Rusland Kan De Waardevolle Doelen Van Oekraïne Niet Raken

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit Oekraïne.

Hier vertoont Russische droneverkenning duidelijke tekenen van instorting. Orlan-, Zala- en Lancet-drones worden steeds vaker blind, gestoord of vernietigd, waardoor Russische aanvalseenheden geen richtgegevens meer hebben waarop ze ooit vertrouwden om artillerie- en raketvuur te sturen.

Recentelijk begonnen Russische militaire analisten te klagen dat de Russische troepen niet in staat zijn om effectief hoge waarde Oekraïense posities achter de frontlinie te raken. Het grootste probleem is dat Russische verkenningsdrones niet achter de Oekraïense linies kunnen doordringen om deze commandoposten, wapeninstallaties, vliegvelden en troepenconcentraties te detecteren en aan te vallen. Oekraïne heeft effectief mobiele luchtdoelradars, bekend als OVT-stations, ingezet over het gehele front. Deze kleine, mobiele luchtdoelradars omvatten 3D-luchtwaarnemingssystemen zoals de RPS 42, ontworpen voor detectie en identificatie op lage en hoge hoogte. Deze mobiele radars leveren real-time coördinatie en volgdata, zelfs onder stoorcondities, waardoor ze uitstekend geschikt zijn om voorste linies te beschermen.

Deze compacte systemen zijn eenvoudig te bedienen en kunnen snel worden verplaatst, waardoor Oekraïense eenheden een constant beeld hebben van inkomende dreigingen. Hun aanwezigheid betekent dat Russische drones en raketten eerder en betrouwbaarder worden gespot, waardoor luchtverdediging veel efficiënter kan reageren dan voorheen. Russische troepen klagen dat sommige van deze radars tot acht maanden stationair kunnen zijn voordat Russische commandanten hun vernietiging bevelen, wat aangeeft dat Russische officieren de dreiging die ze vormen sterk onderschatten.

Zonder betrouwbare verkenningsgegevens wankelt Rusland’s strategie om Oekraïne op de achtergrond uit te putten, en aanvallen die ooit Kiev dwongen middelen te verspreiden, treffen nu lege magazijnen, terwijl Russische media gedwongen worden de zeldzame succesvolle aanvallen te overdrijven om de illusie in stand te houden.

De politieke context maakt deze verschuiving scherper omdat Moskou diepe aanvallen had gepresenteerd als bewijs van technologische superioriteit. Regelmatige beelden van exploderende Oekraïense magazijnen moesten onvermijdelijkheid aantonen; echter, de stilte spreekt boekdelen.

Zelfs Russische militaire analisten klagen dat raketaanvallen nu een show zijn en civiele gebouwen raken in plaats van militaire doelen. Dit schaadt het binnenlandse vertrouwen, vooral nadat commandanten hadden beloofd dat de zomeroffensief beslissende resultaten zou brengen.

Het onvermogen van de Russen om herhaalde en nauwkeurige aanvallen uit te voeren, betekent echter ook dat hoge waarde Oekraïense systemen zoals Himars en langeafstandsdrones vrijer kunnen opereren, waarbij ze brandstofconvoys en troepenconcentraties met minder risico op detectie en onmiddellijke vergelding aanvallen. Dit is al lange tijd een probleem voor de Russen; bijvoorbeeld in Koersk slaagde de Oekraïense inval grotendeels omdat Oekraïense bewegingen onopgemerkt bleven totdat het te laat was. De toen herhaalde Himars-aanvallen op Russische troepenconcentraties tientallen kilometers achter de frontlinie illustreren hoe agressief Oekraïne’s slagcampagne nu is geworden.

Het keerpunt is duidelijk: het Russische verkenningsnetwerk kan niet langer gelijke tred houden met Oekraïne’s tegenmaatregelen. Omdat Rusland Oekraïne’s diepe achtergebied niet kan volgen, kan het Himars en andere langeafstandssystemen niet raken, waardoor offensieven zonder bescherming oprukken terwijl Oekraïne terugvalt. Aanvoerlijnen die beschermd zouden moeten zijn tegen aanvallen, blijven kwetsbaar, omdat elk gemist Oekraïens depot resulteert in meer granaten, meer drones en meer rotaties voor de verdedigende brigades.

Voor Rusland zijn pogingen om de kloof te dichten door verkenningsdrones van Aziatische leveranciers zoals Iraanse en kleinere Chinese fabrikanten te importeren, grotendeels mislukt. Deze platforms zijn ontworpen voor commercieel gebruik, missen geharde communicatielinks en worden gemakkelijk gestoord door Oekraïense elektronische oorlogsvoering.

Al met al is de instorting van Russische achterverkenning een structurele zwakte met directe gevolgen voor logistiek en duurzaamheid. Moskou verliest het vermogen om Oekraïne’s logistiek op diepte te verlammen, terwijl Oekraïne in ruil daarvoor vrijer kan manoeuvreren en aanvallen kan uitbreiden. Naarmate de zomercampagne vordert, kan dit onevenwicht niet alleen de intensiteit van de gevechten bepalen, maar ook de duurzaamheid van Rusland’s oorlogsinspanning beïnvloeden.

Wat ooit een beslissende Russische sterkte was, is veranderd in een blootgestelde kwetsbaarheid, en Kiev is vastbesloten hier maximaal van te profiteren.

‍