De modernisering van de Russische langeafstandartillerie kan de kloof in precisietechnologie niet dichten

Vandaag vinden de meest interessante ontwikkelingen plaats in Oekraïne.

Na het succes van de door de VS geleverde Hi-mars in Oekraïense handen, begon Rusland met de ontwikkeling van een eigen mobiel precisieartilleriesysteem, met als doel de impact van de Hi-mars op het slagveld te repliceren: de Sarma. De nieuwste Sarma-variant laat echter duidelijke verschillen zien in specificaties en effectiviteit, wat de uitdaging benadrukt om een systeem na te bootsen dat moderne artillerieoorlogsvoering heeft herdefinieerd.

Het Russische leger heeft recentelijk 12 nieuwe 300 millimeter Sarma-systemen aangeschaft, snel gepromoot als het Russische antwoord op Hi-mars. Het besluit volgde op de verwoestende Oekraïense aanvallen in 2022, toen Hi-mars-aanvallen op munitiedepots en troepenconcentraties herhaaldelijk grote kwetsbaarheden in de Russische logistiek blootlegden.

Als reactie herleefde en verbeterde Moskou het lang slapende Sarma-project, oorspronkelijk meer dan tien jaar eerder ontwikkeld, en begon met beperkte productie. Het systeem is een lichtere, mobielere versie van de Tornado-S, gebruikmakend van dezelfde familie van 300 millimeter raketten, inclusief geleide varianten met verschillende oorlogskoppen.

Ondanks de nieuwe branding blijft de zogenaamde “Russische Hi-mars” echter achter bij zijn westerse tegenhanger.

Bij vergelijking van de Sarma met de Amerikaanse Hi-mars blijft het verschil in bereik en precisie het meest significant. De Hi-mars kan doelen tot 80 kilometer ver raken met de standaard GMLRS-raketten, en tot 300 kilometer met Atacms. Dankzij GPS-navigatie heeft het een precisie van ongeveer twee meter, wat precisieslagen op kritieke doelen mogelijk maakt. De Sarma bereikt naar verluidt ongeveer 120 kilometer met geleide raketten, maar de nauwkeurigheid blijft twijfelachtig door de minder geavanceerde Russische navigatiesystemen, die gevoeliger zijn voor storingen en signaalonderbrekingen.

De Sarma gebruikt Sovjet-standaard munitie van 300 millimeter, groter dan de 227 millimeter westerse tegenhanger. Hi-mars werkt echter met een modulair podsysteem, waardoor snel herladen en flexibele missies mogelijk zijn; in plaats van het oudere raket-voor-raket herlaadsysteem dat nog steeds in de Sarma aanwezig is. In de praktijk bevordert dit betere “shoot-and-scoot”-tactieken, aangezien Hi-mars-ploegen kunnen vuren, verplaatsen en herladen voordat vijandelijk tegenbatterijvuur arriveert, terwijl Sarma meer blootgesteld blijft. Ten slotte is de productie van de Sarma zelf goedkoper, met een prijs per eenheid van 1,9 miljoen dollar tegenover 14 miljoen dollar voor de Hi-mars. Russische bronnen onthullen echter dat de kosten per geleide raket 300.000 dollar bedragen, bijna het dubbele van de Hi-mars, die 168.000 dollar kost. Dit verschil is te wijten aan het grotere en zwaardere ontwerp van de Russische munitie, evenals het gebruik van geïmporteerde en gesanctioneerde componenten.

Ondanks deze verschillen beweren de Russen dat Sarma verschillende capaciteiten toevoegt die bij Hi-mars ontbreken. De zwaardere 300 millimeter raketten zorgen ervoor dat één schot effecten heeft die dichter bij een kleine luchtbom liggen, waardoor het destructief potentieel tegen versterkte posities of grote troepenconcentraties toeneemt. Het systeem is ook ontworpen om experimentele langeafstandsraketten of gespecialiseerde munitie te accepteren, waaronder glide-assisted raketten of zoekers gericht op zendapparatuur en versterkte infrastructuur, die mogelijk tot 200 kilometer kunnen reiken.

Desondanks blijft de Sarma achter, aangezien experimentele en potentiële capaciteiten niet kunnen tippen aan de solide en betrouwbare, in de praktijk bewezen effectiviteit van Hi-mars. Hoewel de geleide munitie van de Sarma verder reikt dan de basisgeleide raket van de Hi-mars, wordt deze nog steeds zwaar overtroffen door de Atacms-raket die 300 kilometer kan bereiken. Dit betekent dat Hi-mars indien nodig al 100 kilometer verder kan slaan dan enige experimentele Russische munitie.

Verder wordt de ontwikkeling van Hi-mars-oorlogskoppen ook doorgezet, zoals de PRSM, die het bereik verder vergroot, de dodelijkheid per raket verhoogt en een duidelijk innovatietraject biedt via verbeterde zoek- en aandrijftechnologie.

Maar het belangrijkste is dat Hi-mars vandaag de Sarma in elk cruciaal domein overtreft: precisie, integratie en strategische mobiliteit, omdat het digitaal geïntegreerd is in de NAVO-command-and-control-netwerken, wat realtime doelgerichte acties, coördinatie en snelle vuurmogelijkheden mogelijk maakt.

Al met al vertegenwoordigt de introductie van Sarma in het Russische leger beter de Russische ambities dan dat het een echte game-changer is. Het toont de wens en erkenning van de Russen voor de capaciteiten van Hi-mars, die echter moeilijk en duur te bereiken zijn op korte termijn, vooral wat betreft precisie.

In de huidige staat zal Sarma waarschijnlijk geen merkbare impact hebben in Oekraïne, vooral in vergelijking met Hi-mars. Hoewel Sarma een verbetering van de Russische precieze langeafstandartillerie vertegenwoordigt, stuiten de daadwerkelijke mogelijkheden op meerdere beperkingen, zoals kosten, productievolume en integratie met bestaande militaire structuren.