.svg){kind=small}
Vandaag zijn er belangrijke updates uit de Russische Federatie.
Hier blijft het Russische opperbevel achteloos vasthouden aan zijn uitputtingsstrategie binnen Oekraïne, in de veronderstelling dat het Rusland vanzelf zal lukken Oekraïne te overleven dankzij het pure aantal mannen waarover het beschikt. De realiteit heeft hen echter hard ingehaald, nu nieuw onderzoeksstatistieken aantonen dat Rusland al meer dan 1% van alle mannen in het land heeft verloren, dat de demografische instorting alleen maar verder versnelt, en dat de jonge mannen die de toekomst van Rusland zouden moeten redden levenloos worden aangetroffen in de zonnebloemvelden van Oekraïne.
Recente cijfers onderstrepen de omvang van de catastrofe. Alleen al op 17 december verloren Russische troepen 1.730 soldaten op één dag. Voor november 2025 schat de Oekraïense generale staf de maandelijkse Russische verliezen op 31.000 militairen, waarmee het de derde opeenvolgende maand met stijgende slachtoffers is. In totaal heeft Rusland sinds het begin van de oorlog nu ongeveer 1.192.000 onomkeerbare personeelsverliezen geleden. Deze cijfers bestaan overweldigend uit gesneuvelden, met een kleiner aandeel zwaar gewonden die nooit meer zullen terugkeren in dienst. Dag na dag komen er tussen de 1.000 en 1.700 slachtoffers bij, wat een leger weerspiegelt dat wordt verbruikt in een tempo dat in de moderne oorlogsvoering ongekend is. De schaal overstijgt inmiddels de totale gevechtsverliezen van de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog, terwijl Rusland na bijna vier jaar strijd er niet in is geslaagd zelfs maar één grote Oekraïense stad volledig in te nemen.
Pokrovsk, een stad met vóór de oorlog slechts 60.000 inwoners en al meer dan anderhalf jaar zwaar getroffen, blijft ten minste gedeeltelijk onder Oekraïense controle, wat de historisch rampzalige verhouding tussen kosten en terreinwinst benadrukt. Wat deze verliezen nog destructiever maakt, reikt veel verder dan het militaire domein alleen, aangezien Rusland de oorlog al inging met een ernstige demografische achteruitgang.
Tegen 2022 kampte het land al met een vergrijzende bevolking, chronisch lage geboortecijfers en een krimpende beroepsbevolking. De mediane leeftijd was gestegen tot rond de 40 jaar, waarbij meer dan een vijfde van de Russische bevolking 65 jaar of ouder was. Hoge sterfte onder mannen in de werkende leeftijd, veroorzaakt door alcoholisme en gebrekkige gezondheidszorg, had de arbeidsmarkt al uitgehold.
De vruchtbaarheid bleef sinds de jaren 90 onder het vervangingsniveau en schommelde rond de 1,5 kinderen per koppel, ondanks jaren van staatsstimulansen. Dit betekende minder jongeren die volwassen worden, minder werkenden die meer gepensioneerden ondersteunen en, in het verlengde daarvan, minder mannen beschikbaar voor mobilisatie.
Zelfs vóór de invasie wees het demografische traject van Rusland op een langdurige bevolkingsafname, waarbij VN-projecties een daling suggereerden van 146 miljoen in 2022 naar ongeveer 130 miljoen tegen het midden van de eeuw. Poetins oorlog onderbrak deze trend niet, maar versnelde haar op gewelddadige wijze.
De schade die door de vijandelijkheden is toegebracht, is onomkeerbaar, omdat een aanzienlijk deel van de verliezen bestaat uit jonge en middelbare mannen. Schattingen geven aan dat alleen al de Russische militaire doden neerkomen op ongeveer 0,5% tot 1,2% van de mannelijke bevolking onder de 60 jaar van vóór de oorlog. Dit zijn mannen in hun reproductieve, fysieke en werkzame hoogtijdagen, precies de leeftijdsgroep die Rusland groot en gezond nodig heeft om relevant te blijven.
Hun dood vermindert blijvend het toekomstige aantal geboorten, verdiept het tekort aan arbeidskrachten en verkleint de pool van potentiële soldaten voor elke toekomstige mobilisatie. Veel van de jongere rekruten zijn volledig geboren en opgegroeid onder Poetins bewind, gevormd door jaren van nationalistische opvoeding. Ironisch genoeg wordt juist de generatie die het regime als ideologische ruggengraat cultiveerde, weggevaagd op de Oekraïense slagvelden. Aan de andere kant van het spectrum is de helft van de gesneuvelde vrijwilligers ouder dan 50 jaar, met een lagere gemiddelde levensverwachting; dit zijn vaak mannen die economisch weinig meer te verliezen hadden en werden gelokt door tekengelden en overlijdensuitkeringen die hun families uit de armoede konden halen. Samen vormen wanhopige mannen en geïndoctrineerde jongeren nu de ruggengraat van het Russische leger, waarbij beide groepen op grote schaal worden uitgewist.
De demografische gevolgen reiken veel verder dan het slagveld. Naarmate de bevolkingsafname versnelt, zal Rusland steeds afhankelijker worden van massale immigratie om zijn economie draaiende te houden. Projecties suggereren dat de migrantenpopulatie kan groeien van minder dan 8 miljoen tot bijna 20 miljoen, waarmee zij groter zou worden dan de grootste inheemse etnische groepen van Rusland.
Opvallend is dat zelfs het Russische leger inmiddels wervingsadvertenties inzet waarin diversiteit wordt gepresenteerd als hun grootste kracht, een informatiemiddel dat zij vaak tegen het Westen proberen te gebruiken.
Over het geheel genomen verliest Rusland niet alleen soldaten in een ongekend tempo, maar vernietigt het ook de biologische, economische en sociale fundamenten van zijn toekomst. De dood van honderdduizenden jonge mannen kan niet worden gecompenseerd door beleid, onlinecampagnes of migratie alleen. De Russische geschiedenis na de Tweede Wereldoorlog laat zien dat samenlevingen generaties lang een hoge prijs betalen voor zulke verliezen. Door zijn oorlog in Oekraïne voort te zetten, verbrandt het Kremlin niet alleen zijn leger, maar wist het ook de toekomst van de natie zelf uit.
.jpg)
Opmerkingen