Oekraïnes Moderne Verdedigingen Hervormen Het Slagveld Langs Een Front Van 2,000 Kilometer

Vandaag komt het grootste nieuws uit Oekraïne.

Drieënhalf jaar oorlog hebben bewezen dat verdedigingslinies nog steeds een essentieel onderdeel zijn van het beschermen van territorium. Nu worden nieuwe verdedigingswerken gebouwd in een ongekend tempo, met ontwerpen gebaseerd op ervaring en afgestemd op de realiteit van het moderne slagveld.

Een van de belangrijkste strategische doelen van Rusland in de oorlog is het veroveren van de gehele oblast Donetsk. Momenteel beheersen ze 70% van de oblast Donetsk, maar de resterende 30% wordt beschermd door versterkte steden. De vestinggordel is een 50 kilometer lange keten van vier grote steden van Slovyansk via Kramatorsk, met verschillende kleinere steden en nederzettingen langs de H-20-snelweg, inclusief Druzhkivka tot Kostyantynivka. Het is een belangrijk logistiek knooppunt in de regio, met aanzienlijke fortificaties die sinds april 2014 zijn versterkt en verbeterd.

De belangrijkste inspanningen van Rusland aan de oostflank van Pokrovsk dienen ook als lanceerplatform om naar het noordoosten te draaien en richting de lijn vanuit het westen op te rukken. Vanuit het noorden probeert Rusland Lyman aan te vallen om vervolgens richting Sloviansk te bewegen. Vanuit het oosten proberen de Russen de gordel te benaderen via Chasiv Yar en Siversk. Deze operaties gaan echter op een kruipend tempo vooruit, en verschillende militaire analisten twijfelen aan het vermogen van Rusland om dit met kracht te nemen, wat verklaart waarom de huidige Russische eisen voor een wapenstilstand inhouden dat Oekraïne deze vestinggordel moet opgeven, samen met de rest van de Oekraïense oblast Donetsk.

Dit toont aan dat zelfs Rusland moet erkennen dat de gordel van vestingsteden in het noorden van Donetsk buitengewoon effectief is geworden. Daarom breidt Oekraïne deze verdedigingslinie uit, van Zaporizhia tot Charkov langs de meer dan 2.000 kilometer lange frontlinie.

De geplande verdedigingsstructuur zal drie lijnen diep zijn, waarbij de eerste bestaat uit mijnenvelden, antitankgrachten en draakstanden als antitankobstakels om gepantserde aanvallen te stoppen en de Russische infanterie te dwingen af te dalen en de obstakels te ruimen, terwijl versterkte betonnen bunkers verspreid in killzones en drones hen onder vuur nemen.

De tweede linie bestaat uit loopgraven met bovengrondse bescherming, ondergrondse schuilplaatsen en mitrailleurposities. Deze verdedigingspunten bieden bescherming terwijl ze de verdedigers in staat stellen de oprukkende infanterie aan te vallen.

De derde linie dient als reserve, voor het geval de vijand de eerste twee lijnen doorbreekt, met artillerie- en mortierposities gericht op alle drie lijnen om vuursteun te bieden. Rusland raakt echter tanks en gepantserde voertuigen kwijt en vertrouwt meer op massa-aanvallen met alleen infanterie ondersteund door FPV-drones, waardoor Oekraïne zijn benadering van de bouw van verdedigingslinies moest aanpassen.

De nieuwe verdedigingswerken zijn veel kleiner dan de vorige sterke punten, zodat ze adequaat bemand kunnen worden met het verminderde aantal beschikbare Oekraïense troepen. Ze zijn ook gebouwd met bovengrondse bescherming om de soldaten te beschermen tegen FPV-drones, munitie afgeworpen door drones en granaatscherven. Dit wordt steeds belangrijker omdat de Russen steeds meer glasvezeldrones met grotere reikwijdtes gebruiken. Deze drones kunnen niet worden verstoord door Oekraïense elektronische oorlogssystemen, dus moeten infanteristen fysiek beschermd worden tegen deze nieuwe dreiging uit de lucht.

Beschermende netten worden ook gebruikt aan het front en over logistieke routes, waardoor de mogelijkheid van Russische drones om dicht te vliegen en individuele soldaten of voertuigen aan te vallen wordt beperkt. Het nieuwste fortificatiedesign stelt Oekraïne in staat om troepen te verspreiden, meer gebied te dekken en de 2.000 kilometer lange frontlinie gemakkelijker en effectiever te monitoren met minder soldaten. Het nieuwe ontwerp zorgt ervoor dat de fortificaties moeilijker te zien en te vernietigen zijn met één aanval, terwijl de kleinere omvang het ook gemakkelijker maakt ze te camoufleren.

Kleinere sterke punten maken ook effectievere killzones mogelijk, omdat het Oekraïners in staat stelt meer specifieke kruisvuren te creëren en Russen in mijnenvelden te lokken. De verdedigers kunnen ook sneller van positie wisselen en naar andere fortificaties roteren om deze te versterken indien nodig.

Over het geheel genomen zal Rusland’s doel om de rest van de oblast Donetsk te annexeren afhangen van de vestinggordel. De zomeroffensief mislukte om een substantiële doorbraak te realiseren, en met het huidige tempo van de aanvallen zou het jaren duren en honderden duizenden slachtoffers vergen om deze moderne kastelen te belegeren. Westelijk van de vestinggordel zullen nieuwe verdedigingslinies met het nieuwste ontwerp het nog moeilijker maken voor de Russen om offensieve operaties uit te voeren. Oekraïne past zich succesvol aan het nieuwe tijdperk van oorlog aan, door niet alleen gebruik te maken van geografische kenmerken maar ook van door mensen gemaakte fortificaties.

‍