Volledige analyse van de ongelooflijke tegenoffensieve operatie bij Kupiansk

Vandaag is er belangrijk nieuws uit de richting Kupiansk.

Hier, na weken van herhaalde beweringen van de Russische politieke leiding dat Kupiansk was veroverd, kwam de realiteit hard binnen. De Oekraïners toonden aan dat de stad helemaal niet onder Russische controle stond, maar juist stilletjes was ontruimd van vijandelijke troepen, wat president Zelensky ertoe bracht om persoonlijk Kupiansk te bezoeken.

Gezien de Russische speculaties is het essentieel het grotere geheel te begrijpen, en we zullen een uitgebreide analyse maken van de Oekraïense operatie die Kupiansk bevrijdde van de Russische troepen, aangezien het resultaat een directe en zeer zichtbare klap was voor het narratief van Moskou, vooral op een moment dat mogelijke vredesonderhandelingen gaande zijn.

De operatie begon met een zorgvuldig geplande campagne gericht op het isoleren van Russische troepen binnen en rond Kupiansk door verwoestende luchtaanvallen. De Oekraïense luchtmacht richtte zich op het voorkomen dat versterkingen de Oskil-rivier overstaken en het Russische bruggenhoofd ten noorden van de stad konden handhaven, waardoor de levenslijn werd doorgesneden voordat men de stad zelf aanviel.

Geolokaliseerd beeldmateriaal toont een Oekraïense F-16 die Russische troepen nabij Hryanivka aanviel terwijl ze probeerden de rivier over te steken. Een andere concentratie werd vernietigd nabij Holubivka toen J-dam bommen van een Oekraïense F-16 een groep midden in de oversteek wegvaagden. Oekraïense vliegtuigen bleven munitiedepots, troepenkoncentraties en posities van drone-operators aanvallen, waardoor het vermogen van Rusland om zijn al in Kupiansk ingezette eenheden te ondersteunen geleidelijk werd afgebroken. Zelfs de verschijning van een Russische Su-35 op patrouille kon de campagne niet stoppen, aangezien een Oekraïense MiG-29 opnieuw een J-dam aanval uitvoerde op een gebouw in het noordoostelijke centrum van Kupiansk waar Russische aanvalstroepen zich hadden versterkt en Russische gevechtsoperaties werden gecoördineerd.

De tweede fase richtte zich op de landcorridor ten zuiden van Dvorichna, die Russische troepen hadden gebruikt om Kupiansk binnen te dringen, waar de Oekraïners een knelpunt rond de stad wilden creëren. Oekraïense aanvalsteams rukten op, waarbij ze bosstroken en gebouwen één voor één zuiverden. Geolokaliseerd gevechtsbeeldmateriaal toont Russische soldaten die werden uitgeschakeld of gevangen genomen, waardoor Oekraïense commandanten waardevolle informatie kregen over vijandelijke plannen en de resterende troepenbezetting. Rusland probeerde hiertegen op te treden door versterkingen over de rivier te sturen, maar met extreme moeite en hoge kosten. Eén van de grootste pogingen eindigde rampzalig toen een Russische aanvalsgroep met All Terrain Vehicles en motorfietsen werd ontdekt door Oekraïense drones en vernietigd, met als gevolg 22 gesneuvelde soldaten en 14 voertuigen in enkele minuten. Realiserend dat het momentum snel in het voordeel van Oekraïne verschuift, probeerde Rusland een meer indirecte reactie door de Pechenihy-dam aan te vallen om Oekraïense bewegingen te stoppen en de toevoer van logistiek voor hun tegenaanvallen te saboteren.

Desondanks waren het de Oekraïense commandanten die de geografie in hun voordeel wisten te benutten. Seizoensoverstromingen zorgden ervoor dat de Oskil ten noorden van de stad buiten zijn oevers trad, waardoor moerassig terrein ontstond dat, in combinatie met onophoudelijke druk vanaf de grond, de Russische posities veranderde in geïsoleerde pockets op de rand van instorten. Dit betekende dat terwijl directe Oekraïense logistiek werd verstoord, zij eromheen konden opereren, terwijl Russische posities en grondcommunicatielijnen direct werden weggespoeld, zonder mogelijkheid tot herstel.

