dit weinig praktisch voordeel.

Daardoor vormt de Russische trechter geen onmiddellijke strategische dreiging, aangezien Moskou hier kostbare troepen inzet zonder enige echte doorbraak richting Kupjansk te boeken.

Een ander belangrijk element van de Russische operaties in deze richting is hun aanwezigheid rond het bruggenhoofd bij Dvoritsjna. Hier hebben Russische troepen een wankele voet aan de grond gekregen aan de overzijde van de Oskil. Maar hun logistieke situatie is rampzalig en afhankelijk van rubberboten die smalle delen van de rivier oversteken—een onbetrouwbare methode die kwetsbaar is voor Oekraïense aanvallen. Hoewel Russische voertuigen zogenaamd amfibisch zijn, toont geolokaliseerd beeldmateriaal aan dat deze herhaaldelijk falen bij rivieroversteken.

Het gevolg is dat Russische offensieve capaciteiten vanuit dit bruggenhoofd ernstig beperkt zijn en grotendeels berusten op infanteriegroepen die de rivier oversteken en zich vervolgens verzamelen voor geconcentreerde aanvallen. Deze voorspelbare aanpak pakt vaak averechts uit: Oekraïense troepen laten soms bewust Russische eenheden licht doorbreken, om de bres daarna snel af te sluiten. Geïsoleerd en omsingeld worden deze groepen dan systematisch uitgeschakeld, met zware verliezen tot gevolg.

Bovendien heeft een recente Oekraïense luchtlanding diep achter de Russische linies in de sector rond Dvoritsjna de Russische logistiek en commandostructuren zwaar ontwricht. Dit heeft de operationele moeilijkheden van Russische troepen verder vergroot, verwarring veroorzaakt en hun slagkracht verder aangetast. Hierdoor zitten Russische troepen in het gebied muurvast, zonder dat zij nog in staat zijn om betekenisvolle offensieve acties uit te voeren.

Samengevat is de Oekraïense defensieve strategie in de Slag om Kupjansk bijzonder doeltreffend. Oekraïense commandanten tonen groot strategisch geduld en weten hun beperkte middelen slim in te zetten om Russische troepen in te sluiten en systematisch uit te putten. Oekraïense eenheden maken optimaal gebruik van Russische zwakheden—zoals gebrekkige logistiek, onvoldoende mankracht en ineffectieve tactieken—om buitensporig veel verliezen toe te brengen. In plaats van kostbare tegenaanvallen te lanceren op strategisch irrelevante Russische penetraties, benut Oekraïne vijandelijke fouten om hun gevechtskracht geleidelijk af te breken. Deze aanpak ondermijnt de Russische strijdkracht in de sector Kupjansk, en zorgt ervoor dat, ondanks herhaalde pogingen, Rusland er niet in slaagt enige strategische winst te boeken of Oekraïens grondgebied serieus te bedreigen.

‍