Nieuwe Tsjechische langeafstandsraketten herschrijven Oekraïnes deep-strike-capaciteit

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit Oekraïne.

Oekraïne staat op het punt te ontvangen wat redelijkerwijs kan worden omschreven als het beste kerstcadeau van de oorlog tot nu toe. Op het moment dat Rusland geloofde dat de grenzen van Oekraïne’s langeafstand-aanvalscapaciteit al vaststonden, levert Tsjechië een wapen dat deze aannames effectief herschrijft en Kerstmis verandert in een perfect geschenk voor Oekraïne.

Praag heeft bevestigd dat het Oekraïne zal voorzien van de pas ontwikkelde MTS Narwhal langeafstand-kruisraket voor daadwerkelijke gevechtstests, waarbij de eerste raketten tussen januari en februari 2026 zullen aankomen. Volgens Tsjechische en internationale rapporten zijn deze eerste leveringen niet symbolisch, aangezien wordt verwacht dat de raket al in maart 2026 in seriële productie gaat, mits de veldproeven de prestaties bevestigen.

De Narwhal is een straalaangedreven kruisraket ontwikkeld door het Tsjechische bedrijf LPP. Hij heeft een opgegeven bereik van 680 kilometer, een topsnelheid van ongeveer 750 kilometer per uur en een 120 kilogram zware kernkop, wat hem duidelijk in de categorie ‘diepe-aanval’ plaatst in plaats van bij conventionele tactische slagveldraketten.

De belangrijkste technische eigenschap is de navigatiearchitectuur. Deze combineert traagheidsnavigatie met visuele terreinvergelijkingssystemen, ontworpen om effectief te blijven onder zware Russische GPS-storing, een bepalend kenmerk van de huidige oorlog.

In praktische termen plaatst dit de Narwhal filosofisch dichter bij de Duitse Taurus-raket dan bij de Amerikaanse Atacms. Taurus legt eveneens de nadruk op laagvliegende penetratie en robuuste geleiding, met een bereik van ongeveer 500 kilometer vergeleken met 300 kilometer voor Atacms. Vergeleken met Taurus is de Tsjechische raket echter lichter en draagt hij een kleinere kernkop. Dit duidt op een rol bij het uitschakelen van infrastructuur in plaats van het vernietigen van diepe bunkers, en plaatst hem in dezelfde strategische aanvalsniche als Atacms. Tegelijkertijd vertrouwt Atacms op GPS-ondersteunde traagheidsgeleiding en volgt een ballistische baan, terwijl Narwhal kinetische snelheid inruilt voor overlevingsvermogen tegen elektronische oorlogsvoering. Dit doet hij door laag te vliegen en onafhankelijk te navigeren, waardoor hij een nieuwe rol vervult in Oekraïne’s aanvalsplanning en Russische luchtverdedigingen rond Narwhal- en Atacms-doelen dwingt zich aan te passen aan twee volledig verschillende aanvalprofielen.

Het effect is significant omdat een bereik van 680 kilometer de lijst van Russische achtergebieddoelen die Oekraïne kan bedreigen vanuit eigen grondgebied dramatisch uitbreidt. Dit bereik is voldoende om grote strategische commandocentra constant onder dreiging te plaatsen, waardoor Rusland ofwel activa moet verspreiden of zwaar moet investeren in extra luchtverdediging. De 120-kilogram kernkop is groot genoeg om vliegtuigen op open platforms te vernietigen, brandstof- en munitieopslagplaatsen in brand te steken en infrastructuur die cruciaal is voor frontlinie-operaties lam te leggen, wat direct vertaalt naar operationele druk op Rusland; veel ervan bevindt zich nog steeds in de open lucht, aangezien bunkerconstructie is gestagneerd.

Het belangrijkste is dat de raket is gebouwd rond de realiteit dat Ruslands sterkste verdedigingsmiddel niet langer alleen luchtverdediging is, maar gelaagde GPS-storing, en Narwhal is expliciet ontworpen om te blijven vliegen wanneer satellietnavigatie wordt verstoord of ontzegd.

Oekraïne’s bereidheid om de Narwhal voor gevechtstests te accepteren is geen toeval, aangezien Oekraïense troepen herhaaldelijk hebben aangetoond dat ze bereid zijn nieuwe westerse systemen te testen terwijl ze actief verdedigen in de grootschalige oorlog tegen Rusland. Van langeafstandsraketten en kruisraketten tot luchtverdedigings- en frontliniesystemen, Oekraïne heeft laten zien dat echte feedback van het slagveld jaren aan ontwikkeling kan comprimeren tot enkele maanden, waardoor zwakke punten zichtbaar worden die geen testbaan kan simuleren. Door ermee in te stemmen de Narwhal in echte gevechten te testen, zal Oekraïne de raket tegen Russische doelen inzetten om feedback te genereren voor de Tsjechische ontwikkelaars.

Zodra de raket in productie gaat, kan een deel naar Oekraïne gaan als tegenprestatie voor zijn onschatbare bijdrage, terwijl het systeem continu kan worden verbeterd tijdens de productie.

Over het geheel genomen valt deze levering op als het beste kerstcadeau, in de vorm van een langeafstandsraket gebouwd voor het soort elektronische oorlogsvoering waar Rusland op vertrouwt, waarbij Oekraïners van plan zijn hem tegen de meest waardevolle doelen te testen om feedback voor de ontwikkelaars te genereren. Zijn aankomst betekent feitelijk dat een Tsjechisch equivalent van Atacms en Taurus de oorlog is binnengekomen, wat Oekraïne een nieuwe optie voor diepe aanvallen biedt zonder de politieke obstakels die andere systemen hebben beperkt. Militair dwingt dit Rusland na te denken over de veiligheid van zijn achtergebieden en middelen van het front af te leiden om activa te beschermen die eerder als onbereikbaar werden beschouwd. Strategisch signaleert het dat Europese staten niet alleen bestaande voorraden doneren, maar actief het toekomstige slagveld vormgeven door volledig nieuwe wapens via Oekraïne te introduceren.