.svg){kind=small}
Dziś pojawiają się interesujące doniesienia z Ameryki Południowej.
Stany Zjednoczone rozpoczęły przejmowanie tankowców z tzw. floty cieni przewożących wenezuelską ropę, aby egzekwować sankcje i wywierać jeszcze większą presję. Po ogłoszeniu, że wszystkie statki wpływające do Wenezueli i ją opuszczające będą zatrzymywane przez US Navy, kapitanowie rosyjskich jednostek zaczęli wpadać w panikę, zdając sobie sprawę, że oni również znajdą się na celowniku, ponieważ także zostali objęci sankcjami USA.
Rosja i Wenezuela zostały zaskoczone nagłą i zdecydowaną eskalacją na morzu, gdy marynarka wojenna i straż przybrzeżna Stanów Zjednoczonych rozpoczęły aktywne przechwytywanie objętych sankcjami tankowców na Atlantyku i Karaibach, bezpośrednio zagrażając flocie cieni, od której zależy ich przetrwanie gospodarcze. Pierwszym wyraźnym sygnałem było przejęcie przez siły USA tankowca u wybrzeży Wenezueli na wodach międzynarodowych. Jednostka, od lat objęta sankcjami za udział w nielegalnym handlu ropą wspierającym Wenezuelę i Iran, została zajęta podczas widowiskowej operacji śmigłowcowej. Uzbrojeni żołnierze zjechali na pokład po linach, zabezpieczyli załogę i skierowali statek w inne miejsce, sygnalizując fundamentalne przejście od biernego egzekwowania sankcji do aktywnych działań morskich.
Przejęcie nie było odosobnionym aktem, ponieważ zbiegło się z dużym amerykańskim wzmocnieniem wojskowym w południowej części Karaibów. Waszyngton jasno dał do zrozumienia, że kolejne przechwycenia są nieuniknione, a następne tankowce mogą zostać zajęte w nadchodzących tygodniach. Działania te uderzają w finansową linię życia reżimu Nicolása Maduro, który niemal całkowicie opiera się na eksporcie ropy, w dużej mierze przepływającym dziś przez nieprzejrzyste sieci floty cieni zaprojektowane w celu omijania sankcji. Pozwoliło to Wenezueli zwiększyć eksport do około 920 tysięcy baryłek dziennie, osłabiając dotychczas zamierzony efekt presji USA.
Stany Zjednoczone podniosły stawkę, ogłaszając całkowitą blokadę objętych sankcjami tankowców wpływających do Wenezueli i ją opuszczających, podkreślając koncentrację sił morskich w regionie oraz ostrzegając, że mogą zostać rozmieszczone kolejne jednostki. Przy ponad 30 z 80 statków znajdujących się w pobliżu wenezuelskich wód już objętych sankcjami przekaz był jednoznaczny: model floty cieni nie będzie dłużej tolerowany.
Rozwój sytuacji natychmiast zaniepokoił Rosję, ponieważ jej tankowce floty cieni również znajdują się pod amerykańskimi sankcjami, a rosyjskie statki zaczęły gwałtownie zmieniać kursy w miarę zbliżania się do Karaibów. Wiele jednostek zawracało, zamiast ryzykować przechwycenie przez siły USA, ponieważ nie są one ubezpieczone na wypadek zajęcia, a ich załogi nie mają żadnej motywacji, by konfrontować się z US Navy. Według analityków co piąty tankowiec na świecie jest obecnie zaangażowany w transport objętej sankcjami ropy, z czego połowa obsługuje wyłącznie rosyjską ropę. Karaibska blokada uderza więc bezpośrednio w kluczowy element rosyjskiej strategii omijania sankcji.
Strach jest na tyle silny, że Rosja zaczęła umieszczać uzbrojony personel na pokładach niektórych tankowców floty cieni, zwłaszcza na Morzu Bałtyckim. Szwedzkie władze potwierdziły wielokrotne obserwacje rosyjskich żołnierzy na jednostkach podejrzewanych o omijanie sankcji. W niektórych przypadkach rosyjscy piloci wojskowi mieli nawet pomagać tankowcom w nawigacji przez wąskie cieśniny.
Mimo tej militaryzacji rosyjskie statki wciąż całkowicie omijają Karaiby, co pokazuje, jak poważnie Moskwa traktuje to ryzyko. Obecność żołnierzy może odstraszać inspekcje w strefach spornych, lecz nie zapewnia żadnej ochrony przed zdecydowaną operacją amerykańskiej marynarki wojennej.Szerszy wpływ geopolityczny jest poważny, ponieważ autorytarne reżimy Rosji i Wenezueli stały się coraz bardziej zależne od siebie w miarę pogłębiania się zachodniej izolacji. Choć rosyjski handel morski prowadzony przez wody karaibskie jest niewielki, gospodarka Wenezueli w ogromnym stopniu zależy od eksportu ropy drogą morską, który stanowi około 90 procent jej dochodów, z czego około 20–30 procent opiera się bezpośrednio na rosyjskich statkach.
Szerszy wpływ geopolityczny jest poważny, ponieważ autorytarne reżimy Rosji i Wenezueli stały się coraz bardziej zależne od siebie w miarę pogłębiania się zachodniej izolacji. Choć rosyjski handel morski prowadzony przez wody karaibskie jest niewielki, gospodarka Wenezueli w ogromnym stopniu zależy od eksportu ropy drogą morską, który stanowi około 90 procent jej dochodów, z czego około 20–30 procent opiera się bezpośrednio na rosyjskich statkach.
Moskwa zapewnia wsparcie techniczne, inwestycje naftowe i polityczne zaplecze, podczas gdy Wenezuela stanowi kluczowy przyczółek gospodarczy i strategiczny w Ameryce Łacińskiej. Uderzając w wenezuelską żeglugę naftową, Waszyngton w praktyce przecina to partnerstwo, a reakcja Rosji była natychmiastowa: minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow oskarżył Pentagon o agresję na Karaibach i potępił działania amerykańskiej marynarki wojennej w tym rejonie.
Wszystko to nakłada się na rosnącą globalną presję na rosyjską flotę cieni, ponieważ ukraińskie drony morskie zamieniły część Morza Czarnego w cmentarzysko tankowców. Państwa europejskie zatrzymują statki na Bałtyku, a niewyjaśnione eksplozje u wybrzeży Afryki Zachodniej uszkodziły lub zatopiły jednostki objęte sankcjami. Koszty ubezpieczeń gwałtownie rosną, szlaki się kurczą, a teraz także Atlantyk przestał być bezpieczny.
Ogólnie rzecz biorąc, amerykańska decyzja o aktywnym blokowaniu tankowców floty cieni powiązanych z Wenezuelą stanowi poważny cios dla rosyjskiego systemu omijania sankcji. Nagły odwrót rosyjskich jednostek z Karaibów oraz gwałtowne reakcje Moskwy potwierdzają skuteczność tego posunięcia. Wraz z dalszym spadkiem dochodów z ropy Rosja i jej sojusznicy staną w obliczu narastających trudności gospodarczych, co jeszcze bardziej zacieśnia pętlę wokół reżimów już dziś zmagających się z utrzymaniem wewnętrznej stabilności.
.jpg)
Komentarze