Estland maakt zich op voor het ergste, 600 verdedigingslinies klaar om getest te worden

Vandaag komt het grootste nieuws uit Estland.

Hier groeit de Russische dreiging, aangezien de agressor zijn pogingen opvoert om Estland te provoceren door middel van extra grensoverschrijdingen. Estland bereidt zich echter voor op het ergste en versterkt in hoog tempo zijn grens om een einde te maken aan de Russische ambities.

Rusland zit al bijna vier jaar vast in Oekraïne, wat zijn opties heeft beperkt en het grotendeels heeft doen terugvallen op hybride tactieken tegen westerse landen. Estland, een van de kleinste buurlanden van Rusland, is herhaaldelijk het doelwit geweest van uiteenlopende provocaties, waaronder schendingen van het luchtruim, sabotageactiviteiten en incidenten met GPS-verstoring op zee en in de lucht.

Het meest recente incident was echter ernstiger en betrof drie Russische grenswachten die Ests grondgebied overstaken en gefilmd werden terwijl zij daar ongeveer twintig minuten verbleven. De grensoverschrijding vond plaats in een enclave aan de overkant van de Narva-rivier, die verbonden is met het Russische vasteland.

Ter context: de Russisch-Estse grens werd langs de Narva-rivier getrokken, zoals bij veel grenzen het geval is, maar doordat rivieren in de loop der tijd van bedding veranderen, weerspiegelt de grens niet langer exact de rivier. Rusland maakt misbruik van deze veranderingen en probeert Ests soeverein grondgebied binnen te dringen om de spanningen verder aan te wakkeren. Hoewel Russische provocaties aan de oppervlakte klein lijken, volgen zij exact hetzelfde draaiboek als in Oekraïne: klein beginnen, maar geleidelijk in intensiteit toenemen, met een inmiddels bekend einddoel, en openlijke grensschendingen hebben nu al plaatsgevonden.

Als gevolg daarvan beschouwt Estland de Russische dreiging al langer als geloofwaardig en is het begonnen met de bouw van de lang geplande grensversterkingen langs zijn oostgrens. De verdedigingswerken omvatten hekken, antitankgrachten, mijnenvelden die zullen worden gevuld naarmate het dreigingsniveau stijgt, versterkte betonnen bunkers en ondersteunende infrastructuur verder naar achteren. Deze versterkingen zouden het voor Rusland moeilijk maken een verrassingsaanval uit te voeren, aangezien een dergelijke aanval zonder zware voorbereidende aanvallen zou mislukken.

Kleine grensschendingen zoals deze vormen de eerste stap in een grotere Russische campagne, met als uiteindelijk doel een daadwerkelijke aanval die zich volgens de Europese Raad voor Buitenlandse Betrekkingen volgens twee verschillende scenario’s zou kunnen ontvouwen.

Ten eerste zou Rusland ongeveer 40.000 troepen langs de Estse grens kunnen concentreren en proberen Narva snel in te nemen, een stad met een grote etnisch Russische bevolking die als politiek voorwendsel kan worden gebruikt, vergelijkbaar met de narratieven in de Donbas. Dit zou hen in staat stellen op te rukken langs het knelpunt van het district Ida-Viru en de reactie van de NAVO te testen om te zien of zij bereid is oorlog te voeren met Rusland om een Estse grensstad. Hoewel Estland ongeveer 43.000 troepen zou kunnen mobiliseren en daarmee een lichte numerieke meerderheid zou hebben, zou dit niet snel genoeg gebeuren om een eerste Russische opmars te voorkomen of stand te houden tegen extra Russische versterkingen. Als de NAVO echter resoluut met militaire kracht reageert, zouden versterkingen uit naburige bondgenoten snel naar Estland worden ingezet en zou geallieerde luchtmacht binnen enkele uren operaties kunnen beginnen en lokale luchtoverwicht kunnen vestigen. Dit zou elke Russische invasie snel veranderen in een strategische ramp.

Hoe dan ook zijn de grensverdedigingen die Estland bouwt cruciaal om te voorkomen dat Rusland een militair patstelling-scenario kan creëren langs het knelpunt van Ida-Viru.

Ten tweede stelt de ECFR dat Rusland een meer hybride aanpak zou kunnen volgen om het conflict net onder de oorlogsdrempel te houden, door een informatiecampagne te combineren die gericht is op vermeende discriminatie van de Russischtalige bevolking met cyberaanvallen op staatsinfrastructuur en het aanwakkeren van onrust in Narva. Tegelijkertijd zouden kleine detachementen van speciale troepen of luchtlandingseenheden als groene mannetjes in de stad kunnen verschijnen om eventuele instabiliteit in één beslissende operatie uit te buiten, zoals Rusland in 2014 op de Krim deed.

Russische informatieoperaties proberen nu al verdeeldheid te zaaien en het ensceneren van een opstand in grensgebieden te vergemakkelijken. Na een eventuele geënsceneerde opstand zou Rusland echter nog steeds voldoende groene mannetjes en gepantserde ondersteuning over de grens moeten sturen om te voorkomen dat een gecoördineerde reactie de operatie verijdelt.

In dit kader zouden met camera’s uitgeruste hekken en patrouilleroutes op zichzelf al Russische pogingen stoppen om heimelijk operatives via beboste gebieden over de grens te laten infiltreren, aangezien zelfs doorgeknipte openingen in het hek tot grootschalige klopjachten zouden leiden gezien de mogelijke gevolgen.

Alles bij elkaar wil Estland zijn grens verharden en duidelijk maken dat geen enkele schending zal worden getolereerd, aangezien dit soevereine grenzen zijn die onaantastbaar moeten blijven. Aangezien wordt verwacht dat provocaties en grensdreigingen zullen aanhouden, moeten westerse landen de druk op Rusland opvoeren om eenheid en kracht te tonen. De enige effectieve reactie op deze Russische operaties is daadkrachtig optreden in combinatie met blijvende veerkracht, waarmee wordt aangetoond dat de Baltische staten door hun bondgenoten worden gesteund en de dreiging niet in isolatie het hoofd hoeven te bieden.