.svg){kind=small}
Vandaag is er interessant nieuws uit de richting van Pokrovsk.
Hier hebben Oekraïense tegenaanvallen de Russen uit verschillende sleutelposities verdreven, waardoor hun hele operatie om Pokrovsk in te sluiten in gevaar kwam. Als gevolg daarvan werden de Russen gedwongen hun pogingen om de stad in te nemen volledig op te geven, begonnen ze zich terug te trekken en veranderden ze hun doel naar het behalen van een politieke overwinning zonder enige strategische waarde.
Na hun opmars naar Pokrovsk richtten de Russische troepen zich op het omsingelen van de stad vanuit het westen, om zo haar vitale logistieke lijnen af te snijden en de Oekraïense verdedigers te dwingen de stad te verlaten onder dreiging van omsingeling. De Russen hoopten hiermee de brute stadsgevechten te vermijden die eerder hun troepen hadden uitgeput in Bachmoet en nu in Toretsk. Het idee was om Pokrovsk te isoleren zonder het rechtstreeks te hoeven bestormen, en zo een minder kostbare overwinning te behalen.
Dit plan viel echter al snel in duigen. Oekraïense troepen slaagden er eerst in de Russische opmars westwaarts te stoppen en begonnen vervolgens een reeks agressieve tegenaanvallen om sleutelposities te heroveren. De Oekraïense tactieken waren zeer mobiel en adaptief, met zogenaamde "thunder runs" — snelle aanvallen van kleine eenheden bedoeld om ingegraven Russische troepen te verrassen en te desoriënteren.
Een van de eerste grote klappen werd uitgedeeld bij Kotlyne, waar Oekraïners snelle aanvallen uitvoerden om de Russische aanwezigheid in het dorp en de omliggende industriezone te verstoren. Ze slaagden erin Russische troepen die deze gebieden bezet hielden te isoleren, waardoor zij hun posities moesten verlaten onder voortdurende Oekraïense drone-aanvallen en artilleriebeschietingen.
De doorbraak bij Kotlyne stelde de Oekraïense troepen in staat hun operaties uit te breiden onder het nieuwe bevel van generaal-majoor Mykhailo Drapatyi, die eerder successen had geboekt tijdens de tegenoffensieven in Charkiv en Cherson.
De Oekraïners verlegden hun focus naar het verlammen van de Russische logistiek door systematisch aanvoerlijnen te verstoren, en naarmate tientallen wegen in dit gebied bezaaid raakten met vernietigde voertuigen en manschappen, werd het voor Russische eenheden vrijwel onmogelijk om versterkingen, voedsel of zelfs water te ontvangen. Russische troepen waren uiteindelijk genoodzaakt paarden en ezels te gebruiken om basisvoorraden te vervoeren.
Dankzij dit voordeel en hun superioriteit in drone-oorlogsvoering rukte Oekraïne op en heroverde cruciale posities rond Uspenivka, Udachne, Pischane, Shevchenko, Dachenske en Lysivka, waarbij Russische troepen werden teruggedrongen van de rand van Pokrovsk. De resultaten van deze Oekraïense tegenaanvallen zijn doorslaggevend geweest, want de Russische activiteit op de westelijke flank is duidelijk afgenomen.
Aanvankelijk stuurden de Russen constant infanterie door de uitstulping in een poging de Oekraïners terug te dringen en hun verdere opmars te verhinderen.
Maar omdat deze suïcidale strategie al snel resulteerde in duizenden onnodige verliezen, geven inlichtingenrapporten nu aan dat Russische commandanten serieuze offensieve aanvallen op de westelijke flank van Pokrovsk volledig hebben opgegeven. Of deze terugtrekking een opmaat is naar een grotere terugtocht of slechts een reactie op de enorme verliezen, moet nog blijken. Niettemin weerspiegelt de massale afname van aanvallen de ernstige uitputting van de Russische troepen, zonder dat hun hoofddoel ook maar enigszins is bereikt.
Gezien de toenemende verliezen en slinkende reserves, heeft Rusland zijn focus nu naar het zuiden verlegd. Hun nieuwe doelstelling lijkt tweevoudig. Ten eerste proberen ze hun westelijke tangbeweging uit te breiden door op te rukken door de open velden ten zuiden van Pokrovsk, in de hoop betere logistiek en uitvalsbases veilig te stellen. Ten tweede willen de Russen een symbolische opmars richting de grens met de Dnipro-regio presenteren als politieke overwinning in de informatieoorlog.
Deze zuidelijke velden zijn echter veel minder strategisch belangrijk dan de omsingeling van Pokrovsk zou zijn geweest. Hun verovering zou de Oekraïense verdediging niet doen instorten en vormt ook geen bedreiging voor het bredere Oekraïense logistieke netwerk in de regio Donetsk.
Het vergelijken van de oorspronkelijke ambities van Rusland met de huidige doelstellingen toont de omvang van hun mislukking. Waar ze aanvankelijk Pokrovsk wilden afsnijden voor een grote operationele overwinning, proberen ze nu met moeite terreinwinst te boeken op open terrein dat nauwelijks voordeel oplevert.
Bovendien hebben de enorme verliezen aan manschappen en materieel, toegebracht door Oekraïne tijdens de verdediging en tegenaanval ten westen van Pokrovsk, de Russische troepen ernstig verzwakt. Zelfs als ze kleine winsten in het zuiden boeken, is hun vermogen om opnieuw een serieuze aanval op Pokrovsk te lanceren zeer twijfelachtig, gezien hun uitgeputte staat.
Al met al is de Russische poging om Pokrovsk in te sluiten ingestort onder de druk van effectieve Oekraïense tegenaanvallen en onophoudelijke druk. Gedwongen hun grootse plannen op te geven, jagen Russische troepen nu op veel minder ambitieuze doelstellingen, waarbij ze grotendeels lege velden veroveren zonder enige strategische waarde. De vasthoudendheid en tactische vindingrijkheid van Oekraïne rond Pokrovsk hebben niet alleen een belangrijke Russische aanval afgeslagen, maar hebben ook het Russische commando gedwongen tot een reactieve en verzwakte houding — met mogelijk langdurige gevolgen voor hun bredere campagneplannen in Donetsk.
.jpg)
Opmerkingen