Ukraina Przebudowuje Struktury Wojskowe, Aby Przeciwdziałać Presji Rosji

Ostatnio, po ponad trzech latach walk, coraz wyraźniej ujawniają się słabości w organizacji ukraińskich sił zbrojnych. W odpowiedzi na te problemy, Ukraina rozpoczęła gruntowną reformę struktury swoich wojsk lądowych, odchodząc od rozproszonego modelu brygadowego na rzecz systemu korpusowego. Celem tej zmiany jest usunięcie systemowych niedociągnięć i stworzenie silniejszej, lepiej zorganizowanej obrony.

Nowa koncepcja ma na celu zamknięcie luk w liniach obronnych Ukrainy, które Rosja wielokrotnie wykorzystywała. Luki pomiędzy brygadami, spowolniona koordynacja pod ogniem wroga oraz rozdrobnienie dowodzenia to jedne z kluczowych problemów obecnego systemu. Tworząc większe, zintegrowane struktury dowodzenia na poziomie korpusu, Ukraina dąży do tego, by lepiej pochłaniać rosyjską presję i skuteczniej organizować działania na froncie.

Model brygadowy, choć na początku wojny elastyczny i szybki w mobilizacji, z czasem zaczął przynosić więcej problemów niż korzyści. Ponad 110 brygad na froncie oznacza ponad 100 podziałów w odpowiedzialności terytorialnej, które często stają się celem rosyjskich ataków – mających na celu wbicie klina pomiędzy dwie brygady. Obronienie takiego miejsca wymaga perfekcyjnej współpracy dwóch oddzielnych jednostek, co nie zawsze jest możliwe w realiach pola bitwy.

Do szczególnie widocznych przypadków należą: nieudana rotacja w Oczeretynem, wykorzystanie luk obronnych w pobliżu Wielkiej Nowosiłki oraz przeciążenie jednej brygady w rejonie Łozowej. Ponadto każda brygada działa nieco inaczej – inaczej przeprowadza szturmy, zarządza artylerią czy organizuje łączność – co utrudnia współpracę między jednostkami, zwłaszcza podczas większych operacji ofensywnych.

Aby zaradzić tym problemom, Ukraina tworzy nowe korpusy armijne, które grupują brygady pod jednolitym, doświadczonym dowództwem. Każdy korpus opiera się na jednej centralnej, elitarnej brygadzie – jak 3 Brygada Szturmowa czy pułk Azow – która wyznacza standard działania i stabilizuje dowodzenie.

Korpusy umożliwiają lepsze współdziałanie jednostek, wspólne wykorzystanie wsparcia i bardziej spójne planowanie. Dowódcy korpusów, wybrani spośród najbardziej doświadczonych oficerów ukraińskich, zyskują możliwość samodzielnego przydzielania środków ogniowych, przesuwania rezerw i reagowania na zagrożenia – bez potrzeby uzgadniania wszystkiego między oddzielnymi brygadami. Pozwala to również lepiej koordynować logistykę i wsparcie, co zwiększa szanse przetrwania jednostek w trakcie długich starć.

Nowe struktury tworzą też operacyjny szczebel dowodzenia, którego wcześniej brakowało – kluczowy dla prowadzenia wojny długoterminowej. Każdy korpus ma odpowiadać za odcinek frontu o szerokości 50–70 km, co daje dowództwu kontrolę nad znaczącym, lecz zarządzalnym obszarem. W sumie reforma ma objąć 18–20 brygad, z pełnym zapleczem zmechanizowanym, artyleryjskim, przeciwlotniczym, inżynieryjnym oraz dronowym.

Model korpusu stwarza również możliwość standaryzacji logistyki, szkolenia i taktyki – czego dotąd Ukraińcom brakowało.

Oczywiście pojawiają się też przeszkody. Nie da się stworzyć w pełni funkcjonalnych korpusów z dnia na dzień. Potrzeba wyszkolonego personelu sztabowego, zintegrowanej logistyki i spójnych procedur – a to wszystko trudne do wdrożenia w warunkach wojennych. Niektóre brygady mogą niechętnie oddać pełnię kontroli, a Ukrainie wciąż brakuje wystarczającej liczby doświadczonych oficerów średniego szczebla do prowadzenia działań na poziomie korpusu.

Te wyzwania są jednak rozwiązywane w czasie rzeczywistym – poprzez przyspieszone programy szkoleniowe i ćwiczenia wspólnego dowodzenia na szczeblu korpusów.

System ten jest już stopniowo wdrażany. Korpusy Azow i Trzeciej Brygady Szturmowej, zbudowane wokół najbardziej doświadczonych jednostek, pełnią rolę formacji pokazowych w ramach tej reformy – jak wcześniej raportowano. Dodatkowo, planowane są oddzielne korpusy powietrznodesantowy i Gwardii Narodowej, które mają połączyć już istniejące jednostki w bardziej zintegrowane całości. To nie są zmiany czysto administracyjne – to realne usprawnienie planowania, koordynacji i prowadzenia walki, zarówno ofensywnej, jak i defensywnej.

Elementy tych korpusów są już obecne w kluczowych sektorach frontu, co daje Ukrainie szansę przetestowania nowego systemu w warunkach bojowych – pod względem koordynacji, czasu reakcji i planowania działań wielobrygadowych.

Podsumowując, mimo że dotychczasowy system brygadowy dobrze sprawdził się w trakcie wojny, reforma ukraińskiej armii w kierunku organizacji korpusowej jest bezpośrednią odpowiedzią na ujawnione w boju strukturalne braki. To krok ku lepszej organizacji, silniejszemu przywództwu i zmniejszeniu chaosu na froncie. Jeśli się powiedzie, system korpusów stanie się podstawą ukraińskiej obrony i ofensywy w kolejnych fazach wojny.