.svg){kind=small}
Vandaag is er interessant nieuws vanuit de richting Toretsk.
Hier werd het Russische commando gedwongen een overwinning te behalen om zijn troepen te inspireren, dus besloten ze te gokken op een nieuwe zelfmoordmissie. In een bizarre actie reden de Russen over de velden met Sovjetvlaggen, terwijl de Oekraïners hen simpelweg als schietschijven gebruikten.
In en rond het door oorlog verscheurde Toretsk blijft het Russische leger hevige tegenstand en zware verliezen ondervinden. Maanden van uitputtingsslagen hebben het grootste deel van de stad in puin gelegd, waardoor het is veranderd in een grijze zone – een gebied waar geen van beide partijen stabiele controle kan behouden. Onder deze omstandigheden hebben Russische troepen hun focus steeds meer verlegd naar het omzeilen van Toretsk via omliggende nederzettingen zoals Shcherbynivka en de aangrenzende agglomeraties. Het Russische doel: de stad van opzij flankeren en een ineenstorting forceren, na er het afgelopen jaar niet in geslaagd te zijn deze frontaal in te nemen.
Deze koerswijziging volgt op herhaalde tactische mislukkingen, met als meest opvallende voorbeeld die in Shcherbynivka zelf. In eerdere offensieven probeerde Russische infanterie het gebied in te nemen, maar eenheden van het Oekraïense Azov-korps veegden hen er resoluut uit.
Voor de Russen is controle over dit gebied geen keuze maar een noodzaak. Zonder deze controle kunnen ze Oekraïense troepen in Toretsk niet isoleren of zichzelf beschermen tegen invallen en vuurmissies vanaf de rand van de stad, die hen blijven teisteren.
Aan de noordflank van Toretsk mislukten eerdere Russische motorfietsaanvallen hopeloos, zoals je je wellicht herinnert uit een eerder rapport. De Oekraïners reageerden door hun mijnenvelden aan te passen en meerlaagse verdedigingssystemen te integreren, waardoor de dreiging effectief werd geneutraliseerd. Ondanks deze mislukkingen leerden de Russische commandanten weinig en richtten ze hun aandacht op het zuiden, in de hoop dat een gebied waar nog geen motorfietsen waren ingezet, misschien meer succes zou opleveren. Maar deze keer wilden ze meer dan een doorbraak — ze begonnen aan een spectaculaire aanval.
Wat volgde was een poging tot psychologische oorlogsvoering, bedoeld om het moreel van Russische troepen op te krikken voor de start van hun zomeroffensief. Russische soldaten bestegen motorfietsen, elk voorzien van grote Russische en Sovjetvlaggen, terwijl ze voorwaarts stormden. De actie was puur symbolisch — een schijnbare poging om een triomfantelijke opmars door een betwist gebied te filmen, met als doel het moreel te verhogen en “goed nieuws” te leveren aan de Russische informatiesfeer. Maar in de praktijk dienden de vlaggen slechts één echt doel: de aanvalstroepen groter en beter zichtbaar maken als doelwit.
Geolokaliseerde beelden tonen hoe de aanvalsmacht aanvankelijk oprukte langs één enkele weg, waarna zij zich opsplitsten in twee colonnes. Deze manoeuvre was bedoeld om de kwetsbaarheid voor een enkele hinderlaag te verkleinen, in de hoop dat ten minste één groep hun doel zou bereiken.
Maar Oekraïense drone-operators waren al aan het kijken. Alert en ervaren, detecteerden zij snel de aanvallers en voerden de Oekraïners een gelaagde verdediging uit met brute efficiëntie. Oekraïense artillerie opende als eerste het vuur, gevolgd door FPV-dronestrikes die de motorfietsen over het terrein achtervolgden.
Andere drones zweefden boven het slagveld en lieten met uiterste precisie granaten vallen op de soldaten. Rijders werden één voor één van hun motoren geslagen, hun vlaggen neervallend in het stof naast hen.
Ondanks de eerste barrage slaagde een handvol motorrijders erin te ontsnappen aan de eerste aanval, waarna ze zich in de ruïnes van nabijgelegen gebouwen verschansten in de hoop daar dekking te vinden. De Oekraïense troepen reageerden met clusterbommen die de schuilplaatsen verzadigden met granaatscherven. Tegelijkertijd werden meer drones ingezet die systematisch de overgebleven Russen uitschakelden.
Aan het eind waren de enige resten van de aanval brandende motorfietsen en aan flarden gescheurde Russische vlaggen eromheen.
Deze mislukte aanval, bedoeld als moreelverhogend spektakel voor Russische soldaten die zich voorbereiden op hun hernieuwde offensief, werd in plaats daarvan een visuele demonstratie van Oekraïense dominantie op het slagveld. In plaats van vlaggen te planten op Oekraïense posities, lieten de aanvallers niets achter behalve verkoolde wrakstukken en nog meer bewijs van Rusland’s onvermogen om betekenisvolle vooruitgang te boeken en af te stappen van zelfdestructieve tactieken.
Al met al onderstreept de operatie de wanhoop binnen het Russische commando. Zonder territoriale successen om te tonen, gokten zij op een informatiesucces en probeerden ze een verhaal van momentum te creëren met vlaggen en theater. Wat zij echter kregen was een ramp, vastgelegd in realtime: een symbolische aanval die eindigde in een symbolische nederlaag. Nu Russische commandanten er opnieuw niet in zijn geslaagd een overwinning te behalen, staan Russische soldaten — en overlevenden van eerdere mislukkingen — op het punt een groots zomeroffensief te starten met het moreel dieper dan ooit gezakt.
.jpg)
Opmerkingen