Rosyjscy żołnierze kupują własny sprzęt z powodu załamujących się łańcuchów dostaw.

Dziś najważniejsze wiadomości pochodzą z Federacji Rosyjskiej.

Prawie cztery lata wojny zmusiły walczące strony do adaptacji do nieustannie zmieniających się realiów pola walki. Jednak Rosjanie nie potrafią ustandaryzować tych rozwiązań ani wyciągniętych wniosków w całych swoich siłach zbrojnych, a kosztuje ich to wiele istnień ludzkich.

W rosyjskich siłach zbrojnych komunikacja i koordynacja między jednostkami w dużej mierze nie istnieją, ponieważ brak jest zunifikowanej cyfrowej sieci pola walki, a młodsi oficerowie ukrywają niepowodzenia, by uniknąć kary. Gdy pojedyncza jednostka przyjmuje nową metodę wzmocnienia obrony, przeciwdziałania ukraińskim taktykom lub poprawy logistyki, brak komunikacji i rozpowszechnienia tej praktyki do innych jednostek ogranicza ogólną skuteczność, ponieważ nie dochodzi do adaptacji w skali instytucjonalnej. Sztywna struktura dowodzenia, mentalność z epoki sowieckiej, złe zarządzanie budżetem i niedofinansowanie odpowiadają za brak standaryzacji. Głównym problemem uniemożliwiającym wprowadzenie ustandaryzowanych rozwiązań jest fakt, że doktryna, przemysł i biurokracja są strukturalnie sprzeczne z wymogami standaryzacji. Doktryna rosyjskiej armii gloryfikuje improwizację ad hoc ponad jednolite procedury, a przemysł maksymalizuje krótkoterminową produkcję w fragmentarycznych fabrykach.

Rosja obecnie nie jest w stanie sprostać potrzebom swoich żołnierzy na polu walki z powodu wysokiej gęstości ukraińskich dronów i przeszkód logistycznych. Rosyjskie siły borykają się z ciągłymi brakami w zaopatrzeniu, zmuszając ochotników do finansowania i dostarczania niezbędnych dóbr na trudno dostępne obszary. Żołnierze często zmuszeni są do wykorzystywania własnych środków finansowych, by kupować środki konsumpcyjne i niestandardowy sprzęt.

Jeśli chodzi o fortyfikacje, nie ma prefabrykowanych modeli bunkrów, które mogłyby być szybko wzniesione w celu ochrony rosyjskiej piechoty. Na froncie niezbędna jest również energia elektryczna do ładowania baterii lub utrzymania oświetlenia w bunkrze, którą można zapewnić jedynie za pomocą generatorów diesla lub wysokowydajnych powerbanków. Jednak rosyjskie jednostki używają różnych typów generatorów na froncie, co oznacza konieczność posiadania różnych części zamiennych i dopasowań paliwowych dla każdego z nich. Brak jest również standardu solarnego lub akumulatorowego na poziomie jednostki, co oznacza brak wspólnego protokołu ładowania.

Jakość standardowego wyposażenia dostarczanego przez armię rosyjską jest często niska. Zdarzały się przypadki, gdy żołnierze otrzymywali stary sprzęt, taki jak sowieckie zestawy medyczne z 1977 roku, zawierające bandaże i opatrunki. Wydano im także zardzewiałe karabiny Kałasznikowa, hełmy z czasów II wojny światowej i niskiej jakości kamizelki kuloodporne, które nie chronią przed pociskiem ani odłamkami.

Z powodu złej jakości wyposażenia, które państwo jest w stanie zapewnić, rosyjscy żołnierze często muszą zdobywać sprzęt od poległych towarzyszy. Standardowe wyposażenie w rosyjskiej armii nie wystarcza, ponieważ priorytetem jest ilość nad interoperacyjnością; żołnierze muszą kupować własny sprzęt, co często oznacza brak identycznego wyposażenia. W efekcie logistyka nie jest w stanie obsłużyć niestandardowego sprzętu, ponieważ brak wspólnych mocowań radiowych czy scentralizowanych zasobów medycznych.

Ze względu na rozległe pokrycie ukraińskimi dronami, dostęp do żywności i wody jest również ograniczony, ponieważ ciężarówki zaopatrzeniowe łatwo stać się celem, co zmusza Rosjan do zaopatrywania swoich sił za pomocą dronów. Jednak armia rosyjska nie dysponuje flotą dronów logistycznych przeznaczonych do celów wojskowych, a ładowność istniejących dronów znacznie się różni, co czyni logistykę zawodną. Ponadto Rosji nie udało się jeszcze zbudować rozległych tuneli ochronnych dla swoich tras logistycznych przed atakami ukraińskich dronów, podczas gdy Ukraińcy wyprzedzili ją w dużej skali, opracowując i wdrażając jednolitą metodę. Siatki stosowano w Bachmucie i Chasiw Jarze, ale są one nieobecne lub niewystarczające w sektorze Pokrowska, co przyczyniło się do nieudanej kampanii w Pokrowsku na początku tego roku.

Ukraina produkuje podręczniki wojskowe obejmujące tematy od taktyki po budowę fortyfikacji, podczas gdy Rosja nie posiada porównywalnych instytucjonalnych wysiłków, polegając zamiast tego na materiałach instruktażowych produkowanych prywatnie. Standaryzowane materiały są kluczowe, ponieważ jeśli weterani nie przekażą swoich doświadczeń polowych nowym żołnierzom, mogą one zostać utracone wraz ze śmiercią doświadczonych żołnierzy.

Ogólnie rzecz biorąc, sztywne podejście Rosji i brak standaryzacji utrudniają jej efektywne funkcjonowanie. W efekcie ponoszone są ogromne straty w ludziach i sprzęcie z powodu braku jednolitego podejścia w rosyjskiej armii. Rosyjskie dowództwo najwyższego szczebla interesuje utrzymanie status quo, gdyż sprzyja ono ich osobistym celom i praktykom korupcyjnym. Ta zakorzeniona korupcja i opór wobec reform gwarantują, że każda próba standaryzacji rozwiązań jest szybko podważana, czyniąc strukturę rosyjskiej armii nieefektywną.