Rusland Heeft Geen Russen Meer! IRAN SCHIET TE HULP NU RUSSISCHE MANPOWER INSTORT!

Vandaag zijn er veel interessante updates vanuit de richting Pokrovsk.

Hier bevestigden nieuwe ontwikkelingen wat velen slechts vermoedden: Iraanse strijders bevinden zich nu op het slagveld en vechten aan Russische zijde. Terwijl de Oekraïners de Russische opmars weten tegen te houden en verwoestende artilleriebeschietingen uitvoeren, toont de groeiende aanwezigheid van buitenlandse rekruten hoe ver Rusland moet gaan om zijn offensief in stand te houden.

Het doel van de Russische troepen in dit gebied is om hun westelijke tang rond Pokrovsk te verbreden. Dit komt doordat de Russische troepen in de westelijke tang zich in een vuurzak bevinden en voortdurend worden bestookt door Oekraïense drones en artillerievuur. De Russen hopen dat ze, door hun westelijke tang te verbreden, voldoende bufferzone kunnen creëren om hun logistiek buiten het bereik van Oekraïens precisievuur te brengen, zodat ze hun flankmanoeuvre rond Pokrovsk kunnen hervatten.

Het belangrijkste Russische voordeel in dit gebied is dat de Oekraïners een tekort aan manschappen aan het front hebben, wat leidt tot gaten in hun verdedigingslinies. Dit betekent dat de Oekraïners zich vaak terugtrekken van meer geavanceerde posities naar verdedigingsposities in nederzettingen en grotere bolwerken, om omsingeling en overrompeling te voorkomen. Om te verhinderen dat de Russische troepen hiervan profiteren, compenseren de Oekraïners dit met uitgebreide droneverkenningen, waarbij artillerie en FPV-drones worden aangestuurd om deze Russische aanvalsgroepen uit te schakelen.

Omdat de Oekraïners zo succesvol zijn in het elimineren van deze groepen, beginnen de Russen ook een tekort aan manschappen te krijgen om deze infiltratieaanvallen uit te voeren.

Om dit probleem op te lossen, rekruteert het Russische leger iedereen die ze kunnen vinden om de gaten in hun gelederen op te vullen. Het Institute for the Study of War heeft herhaaldelijk gemeld dat dit zelfs het onder dwang of met misleiding ronselen van buitenlandse burgers inhoudt, op welke manier dan ook, om aan het front voor Rusland te vechten.

Opmerkelijk is dat recent beeldmateriaal van een Iraanse nieuwsbron GoPro-beelden toont van een groep Russische soldaten die zich voorbereiden op een aanval. Hoewel ze Russische uniformen dragen, zijn er duidelijk meerdere soldaten te horen die Perzisch spreken, een taal die vrijwel uitsluitend in Iran wordt gesproken. Een Iraanse soldaat klaagt tegen een Rus over een voetblessure, zegt dat hij niet kan deelnemen aan de aanval en medische hulp nodig heeft. In de beelden is te zien hoe de Iraanse en Russische soldaten moeite hebben om elkaar te begrijpen en te communiceren, terwijl de Russische soldaten herhaaldelijk proberen duidelijk te maken dat de Iraniërs moeten vertrekken.

De inzet van Iraanse en andere buitenlandse strijders helpt Rusland om te voldoen aan de personeelseisen voor hun voortdurende aanvallen. Echter, de taalbarrières belemmeren de coördinatie en inlichtingenuitwisseling ernstig, net als bij de Noord-Koreanen, wat leidt tot ongeorganiseerde aanvallen, hogere verliezen en het risico op vuur van eigen troepen. Pokrovsk is een smeltkroes geworden voor Russische troepen, aangezien burgers van over de hele wereld in dit gebied zijn aangetroffen, die bijna altijd klagen dat ze zijn misleid en worden gebruikt als kanonnenvoer. Na de tactische terugtrekking van de Oekraïense troepen uit te ver uitgezette posities in de boomrijen en velden ten zuiden van Udachne, naar sterkere verdedigingsposities binnen het stadje, probeerden Russische commandanten snel door te stoten en de Oekraïense troepen te achtervolgen.

Maar onderbemand en met hun Iraanse bondgenoten in hun eenheden die twijfelden om op te rukken, was de Russische achtervolging gedoemd te mislukken. Helaas voor de Russische soldaten besloten hun commandanten toch door te zetten.

Toen de Russische soldaten het industriegebied van Udachne binnentrokken, liepen ze recht in een Oekraïense hinderlaag. Terwijl de Oekraïners hen vasthielden en verhinderden dat ze uit het district konden ontsnappen, raakten de Russen overgeconcentreerd en werden ze een ideaal doelwit voor de Oekraïense artillerie.

In een verwoestende beschieting vuurden Oekraïense artillerie-eenheden granaat na granaat op de Russische troepen, waarbij hun poging tot achtervolging volledig werd vernietigd en ze terug werden gezet naar af.

Over het geheel genomen richtte de Oekraïense strategie rond Udachne zich op een berekende terugtrekking, gevolgd door tactieken die de Russische troepen in vooraf bepaalde vernietigingszones lokten. Door dit te doen, concentreren ze de vijandelijke troepen en maximaliseren ze de impact van hun beperkte middelen, door middel van artillerie en drones die geconcentreerde vijandelijke formaties vernietigen. De ernst van de Russische verliezen, in combinatie met coördinatieproblemen en personeelstekorten, heeft Rusland ertoe gedwongen in toenemende mate te vertrouwen op buitenlandse rekruten zoals Iraniërs om hun offensieven vol te houden. Echter, een lappendeken van slecht getrainde en slecht gecoördineerde eenheden blijkt geen partij voor de gedisciplineerde Oekraïense verdediging en precieze vuurkracht.