Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit de Russische Federatie.
Hier markeert de uitrol van nieuwe mini-raketten voor het Pantsir-luchtafweersysteem een verschuiving in Rusland’s reactie op de groeiende drone-aanvallen van Oekraïne. Op papier zijn deze mini-interceptors ontworpen om droneverdediging betaalbaarder en schaalbaarder te maken, maar of ze het tempo en de persistentie van Oekraïense aanvallen kunnen bijhouden, is nog onduidelijk.

Rusland rolt nu nieuwe mini-raketten uit voor het Pantsir-luchtafweersysteem, een maatregel gericht op het omgaan met de omvang en kosten van Oekraïne’s groeiende dronecampagne. In plaats van 12 volledige raketten te laden, kan elke Pantsir nu tot 48 mini-raketten dragen, vier per lanceerslot.


Het systeem blijft modulair zodat operators standaard mini-raketten kunnen combineren met reguliere raketten, afhankelijk van de missie. Ze zijn specifiek ontworpen om de huidige drone-tactieken van Oekraïne tegen te gaan, die bestaan uit het lanceren van zwermen goedkope, korteafstandsdrones in opeenvolgende golven, radar te overweldigen, verdedigers te dwingen hun munitie te verspillen en door te glippen zodra de interceptors zijn uitgeput.


Deze kleinere munitie is eerder dit jaar in gevechten getest en, volgens Russische rapporten, hebben ze tientallen Oekraïense drones neergeschoten tijdens aanvallen op kritieke infrastructuur. Hun belangrijkste voordeel ligt in grootte en kosten: ze zijn licht genoeg om in grotere aantallen afgevuurd te worden en goedkoop genoeg om hun onderschepping kosteneffectief te maken. Het feit dat deze raketten in bulk naar luchtafweeroperators worden gestuurd, wijst erop dat het systeem voorbij de testfase is en in beperkte productie is genomen.


Alleen al in augustus lanceerden Oekraïense drone-eenheden een campagne van langeafstandsbombardementen die olie-raffinaderijen, opslagdepots, pompstations, militaire doelen en dual-use faciliteiten in Rusland troffen. Alleen al de raffinaderijen tellen 17 van de grootste energie-infrastructuren in Rusland, waaronder waardevolle raffinaderijen in Ryazan, Afipsky, Volgograd, Syzran en Saratov. Deze locaties liggen verspreid over een uitgestrekt gebied, van Belgorod tot Krasnodar, wat illustreert hoe uitgebreid en ver reikend Oekraïne’s drone-capaciteiten zijn geworden.

De operationele logica van Oekraïne is om het Russische luchtruim te satureren, luchtafweersystemen te dwingen dure interceptors te verspillen, en vervolgens door de gaten te glippen om strategische doelen te raken. En raffinaderijen zijn slechts één categorie; de werkelijke doelstellingen zijn veel breder en ontworpen om de gehele Russische oorlogseconomie te ontmantelen.

Mini-raketten helpen het kostenonevenwicht voor Rusland aan te pakken, waardoor hun luchtafweernetwerk zwermen goedkoop kan onderscheppen zonder hun strategische voorraad van grote oppervlakte-luchtraketters uit te putten of hun reeds zwaarbelaste luchtverdedigingssystemen verder te overbelasten.

Maar geen enkel systeem is perfect, en deze mini-raketten zijn geen wonderwapen; hun daadwerkelijke effect zal afhangen van hoe snel ze worden geproduceerd en of Russische troepen ze correct kunnen inzetten. Het algemene effect zal echter beperkt blijven, simpelweg omdat er niet genoeg lanceerunits zijn, aangezien momenteel slechts 89 Pantsir-eenheden in dienst zijn in heel Rusland, en zelfs met mini-raketten is dat aantal veel te laag om effectieve dekking te bieden tegen massale drone-aanvallen die meerdere regio’s tegelijk treffen.

Oekraïne past zich ook aan; zoals te zien is bij de FP-1 en Flamingo-raketten, die nu in de duizenden worden geproduceerd, wedt Kyiv op volume, niet op overlevingskans. Sommige drones worden neergeschoten, maar andere glippen door, en vanuit Oekraïens perspectief rechtvaardigt een enkele drone die een pompstation raakt of een radararray uitschakelt de operatie al.

Tenzij Rusland dat productielogica kan evenaren en tientallen drones per salvo onderschept, zal het effect van mini-raketten reëel maar beperkt zijn.

Al met al vertegenwoordigen de nieuwe mini-raketten van Rusland een duidelijke verschuiving in hun benadering van droneverdediging: goedkoper, sneller en meer afgestemd op de massale aanvallen die Oekraïne nu ’s nachts lanceert. Hun effectiviteit hangt af van schaal: kunnen ze snel genoeg worden gebouwd en ingezet om gelijke tred te houden met Oekraïne’s dronefabrieken die nu duizenden aanvalsdrones per maand produceren. De echte vraag is of Rusland het gat kan dichten tussen het aanpassen van zijn verdediging en het bijbenen van de schaal van Oekraïne’s droneproductie, een race die zal bepalen hoe effectief deze systemen werkelijk worden.

Opmerkingen