Tempo Natarcia Rosji Spada O 44 % Wobec Ogromnych Strat

Dziś najważniejsze wiadomości pochodzą z Ukrainy.

W trakcie wojny ukraińscy obrońcy zmusili Rosję do zmiany taktyki – z dużych, skoncentrowanych ataków zmechanizowanych na ogromną liczbę ataków infiltracyjnych. Obecnie tempo rosyjskich postępów zostało zmniejszone o połowę, choć liczba samych ataków pozostaje rekordowo wysoka.

Tempo rosyjskich postępów spadło we wrześniu do najniższego poziomu od maja – udało im się zdobyć jedynie 259 kilometrów kwadratowych ukraińskiego terytorium. To o 44 procent mniej niż w sierpniu, co odpowiada zaledwie około 0,04 procent powierzchni całego kraju.

W kierunku Sumów walki nadal trwają, ale Rosjanom nie udało się zdobyć żadnych terenów. Kupiańsk, będący trzecim pod względem liczby zajętych przez Rosjan obszarów, stał się ostatnio punktem centralnym, ponieważ Rosja osiągnęła tam niewielkie, ale istotne postępy w północnej części miasta, zajmując budynki mieszkalne.

10 procent ataków miało miejsce w kierunku Łymanu, co przyniosło Rosjanom drugi co do wielkości zdobyty obszar. Ten sektor odnotował wzrost działań bojowych, lecz Rosjanie wciąż są daleko od przejęcia kontroli nad miastem. Dalej na południe, po miesiącach nieustannych walk w rejonie Torećka, tylko 8 procent działań szturmowych miało tam miejsce; siłom rosyjskim udało się zdobyć zaledwie 4 procent całkowitych terytoriów ukraińskich zajętych we wrześniu.

Statystyki pokazują również, że głównym celem Rosji jest zdobycie Pokrowska, ponieważ jedna trzecia wszystkich ataków była skierowana w stronę tego miasta. Pokrowsk jest otoczony z trzech stron, jednak obrona pozostaje skuteczna – odpiera ataki z południa, jednocześnie prowadząc kontratak na północ od miasta. W sektorze dniepropietrowskim Rosja odniosła największe sukcesy – zdobyła 53 procent wszystkich kilometrów kwadratowych przy zaledwie 16 procentach działań szturmowych w ciągu miesiąca, co wskazuje, że jej postępy są znacznie większe niż liczba ataków.

Rosyjskie taktyki szturmowe przeszły z ataków zmechanizowanych na infiltrację z udziałem małych grup piechoty. Prowadzenie ataków przy użyciu pojazdów opancerzonych stało się trudne, ponieważ stały nadzór dronów pozwala obrońcom wykrywać siły atakujące wiele kilometrów za linią kontaktu i rozpocząć ostrzał zanim te dotrą do pozycji ukraińskich.

Małe grupy piechoty, składające się z dwóch lub czterech żołnierzy, są trudniejsze do wykrycia, ponieważ używają koców do redukcji sygnatury cieplnej lub ubierają się po cywilnemu, by uniknąć wykrycia. Jednak oba rodzaje ataków liczone są w statystykach jako jeden, co oznacza, że siła uderzeniowa znacząco spadła, podczas gdy liczba ataków pozostała taka sama – pokazując, że Rosja traci zdolność do osiągania znaczących postępów.

Oznacza to, że rosyjskie taktyki infiltracyjne prowadzą najwyżej do stopniowych zysków, ale nie są w stanie przynieść istotnego ruchu frontu ani przełomu. Poza tym, że ofensywna siła armii rosyjskiej drastycznie spadła, w ubiegłym miesiącu zmarnowała ona ogromne zasoby w Dobropilji, próbując połączyć się z okrążonymi oddziałami. Te nieudane próby doprowadziły do około 12 000 ofiar i zniszczenia 400 pojazdów opancerzonych.

Podobnie w kierunku Sumów Rosjanie tracą wielu ludzi, próbując utrzymać wcześniejsze zdobycze w Oleksiivce, mimo że sytuacja stała się praktycznie nie do utrzymania.

Ukraina wykorzystuje nieustanną ofensywną filozofię rosyjskiej armii, częściowo pozwalając jej kierować więcej wojsk w strefy rażenia na kilku odcinkach frontu, ponieważ ta strategia okazuje się skuteczna w różnych rejonach. Co istotne, większość tych operacji pułapkowych jest prowadzona całkowicie lub częściowo przez ukraińskie pułki i bataliony szturmowe, które niedawno zostały połączone w jednolitą strukturę połączonych sił szturmowych, co pomaga koordynować zasoby, wiedzę i działania, nawet na kilku frontach jednocześnie.

Pod nową strukturą zdolność Ukrainy do skutecznej obrony przed rosyjskim naporem również przyczynia się do spadku sukcesów Rosjan.

Ogólnie rzecz biorąc, rosyjskie zdobycze terytorialne maleją, podczas gdy intensywność ataków pozostaje taka sama. Nowa taktyka małych grup piechoty pozwala Rosji utrzymywać postawę ofensywną długo po tym, jak jej możliwości faktycznie się wyczerpały, co tłumaczy, dlaczego tempo rosyjskich postępów zostało przecięte o połowę – jeszcze zanim zacznie się sezon błotny.

‍