.svg){kind=small}
Vandaag komen er interessante updates uit Zuid-Amerika.
Hier zijn de Verenigde Staten begonnen met het in beslag nemen van schaduwvloottankers die Venezolaanse olie vervoeren om sancties af te dwingen en de druk verder op te voeren. Met de aankondiging dat alle inkomende en uitgaande schepen door de Amerikaanse marine zullen worden tegengehouden, raakten de kapiteins van Russische schepen in paniek, in het besef dat zij als volgende doelwit zullen zijn, aangezien ook zij door de VS zijn gesanctioneerd.
Rusland en Venezuela zijn verrast door een plotselinge en krachtige escalatie op zee, nu de Amerikaanse marine en kustwacht actief zijn begonnen met het onderscheppen van gesanctioneerde olietankers in de Atlantische Oceaan en het Caribisch gebied. Daarmee wordt de schaduwvloot, waarop beide landen economisch steunen, rechtstreeks bedreigd. Het eerste duidelijke signaal kwam toen Amerikaanse eenheden een olietanker voor de kust van Venezuela in internationale wateren in beslag namen. Het schip, dat al jaren onder sancties stond wegens betrokkenheid bij illegale oliehandel ter ondersteuning van Venezuela en Iran, werd geënterd tijdens een spectaculaire helikopteroperatie. Bewapend personeel daalde af op het dek, stelde de bemanning veilig en leidde het schip om, wat een fundamentele verschuiving markeerde van passieve handhaving naar actieve maritieme actie.
De inbeslagname was geen op zichzelf staande daad, maar viel samen met een grote Amerikaanse militaire opbouw in het zuidelijke Caribisch gebied. Washington maakte duidelijk dat er meer onderscheppingen zullen volgen en dat in de komende weken extra tankers in beslag kunnen worden genomen. Dit treft de financiële levensader van het regime van Nicolás Maduro, dat vrijwel volledig afhankelijk is van olie-export, waarvan een groot deel nu via ondoorzichtige schaduwnetwerken loopt die bedoeld zijn om sancties te omzeilen. Daardoor konden de Venezolaanse exporten weer oplopen tot ongeveer 920.000 vaten per dag, wat tot nu toe de beoogde impact van de Amerikaanse druk ondermijnde.
De VS verhoogden de inzet door een totale en volledige blokkade aan te kondigen van gesanctioneerde olietankers die Venezuela binnenvaren of verlaten, waarbij de concentratie van maritieme middelen in de regio werd benadrukt en gewaarschuwd werd dat er nog meer ingezet kunnen worden. Met meer dan 30 van de 80 schepen nabij Venezolaanse wateren die al onder sancties vallen, was de boodschap duidelijk: het schaduwvlootmodel wordt niet langer getolereerd.
Deze ontwikkeling bracht Rusland onmiddellijk aan het wankelen, aangezien ook de tankers van zijn schaduwvloot onder Amerikaanse sancties vallen. Russische schepen veranderden abrupt van koers toen zij het Caribisch gebied naderden. Meerdere vaartuigen maakten rechtsomkeert om het risico van onderschepping door Amerikaanse troepen te vermijden, aangezien zij niet verzekerd zijn tegen inbeslagname en hun bemanningen geen enkele reden hebben om de Amerikaanse marine uit te dagen. Volgens analisten is inmiddels één op de vijf olietankers wereldwijd betrokken bij het vervoer van gesanctioneerde olie, waarvan de helft exclusief Russische ruwe olie vervoert. De Caribische blokkade treft daarmee rechtstreeks een kernonderdeel van Rusland’s strategie om sancties te omzeilen.
De angst is zo groot dat Rusland is begonnen met het plaatsen van gewapend personeel aan boord van sommige schaduwvloottankers, met name in de Oostzee. Zweedse autoriteiten hebben herhaaldelijk waarnemingen bevestigd van Russisch militair personeel op schepen die worden verdacht van sanctieontduiking. In sommige gevallen hebben Russische militaire piloten zelfs tankers geholpen bij het navigeren door nauwe zeestraten.
Ondanks deze militarisering vermijden Russische schepen het Caribisch gebied volledig, wat onderstreept hoe serieus Moskou het risico neemt. De aanwezigheid van soldaten kan inspecties in betwiste zones afschrikken, maar biedt geen enkele bescherming tegen een vastberaden Amerikaanse maritieme operatie.
De bredere geopolitieke impact is ernstig, aangezien de autoritaire regimes van Rusland en Venezuela steeds afhankelijker van elkaar zijn geworden naarmate de westerse isolatie is toegenomen. Hoewel de Russische handel via Caribische wateren verwaarloosbaar is, is de Venezolaanse economie zwaar afhankelijk van maritieme olie-export, goed voor 90% van haar inkomsten, waarvan ongeveer 20 tot 30% rechtstreeks op Russische schepen leunt.
Moskou levert technische expertise, investeringen in de olie-industrie en politieke steun, terwijl Venezuela fungeert als een belangrijke economische en strategische voet aan de grond in Latijns-Amerika. Door de Venezolaanse oliescheepvaart aan te pakken, snijdt Washington deze samenwerking effectief af. De Russische reactie liet niet lang op zich wachten: minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov beschuldigde het Pentagon van agressie in het Caribisch gebied en veroordeelde de Amerikaanse maritieme acties in de regio.
Dit alles komt bovenop de toenemende wereldwijde druk op de Russische schaduwvloot, aangezien Oekraïense zeedrones delen van de Zwarte Zee hebben veranderd in een kerkhof voor tankers. Europese staten houden schepen vast in de Oostzee, terwijl onverklaarde explosies bij West-Afrika gesanctioneerde vaartuigen hebben beschadigd of tot zinken hebben gebracht. De verzekeringskosten stijgen explosief, vaarroutes krimpen, en nu is ook de Atlantische Oceaan niet langer veilig.
Alles bij elkaar vormt het Amerikaanse besluit om actief schaduwvloottankers die aan Venezuela zijn gelinkt te blokkeren een zware klap voor Rusland’s systeem om sancties te ontwijken. De plotselinge terugtocht van Russische schepen uit het Caribisch gebied en de woedende reacties uit Moskou bevestigen de effectiviteit van deze stap. Naarmate de olie-inkomsten verder afnemen, worden Rusland en zijn bondgenoten geconfronteerd met toenemende economische druk, waardoor de strop strakker wordt rond regimes die al moeite hebben om hun interne stabiliteit te behouden.
.jpg)
Opmerkingen