BEELDMATERIAAL: Gehele Russische colonne WEGGEBLAZEN DOOR EXPLOSIE!

Vandaag zijn er veel interessante updates vanuit de richting Pokrovsk.

Hier, in de open velden ten zuidoosten van Pokrovsk, proberen Russische troepen wanhopig de Oekraïners terug te dringen en te redden wat er nog over is van hun logistiek.

Echter, doordat gespecialiseerd Oekraïens materieel de Russen zelfs verhindert om hun aanvallen te lanceren, stapelen Russische wrakken en lichamen zich snel op, wat leidt tot een nieuwe ramp voor het Russische leger.

Het doel van de Russische troepen is om ten noorden van hun posities in Nadiivka over de open velden op te rukken om posities langs de rivier de Solona te consolideren. Dit komt doordat het Russische bruggenhoofd aan de westelijke flank van Pokrovsk te smal is, wat de Oekraïners in staat stelt hun logistiek voortdurend aan te vallen en hen dwingt hun operationele doelen op te geven.

Door op te rukken naar de rivier de Solona en daar hun controle uit te breiden, hopen de Russen een grotere oversteek mogelijk te maken en een bredere tangbeweging uit te voeren, in de hoop dat dit hun logistieke uitdagingen zal verlichten doordat er minder knelpunten zijn waar de Oekraïners op kunnen richten.

De eerste pogingen om hun controle hier uit te breiden, in de richting van Uspenivka, bleken complete mislukkingen te zijn, aangezien Russische lijken de toegangswegen bezaaien. Daarom verdubbelden de Russen hun inspanningen vanuit het zuiden.

Hier zijn de Russische bevoorradingslijnen minder blootgesteld en bevinden ze zich niet in een vuurkegel zoals in de westelijke tangbeweging, wat betekent dat de Russen gepantserde voertuigen kunnen inzetten zonder dat deze onderweg worden onderschept door Oekraïense drones of artillerievuur.

Om dit tegen te gaan gebruiken de Oekraïense troepen technieken voor afstandsmijnen om mijnenvelden te verspreiden in de velden tussen hen en de Russen. Deze afstandsmijnen worden ingezet via gespecialiseerde artilleriegranaten die opengaan en antipersoneels- en antitankmijnen over een specifiek gebied verspreiden. Daarnaast gebruiken de Oekraïners zware octocopter-drones om mijnen op wegen en knelpunten te plaatsen, om de mijnenvelden te versterken en aan te vullen.

Geolokaliseerde gevechtsbeelden uit het gebied tonen aan hoe Russische pantserwagens moeite hadden om hun aanvallen voort te zetten vanwege de mijnen. BMP-infanteriegevechtsvoertuigen, slecht gepantserd tegen alles wat zwaarder is dan handvuurwapens, werden vernietigd door landmijnen die hun interne munitie tot ontploffing brachten en alle inzittenden doodden. Russische tanks, hoewel beter bestand, werden uiteindelijk uitgeschakeld door meerdere mijnexplosies, waardoor bemanningen hun voertuigen moesten verlaten, waarna de tanks en hun bemanningen werden uitgeschakeld door Oekraïense FPV-drones.

Na deze aanvallen probeerden de Oekraïners te voorkomen dat nog meer Russische eenheden hun richting op zouden komen, in de wetenschap dat de Russen uiteindelijk zouden proberen op te rukken door simpelweg met aantallen door hopen vernietigd staal en bloed heen te stormen. Om te voorkomen dat de Russen zelfs maar hun aanvallen konden lanceren, besloten de Oekraïners mijnen te verspreiden in het achterland van de Russen om hen te beletten nieuwe aanvallen te beginnen.

De Russen zijn sterk afhankelijk van de stad Selydove voor logistieke ondersteuning, waar ze al hun tanks, pantservoertuigen, soldaten en munitie stationeren. De Russische frontlinies zijn met deze stad verbonden door één geasfalteerde weg, wat dit de enige route maakt voor hun logistieke ondersteuning om troepen in te zetten. Helaas voor de Russen maakte dit het tot de ideale plek voor de Oekraïners om hun mijnen te verspreiden om Russische aanvallen te dwarsbomen.

Geolokaliseerde beelden uit het gebied tonen aan hoe de Oekraïners de hele weg hebben gemijnd, aangezien een van de Russische voertuigen die richting Nadiivka reed volledig werd vernietigd door een mijnexplosie.

De beelden tonen hoe tot zes andere wrakken verspreid lagen rond dezelfde oversteekplaats, wat erop wijst dat de Oekraïners deze mijnenvelden voortdurend aanvullen nadat de Russen ze op de een of andere manier hadden geruimd. Toen ze toch grotere aanvallen probeerden uit te voeren, rukten de Russen op met pelotonsformaties van drie voertuigen die dicht bij elkaar reden.

Deze formaties reden echter herhaaldelijk op mijnen, één na één, wat leidde tot de vernietiging van de volledige aanvalseenheden. Bovendien vervoerden de Russen veel van hun infanteristen in niet-gepantserde voertuigen, wat resulteerde in de dood van hele infanteriegroepen door slechts één mijn.

Over het geheel genomen hebben de Russen hun operationele plannen aan de westelijke flank van Pokrovsk aangepast, waardoor ze gedwongen zijn om de Oekraïense posities verder naar het zuidwesten aan te vallen in een poging hun logistieke lijnen te redden. Echter, de voortdurende Oekraïense operaties met afstandsmijnen vormen ook een groot obstakel voor deze offensieve plannen, doordat ze Russische aanvallen verstoren, zware verliezen toebrengen en vaak verhinderen dat ze überhaupt worden gelanceerd. Nu er hele mijnenvelden plotseling verschijnen op eerder vrijgemaakte wegen, worden de Russische inspanningen hier gefrustreerd, en zal dit gebied binnenkort ook onbegaanbaar worden voor Russische pantservoertuigen.

‍