Nowoczesne Obrony Ukrainy Przekształcają Pole Bitwy Wzdłuż 2,000-Kilometrowego Frontu

Dziś najważniejsze wiadomości napływają z Ukrainy.

Trzy i pół roku wojny udowodniło, że linie obronne nadal odgrywają kluczową rolę w ochronie terytorium. Obecnie nowe umocnienia są budowane w niespotykanym dotąd tempie, z projektami opartymi na doświadczeniu i dostosowanymi do realiów współczesnego pola bitwy.

Jednym z głównych strategicznych celów Rosji w tej wojnie jest zdobycie całego obwodu donieckiego. Obecnie kontrolują oni 70% obwodu, ale pozostałe 30% chronione jest przez ufortyfikowane miasta. Pas fortyfikacyjny to 50-kilometrowy łańcuch czterech dużych miast – od Słowiańska, przez Kramatorsk, z kilkoma mniejszymi miastami i osadami wzdłuż drogi H-20, w tym Drużkivka aż do Kostjantynówki. Jest to główny węzeł logistyczny w regionie, z istotnymi umocnieniami, które zostały wzmocnione i ulepszone od kwietnia 2014 roku.

Główne wysiłki Rosji na wschodnim skrzydle Pokrowska służą również jako punkt wyjściowy do przesunięcia się na północny wschód i ruchu w kierunku linii od zachodu. Od północy Rosja próbuje zaatakować Lyman, by móc przesunąć się w kierunku Słowiańska. Natomiast od wschodu Rosjanie starają się podejść do pasa przez Chasów Jar i Siwersk. Jednak te działania postępują w ślamazarnym tempie, a różni analitycy wojskowi wątpią w zdolność Rosji do przeprowadzenia skutecznego ataku, co wyjaśnia, dlaczego obecne rosyjskie żądania zawieszenia broni obejmują zmuszenie Ukrainy do oddania pasa fortyfikacyjnego wraz z resztą ukraińskiego obwodu donieckiego.

To pokazuje, że nawet Rosja musi przyznać, iż pas ufortyfikowanych miast w północnym Doniecku stał się niezwykle skuteczny. W związku z tym Ukraina rozszerza tę linię obrony, rozciągając ją od Zaporoża po Charków wzdłuż ponad 2 000-kilometrowego frontu.

Planowana struktura obronna będzie miała trzy linie głębokości. Pierwsza linia składa się z pól minowych, rowów przeciwpancernych i przeszkód typu „smocze zęby”, aby powstrzymać ataki pancerne i zmusić rosyjską piechotę do wysiadki i oczyszczenia przeszkód, podczas gdy wzmocnione betonowe bunkry rozmieszczone w strefach ognia i drony biorą ich pod ostrzał.

Druga linia składa się z okopów z osłoną nad głową, podziemnych schronów i gniazd karabinów maszynowych. Te punkty obronne zapewniają ochronę, jednocześnie umożliwiając obrońcom zwalczanie nacierających sił piechoty.

Trzecia linia stanowi rezerwę na wypadek, gdyby wróg przedarł się przez pierwsze dwie linie, z pozycjami artylerii i moździerzy celującymi we wszystkie trzy linie, aby zapewnić wsparcie ogniowe. Jednak Rosjanom kończą się czołgi i sprzęt opancerzony, a coraz bardziej polegają na atakach fal mięsa, używając wyłącznie piechoty wspieranej dronami FPV, dlatego Ukraina musiała zmienić podejście do budowy linii obronnych.

Nowe struktury obronne są znacznie mniejsze od poprzednich punktów oporu, dzięki czemu można je odpowiednio obsadzić zmniejszoną liczbą dostępnych ukraińskich żołnierzy. Są również budowane z ochroną nad głową, aby chronić żołnierzy przed dronami FPV, amunicją zrzuconą przez drony i odłamkami. Jest to coraz ważniejsze, ponieważ Rosjanie coraz częściej używają dronów światłowodowych o zwiększonym zasięgu. Dronów tych nie można zakłócić ukraińskimi systemami walki elektronicznej, więc piechota musi być fizycznie chroniona przed tym nowym zagrożeniem powietrznym.

Na linii frontu i nad trasami logistycznymi stosowane są również siatki ochronne, które utrudniają rosyjskim dronom zbliżanie się i namierzanie poszczególnych żołnierzy lub pojazdów. Najnowszy projekt fortyfikacji pozwala Ukrainie rozproszyć siły, pokryć większy obszar i monitorować 2 000-kilometrowy front w sposób łatwiejszy i skuteczniejszy przy mniejszej liczbie żołnierzy. Nowy projekt zapewnia, że umocnienia są trudniejsze do zauważenia i zniszczenia jednym uderzeniem, a mniejszy rozmiar ułatwia ich kamuflaż.

Mniejsze punkty oporu pozwalają również na skuteczniejsze strefy ognia, ponieważ umożliwiają Ukraińcom tworzenie bardziej precyzyjnych ostrzałów krzyżowych i wciąganie Rosjan w pola minowe. Obrońcy mogą również szybciej zmieniać pozycje i rotować do innych fortyfikacji, aby je w razie potrzeby wzmocnić.

Ogólnie rzecz biorąc, rosyjski cel aneksji pozostałej części obwodu donieckiego będzie zależał od pasa fortyfikacyjnego. Letnia ofensywa nie przyniosła żadnego znaczącego przełomu, a przy obecnym tempie ataków zajęłoby lata i setki tysięcy ofiar, by zdobyć te nowoczesne zamki. Na zachód od pasa fortyfikacyjnego nowe linie obronne z najnowszym projektem uczynią prowadzenie działań ofensywnych jeszcze trudniejszym dla Rosjan. Ukraina skutecznie dostosowuje się do nowej ery wojny, wykorzystując nie tylko cechy geograficzne, lecz także fortyfikacje stworzone przez człowieka.

‍