Russische soldaten kopen hun eigen uitrusting vanwege instortende toeleveringsketens.

Vandaag komt het belangrijkste nieuws uit de Russische Federatie.

Bijna vier jaar oorlog hebben de strijdende partijen gedwongen zich aan te passen aan de voortdurend veranderende realiteiten op het slagveld. De Russen slagen er echter niet in deze oplossingen of geleerde lessen door hun hele strijdkrachten te standaardiseren, en dat kost hen veel levens.

Binnen de Russische strijdkrachten ontbreekt communicatie en coördinatie tussen eenheden grotendeels omdat er geen uniform digitaal slagveldnetwerk bestaat, en jonge officieren verbergen fouten om straffen te vermijden. Wanneer een individuele eenheid een nieuwe methode toepast om haar verdediging te verbeteren, Oekraïense tactieken tegen te gaan of de logistiek te optimaliseren, beperkt het gebrek aan communicatie en verspreiding van deze praktijk naar andere eenheden de algehele effectiviteit, omdat er geen organisatiebrede aanpassing plaatsvindt. Rigide commandostructuren, een Sovjet-era mentaliteit, slecht budgetbeheer en onderfinanciering zijn allemaal verantwoordelijk voor het gebrek aan standaardisering. Het belangrijkste obstakel voor gestandaardiseerde oplossingen is dat doctrine, industrie en bureaucratie structureel tegenover de vereisten van standaardisering staan. De doctrine van het Russische leger verheerlijkt ad-hoc improvisatie boven uniforme procedures, en de industrie maximaliseert kortetermijnopbrengst uit gefragmenteerde fabrieken.

Rusland is momenteel niet in staat om te voldoen aan de behoeften van zijn soldaten op het slagveld vanwege de hoge dichtheid van Oekraïense drones en logistieke hindernissen. Russische troepen worden geconfronteerd met aanhoudende bevoorradingstekorten, waardoor vrijwilligers essentiële goederen naar ontoegankelijke gebieden moeten financieren en leveren. Soldaten worden vaak gedwongen hun eigen inkomen te gebruiken om consumptiegoederen en niet-standaard uitrusting aan te schaffen.

Wat betreft fortificaties zijn er geen prefab bunkermodellen die snel kunnen worden gebouwd om de Russische infanterie te beschermen. Elektriciteit is ook essentieel aan de frontlinie om batterijen op te laden of om licht te hebben in een bunker, wat alleen kan worden geleverd door dieselgeneratoren of krachtige powerbanks. Er worden echter verschillende generatortypen gebruikt door Russische eenheden langs het front, wat betekent dat voor elk van hen andere reserveonderdelen en brandstoftoevoeringen nodig zijn. Er is ook geen standaard op eenheidsniveau voor zonne- of batterijvoorzieningen, waardoor een gedeeld laadprotocol ontbreekt.

De kwaliteit van de standaarduitrusting die door het Russische leger wordt geleverd, is vaak slecht. Er zijn gevallen bekend waarbij soldaten oude uitrusting ontvingen, zoals medische kits uit de Sovjet-tijd met verbanden en doekjes uit 1977. Troepen kregen ook geroeste Kalashnikovs, helmen uit de Tweede Wereldoorlog en inferieure kogelwerende vesten die geen kogel of granaatsplinters konden tegenhouden.

Door de slechte kwaliteit van de door de staat geleverde uitrusting moeten Russische soldaten vaak spullen van hun gevallen kameraden plunderen. De standaarduitrusting in het Russische leger is onvoldoende omdat er prioriteit wordt gegeven aan kwantiteit boven interoperabiliteit; soldaten moeten hun eigen uitrusting kopen, wat vaak betekent dat er geen identieke uitrusting is. Daardoor kan de logistiek geen niet-standaard uitrusting ondersteunen, omdat er geen gemeenschappelijke radiomontages of gedeelde medische voorraden zijn.

Vanwege de uitgebreide Oekraïense dronebewaking zijn voedsel en water ook beperkt, aangezien bevoorradingstrucks gemakkelijk doelwit zijn, waardoor de Russen hun troepen via drones moeten bevoorraden. Het Russische leger beschikt echter niet over een militaire logistieke dronevloot, en de draagkracht van bestaande drones varieert sterk, waardoor hun logistiek onbetrouwbaar is. Daarnaast is Rusland er nog niet in geslaagd uitgebreide netwerktunnels te bouwen om zijn logistieke routes tegen Oekraïense drone-aanvallen te beschermen, terwijl de Oekraïners hierin vooruit zijn gegaan door een uniforme methode te ontwikkelen en implementeren. Netten werden door de Russen gebruikt in Bakhmut en Chasiv Yar, maar ontbreken of zijn onvoldoende in het Pokrovsk-sector, wat resulteerde in de mislukte Pokrovsk-campagne eerder dit jaar.

Oekraïne produceert militaire handleidingen over onderwerpen van tactiek tot fortificatieconstructie, terwijl Rusland vergelijkbare institutionele inspanningen mist en in plaats daarvan vertrouwt op privé-geproduceerd instructiemateriaal. Gestandaardiseerd materiaal is essentieel, want als veteranen hun slagveldervaringen niet doorgeven aan nieuwe soldaten, kunnen deze verloren gaan wanneer ervaren soldaten sterven.

Over het geheel genomen belemmert de rigide aanpak van Rusland en het gebrek aan standaardisering de effectiviteit. Dit leidt tot enorme verliezen in manschappen en materieel door het ontbreken van een uniforme aanpak in het Russische leger. Het Russische opperbevel heeft belang bij de status quo, omdat dit hun persoonlijke doelen en corrupte praktijken bevoordeelt. Deze diepgewortelde corruptie en weerstand tegen hervorming zorgen ervoor dat elke poging tot standaardisering snel wordt ondermijnd, waardoor de militaire structuur van Rusland inefficiënt blijft.