Hoe Verloor Iran De Oorlog Zo Schokkend Snel?

Vandaag zijn er interessante updates uit het Midden-Oosten.

Hier, in een oorlog waarvan Teheran ooit beweerde dat die het hele Midden-Oosten zou hervormen, is het enige dat werkelijk hervormd is, Iran’s eigen leger—verpletterd, verblind en vernederd binnen enkele dagen. Met zowel haar offensieve als defensieve capaciteiten onherstelbaar vernietigd, probeert Iran nu niet langer de overwinning te behalen, maar wanhopig een uitweg te vinden.

In de openingsuren van de Israëlische operatie tegen Iran werd meteen duidelijk dat Iran’s luchtverdediging volstrekt onvoldoende was om een aanval van een moderne en goed voorbereide tegenstander af te slaan. Al eerder verzwakt door Israëlische aanvallen, werden de Iraanse luchtverdedigingssystemen systematisch uitgeschakeld in een reeks snelle en precieze aanvallen, geleid door Israëlische F-35 stealth-jagers. Het Iraanse regime beweerde vier van deze toestellen te hebben neergehaald, maar het “bewijs” werd al snel ontmaskerd als schaamteloze Photoshop-manipulaties.

In werkelijkheid domineerden Israëlische vliegtuigen al snel het luchtruim boven West-Iran, en opereerden ze zelfs boven Teheran zelf—een ongekende vernedering. De Iraanse luchtmacht werd ook onmiddellijk geneutraliseerd, waarbij Israëlische toestellen Iraanse gevechtsvliegtuigen op de landingsbanen vernietigden en radarinstallaties uitschakelden. Hierdoor was de Iraanse luchtmacht niet meer in staat te reageren of verzet te bieden tegen de Israëlische luchtmacht.

Na deze verwoestende operatie probeerde Iran te reageren met ballistische raketten.

Hoewel sommige daarvan de Israëlische verdediging wisten te doorbreken, beweerde Iran dat het honderden raketten had gelanceerd, wat betekent dat het merendeel ervan onderschept werd voordat ze hun doelen bereikten.

Zelfs dit beperkte succes was van korte duur. Op de tweede dag van de operatie wisten Israëlische toestellen ongeveer een derde van Iran’s raketlanceerinstallaties op te sporen en te vernietigen, waardoor het aantal raketaanvallen drastisch afnam.

Tot overmaat van ramp voor Iran ondernam Israël snelle en beslissende stappen om Iran’s beruchte ondergrondse raketdepots uit te schakelen. Hoewel Iran deze opslagplaatsen vaak met symbolische video’s tentoonstelde om tegenstanders te intimideren, vernietigde Israël eenvoudigweg de ingangen van deze bunkers. Hierdoor zijn de raketten wellicht nog wel intact, maar Iran heeft er geen toegang meer toe op een bruikbare termijn—waardoor ze irrelevant zijn geworden voor het huidige conflict.

De veelgeprezen Shahed-drones van Iran, beroemd geworden door hun inzet door Rusland tegen Oekraïne, bleken verbazingwekkend ineffectief tegen de Israëlische verdediging. Ondanks de overvloed aan gevechtservaring vanuit Oekraïne, leek Iran daar niets van te hebben geleerd, en werden verouderde Shahed-drones ingezet zonder de cruciale upgrades die Rusland op het slagveld had ontwikkeld.

Israël’s gelaagde luchtafweer—bestaande uit de Iron Dome, geavanceerde raketverdediging, luchtdekking en helikopterondersteuning—onderschepte deze drones met gemak. Daarnaast zorgden Amerikaanse en Jordaanse steun voor extra bescherming. Israëlische elektronische oorlogsvoeringsexperts hadden de Shahed-drones al uitgebreid bestudeerd, onder meer via missies naar Oekraïne in 2023. Daardoor werden de Iraanse drone-aanvallen geneutraliseerd lang voordat ze het Israëlische luchtruim bereikten.

De Israëlische operatie bracht ook een verwoestende klap toe aan het Iraanse militaire leiderschap: meer dan twintig hoge commandanten, waaronder topofficieren van het reguliere leger en de Iraanse Revolutionaire Garde, werden binnen de eerste uren gedood. Israël wist vervolgens ook hun opvolgers onmiddellijk uit te schakelen zodra zij waren aangesteld, waardoor Iran’s coördinatiecapaciteit volledig instortte.

Met catastrofale verliezen en een snel verslechterende strategische situatie raakte het Iraanse regime in paniek. De verklaringen uit Teheran dat men bereid is de aanvallen te stoppen zodra Israël dat ook doet, wijzen niet alleen op bereidheid tot een staakt-het-vuren, maar op een smeekbede om onderhandelingen te hervatten.

Tegelijkertijd zouden leden van de Iraanse leiding, inclusief de ayatollah zelf, volgens berichten hun toevlucht zoeken in Rusland—een echo van Bashar al-Assads vluchtpogingen tijdens de val van het Syrische regime. De leiders in Teheran beseffen dat verdere escalatie misschien nog beperkte schade aan Israël kan toebrengen, maar ook verwoestende tegenaanvallen kan uitlokken die hun regime volledig kunnen doen instorten. Toch moet het regime binnenlands ook militaire vastberadenheid tonen, of het riskeert zijn legitimiteit volledig te verliezen—een net zo grote bedreiging voor zijn overleven. De Verenigde Staten toonden aanvankelijk openheid voor hernieuwde diplomatie, maar president Trump nam al snel een hardere houding aan en wees verdere onderhandelingen met Iran resoluut af.

Al met al is Iran’s verlamming duidelijk bewijs van haar nederlaag. De gerichte Israëlische aanvallen op radars, luchtafweersystemen, vliegtuigen en militaire topfiguren hebben Iran’s capaciteiten fundamenteel uitgeschakeld. De gehaaste, slecht gecoördineerde Iraanse vergeldingsaanvallen brachten enkel hun lanceerinstallaties aan het licht, die vervolgens snel vernietigd werden door Israël. Gevangen tussen militaire onmacht en interne vernedering zoekt het Iraanse regime nu wanhopig naar een diplomatieke uitweg, of een veilig toevluchtsoord in het buitenland om te overleven. Dit scenario benadrukt hoe volledig Israël het overwicht heeft verzekerd, terwijl Iran afglijdt naar een strategische ramp en mogelijk regiemverlies.

‍