Bitwa O Kupiańsk. Rosyjskie Okrążenie Przekształca Się W BRUTALNĄ MASZYNĘ DO MIELENIA MIĘSA!

Dziś napływają interesujące informacje z kierunku kupiańskiego.

Tutaj rozgrywa się strategiczna Bitwa o Kupiańsk, gdy siły rosyjskie intensyfikują próby przekroczenia rzeki Oskił i okrążenia miasta, licząc na przełamanie impasu i przejęcie inicjatywy. Jednak mimo powtarzających się szturmów i taktycznych zmian, rosyjskie natarcie pozostaje zablokowane – uwięzione w śmiertelnej kieszeni ogniowej, sparaliżowane logistycznie i systematycznie niszczone przez cierpliwą i zabójczo skuteczną obronę ukraińską.

Bitwa o Kupiańsk charakteryzuje się stałą rosyjską presją na dwóch głównych kierunkach. Głównie przez tzw. lejek Piszczane – wąski korytarz rozciągający się na zachód w kierunku rzeki Oskił. W tym miejscu rosyjskie oddziały próbują poszerzyć kontrolowany obszar, chcąc zabezpieczyć pozycje przy brzegach rzeki i uniknąć śmiertelnego ostrzału ukraińskiego z trzech stron. Jednak ze względu na ukształtowanie pola walki, siły rosyjskie w tym rejonie są poważnie niedoborowe, niedostatecznie zaopatrzone i niemal całkowicie pozbawione wsparcia pancernego. Ich obecność ogranicza się głównie do rozproszonych grup piechoty operujących bez realnego zaplecza logistycznego, co czyni je szczególnie podatnymi na precyzyjne, niewielkie rajdy ukraińskich sił specjalnych.

Siły ukraińskie, stosując aktywną obronę, utrzymują ciągłą presję, przeprowadzając rajdy oddziałami specjalnymi w celu zdobycia jeńców, kluczowych informacji wywiadowczych i zakłócenia koncentracji sił rosyjskich. W rezultacie rosyjskie elementy operujące w lejku pozostają strategicznie nieistotne.

Biorąc pod uwagę wysoką intensywność walk na innych kierunkach – szczególnie w rejonie Torecka, Pokrowska, Kostiantyniwki i Sum – angażowanie znaczących ukraińskich sił w celu całkowitego oczyszczenia tego niewielkiego rosyjskiego przyczółka byłoby niepraktyczne. Co więcej, wypchnięcie Rosjan z tego obszaru mogłoby niezamierzenie skrócić ich wydłużone linie zaopatrzeniowe, poprawiając ich sytuację logistyczną. Dlatego obecna ukraińska strategia powstrzymywania i wyniszczania skutecznie wykrwawia siły rosyjskie bez nadmiernego angażowania ukraińskich zasobów.

Tymczasem rosyjskie dowództwo nieustannie próbuje zamknąć kieszeń wokół lejka Piszczane, chcąc przekształcić go w przyczółek dla większego natarcia w kierunku Kupiańska i strategicznej rzeki Oskił. Pomimo częstych prób ofensywy, rosyjskie postępy są znikome. Stosowano różne taktyki – od ataków samą piechotą, przez rajdy motocyklowe, po ograniczone natarcia z udziałem pojazdów opancerzonych – każda z tych metod zawiodła w obliczu nieustępliwej i wysoce skutecznej obrony ukraińskiej.

Przez kilka miesięcy Rosjanie próbowali poszerzyć wschodnią flankę lejka, aby zmniejszyć intensywność ukraińskiego ognia. Pomimo tych wysiłków udało im się poszerzyć jedynie połowę tego obszaru, bez uzyskania praktycznych korzyści.

W konsekwencji pozycja rosyjska w lejku pozostaje bez strategicznego znaczenia, a Rosjanie wciąż rozpraszają cenne zasoby bojowe bez osiągania jakiegokolwiek przełomu operacyjnego w kierunku Kupiańska.

Innym istotnym elementem rosyjskich działań w rejonie Kupiańska jest obecność wokół przyczółka w Dworicznej. Tam siły rosyjskie zdołały ustanowić niepewne przyczółki po zachodniej stronie rzeki Oskił. Jednak ich sytuacja logistyczna jest tragiczna – opiera się wyłącznie na gumowych łodziach pokonujących wąskie odcinki rzeki, co jest metodą zawodną i podatną na ukraińskie działania zakłócające. Choć Rosjanie reklamują swoje pojazdy jako amfibie, nagrania geolokalizowane pokazują, że nie radzą one sobie z przekraczaniem rzeki.

W rezultacie ofensywny potencjał Rosjan z tego przyczółka jest poważnie ograniczony, oparty niemal wyłącznie na piechocie, która powoli przekracza rzekę i następnie gromadzi się do skoordynowanych ataków. To przewidywalne podejście często kończy się fiaskiem – Ukraińcy taktycznie pozwalają niektórym rosyjskim jednostkom na częściowe wtargnięcie, po czym błyskawicznie zamykają wyłom, otaczają przeciwnika i systematycznie go eliminują, potęgując jego straty.

Dodatkowo, ostatni ukraiński atak powietrznodesantowy głęboko za liniami w rejonie Dworicznej poważnie zakłócił rosyjskie zaplecze logistyczne i struktury dowodzenia. To jeszcze bardziej pogłębiło problemy operacyjne sił rosyjskich przy przyczółku, wywołując chaos i ograniczając ich skuteczność bojową. W rezultacie rosyjskie natarcie w tym rejonie utknęło, a ich pozycje pozostały statyczne i pozbawione realnego potencjału ofensywnego.

Podsumowując, ukraińska strategia obronna w Bitwie o Kupiańsk pozostaje wysoce skuteczna. Dowódcy ukraińscy wykazują się wyjątkową cierpliwością operacyjną, inteligentnie zarządzając ograniczonymi zasobami w celu powstrzymywania i systematycznego wyniszczania sił rosyjskich bez nadmiernego angażowania własnych sił. Wojska ukraińskie konsekwentnie wykorzystują rosyjskie słabości – takie jak zła logistyka, niedobór sił i nieskuteczne taktyki – aby zadawać nieproporcjonalnie wysokie straty. Zamiast kosztownych kontrataków na pozycje o znikomym znaczeniu, Ukraińcy strategicznie wykorzystują błędy przeciwnika, stopniowo osłabiając jego potencjał bojowy. Takie podejście metodycznie wyczerpuje siły rosyjskie w rejonie Kupiańska, zapewniając, że mimo nieustających prób, Rosjanie nie są w stanie uzyskać żadnej przewagi operacyjnej ani zagrozić kluczowym terytoriom utrzymywanym przez Ukrainę.

‍