Naarmate de situatie verslechterde, raakten de Russische troepen steeds wanhopiger. Kleine groepen probeerden de moerassen over te steken met geïmproviseerde bruggen van dennenstammen, in de hoop minimaal ondersteuning te bieden aan hun kameraden binnen de stad. Oekraïense dronebewaking zorgde ervoor dat deze pogingen nutteloos waren: de bruggen en de troepen die ze gebruikten werden vrijwel onmiddellijk vernietigd.

Om politieke gevolgen te beperken, legde het Russische commando een informatieblack-out op over de situatie in Kupiansk, maar de feiten op de grond konden niet worden verborgen. Oekraïense troepen slaagden erin alle aanvoerroutes naar West-Kupiansk af te snijden. Pogingen vanaf de oostelijke flank om door te breken richting Petropavlivka en de ingesloten eenheden te ontzetten mislukten ook, omdat het Oekraïense commando daar vooraf capabele formaties had geconcentreerd, waardoor elke Russische aanval traag, kostbaar en ineffectief was.

Met de vijand uitgeput, ging het Oekraïense plan de volgende fase in; de buitenwijken zuiveren om ontsnapping te voorkomen en de noose rond de nog aanwezige Russische troepen aan te spannen. Oekraïense eenheden bevrijdden snel Radkivka en Kindrashivka, gevolgd door operaties in Moskalivka en de noordwestelijke buitenwijken van Kupiansk zelf.

Het gevecht daar was intens en langdurig, waarbij de Russische troepen waren teruggedrongen tot verspreide enclaves. Infanterie-aanvallen ondersteund door drones duwden de vijand blok voor blok terug, waardoor ze zich moesten terugtrekken naar het centrum. Oekraïense drone-operators bleven een beslissende rol spelen, door kleine groepen op te sporen en aan te vallen die probeerden hun posities te versterken en de Oekraïense opmars te stoppen.

De Russische drone-activiteit nam evenredig toe, zoals te zien is op een geolokaliseerde video waarin Oekraïense soldaten gebouwen zuiveren terwijl ze onder vuur liggen van een Russische FPV-drone; gelukkig, ondanks zwaar vuur en het feit dat de drone niet werd neergeschoten, miste de aanval, en overleefden alle Oekraïense troepen en gingen door met hun missie.

Nadat de Russische overblijfselen waren geconcentreerd en de versterkingsroutes waren afgesneden, besloten de Oekraïners dat het tijd was om de resterende Russische troepen uit te schakelen. Als resultaat bevrijdden eenheden van het 2de National Guard Corps Khartia, versterkt door speciale operaties, meer dan 40 vierkante kilometer.

Kort daarna bezocht president Zelensky de buitenwijken van Kupiansk om persoonlijk de eerdere Russische claims van overwinning te ontkrachten. Samen met Syrski ontmoette hij het command van de frontlinie, reikte hij onderscheidingen uit aan soldaten en verklaarde dat Kupiansk Oekraïens blijft.

Over het geheel genomen gaat het belang van de slag om Kupiansk verder dan het slagveld. Weken eerder had Poetin beweerd dat Kupiansk en zelfs Pokrovsk al waren gevallen, en hij riep internationale journalisten op om te komen controleren en de Russische veroveringen te verifiëren. Zelensky weerlegde dat blufje door zelf naar Kupiansk te gaan, slechts 500 meter van de plek waar de Russen beweerden volledige controle te hebben, waarmee hij bewees dat de stad onder de Oekraïense vlag blijft. Met slechts geïsoleerde Russische groepen die zich nog verstoppen en worden opgejaagd, heeft de zuivering van Kupiansk niet alleen een mogelijk Russisch militair bolwerk ontmanteld, maar ook een belangrijke vijandelijke claim in een beslissend politiek moment vernietigd.