Oekraïne Bereikt Historische Kill-Ratio Tegen Rusland

Vandaag tonen recent vrijgegeven Amerikaanse statistieken een desastreuze killratio die massaal in het voordeel van de Oekraïense troepen is. We zullen de betrouwbaarheid van deze cijfers onderzoeken, passende context bieden en de verschillen uitleggen tussen hoe Russen en Oekraïners omgaan met hun talrijke gevechtsverliezen.

In een recente post op X verklaarde de Amerikaanse president Trump dat sinds het begin van januari 2025 Oekraïne 8.000 doden heeft geleden in gevechten, tegenover 112.500 Russische soldaten die werden gedood, gebaseerd op inlichtingenrapporten van de uitgebreide Amerikaanse buitenlandse inlichtingennetwerken en -diensten. Dit zou een kill-to-loss ratio van 14 tegen 1 in het voordeel van Oekraïne betekenen; echter, deze ratio is merkbaar hoger dan zelfs de meest conservatieve schattingen van Oekraïense en westerse bronnen.

Het is waarschijnlijk dat het aantal Oekraïense soldaten dat hier is gesneuveld, wordt verward met andere vergelijkbare gegevens, aangezien op basis van geëxtrapoleerde gegevens en rapporten van president Zelensky, het Center for Strategic and International Studies en andere NAVO-buitenlandse inlichtingendiensten, een schatting van ongeveer 12.000 Oekraïense doden betrouwbaarder is. Dit brengt de kill-to-loss ratio op meer dan één Oekraïense soldaat voor elke negen Russische soldaten die worden gedood.

Opvallend is dat dit cijfer geen gewonden, vermisten of gevangenen omvat, wat optelt tot een geschat totaal van 48.000 Oekraïense en 239.000 Russische slachtoffers, waardoor de kloof in de ratio iets smaller wordt tot vijf tegen één, nog steeds massaal in het voordeel van Oekraïners. Dit betekent dat meer dan driekwart van de Oekraïense slachtoffers hun verwondingen overleeft, terwijl de helft van de Russische slachtoffers dat niet doet.

Dit komt door meerdere belangrijke factoren. Ten eerste is er het scherpe verschil tussen Oekraïense en Russische medische evacuatiemethoden en zorg. Over het algemeen begrijpen Oekraïense eenheden dat ze elke soldaat nodig hebben en hoge moraal moeten behouden, en handelen dienovereenkomstig door aanzienlijke middelen in te zetten voor correcte evacuatie van gewonden.

Het grote aantal beelden bevestigt dit, met een video die een Oekraïense tank toont die een gewonde soldaat evacueert in een pantservoertuig ondanks hevig artillerievuur, terwijl de Russen erop uit waren de positie en de soldaten volledig te vernietigen.

Een andere video laat zien hoe een Oekraanse gronddrone wordt geïnformeerd over een gewonde soldaat op een positie, hem oppikt en in veiligheid brengt.

Evenzo is er een enorme hoeveelheid beeldmateriaal beschikbaar van Russische soldaten die simpelweg naar een gewonde kameraad lopen en hem ter plekke executeren, evenals het feit dat zelfmoord een frequent uitwegmiddel is voor Russische soldaten, omdat evacuatie nooit zal komen; dit geldt alleen voor Russische speciale eenheden en tanks, die te waardevol zijn om te verliezen.

Er is ook een duidelijk verschil in medische zorg; sommige Oekraïense soldaten worden zelfs overgebracht naar NAVO-medische faciliteiten in Duitsland om de hoogste kans op overleving te krijgen. Veel Oekraïense soldaten zijn ook te zien met protheses en zelfs bionische armen of benen, om hen een veel hogere levenskwaliteit te bieden na hun verwondingen in gevecht.

Aan de andere kant rapporteren Russische soldaten zelf schrikbarend inadequate zorgniveaus, met soldaten die aan eenvoudige verwondingen zoals gebroken botten sterven in een veldhospitaal aan longontsteking. Anderen vertellen afschuwelijke verhalen over gewonde soldaten die in de gangen van medische faciliteiten worden achtergelaten, waarbij wonden geïnfecteerd raken door maden vanwege slechte of volledig ontbrekende behandeling.

Daarnaast heeft Oekraïne ook het voordeel in militaire training. De basisopleiding is verlengd tot anderhalve maand en omvat drone- en anti-drone-oorlogvoering en tactieken; zoals Oekraïens opperbevelhebber Oleksander Syrski verklaarde, heeft dit al geleid tot een scherpe daling van de eigen verliezen.

Opvallend is dat veel eenheden ook aanvullende trainingsprogramma’s hebben; soldaten die zich aansluiten bij de 57e brigade die al meer dan een jaar in Vovchansk vecht, doorlopen een intensieve simulatie van stedelijke oorlogsvoering voordat ze worden ingezet, terwijl de 155e brigade die vecht bij Pokrovsk haar soldaten onderwerpt aan een intense virtual reality met echte GoPro-gevechtsbeelden, als een onderdompeling in de risicovolle omgeving van Rusland’s belangrijkste zomerse offensief.

Russen lijken daarentegen het tegenovergestelde te doen, met veel gevallen van patriotische Russische online bloggers die een contract tekenen bij het Russische Ministerie van Defensie, om een week later al op Oekraïense FPV-dronebeelden te verschijnen.

Al met al is de slachtoffersratio tussen Rusland en Oekraïne schrikbarend, en de redenen hiervoor weerspiegelen de verschillende benaderingen van oorlogvoering en de waarde van de soldaten. Hoewel er uitzonderingen zijn, schetsen het overweldigende bewijs en de rapporten een duidelijk beeld van de hoge waardering van de Oekraïners tegenover de opofferbaarheid van de Russen; het behouden van een dergelijke slachtoffersratio is cruciaal voor Oekraïne om de strijd voort te zetten.

‍