Wewnątrz ukraińskich tuneli antydronowych ratujących żołnierzy wzdłuż tras zaopatrzenia

Dziś najważniejsze wiadomości pochodzą z Ukrainy.

Prawie cztery lata wojny zmusiły walczące strony do przystosowania się do realiów pola bitwy, które są obecnie zdominowane przez różne typy dronów. W nowoczesnym konflikcie nawet proste sieci rybackie stały się bezcennym narzędziem do utrzymywania obrony i zabezpieczania tras logistycznych prowadzących do linii zerowej.

Stare sieci rybackie z końskiego włosia z Bretanii, wcześniej używane do połowu żabnicy, są teraz wykorzystywane do obrony ukraińskich linii frontu przed rosyjskimi dronami. Francja dostarczyła 280 kilometrów takich sieci, które rozmieszczane są nad okopami i drogami, tworząc bariery zakłócające i chwytające nadlatujące drony, działając niczym pajęczyna łapiąca owada. Drony atakujące tworzą obecnie strefę śmierci o długości 15 kilometrów od linii frontu, ale niektóre drony FPV mogą sięgać aż 40 kilometrów w głąb terytorium, co utrudnia utrzymanie stabilnych dostaw dla wojsk na linii zerowej.

Środek ochronny polega na wykopaniu rowu na głębokość 10–15 metrów i ustawieniu drewnianych lub metalowych słupów w odstępach 20–50 metrów wzdłuż drogi. Następnie wytrzymała siatka jest naciągana między słupami i mocowana drutem lub linami.

Sieci są układane warstwowo lub krzyżowo pod kątem, tworząc pochyłą konstrukcję obejmującą całą szerokość drogi, formując de facto tunel antydronowy, który chroni logistykę drogową i ruch wojsk. Siatki mogą być także maskowane liśćmi lub malowane tak, aby wtopić się w otoczenie, zmniejszając widoczność z daleka.

Stanowią nisko-technologiczną, fizyczną metodę przeciwdziałania, którą można szybko wdrożyć i która skutecznie chroni przed nisko lecącymi dronami próbującymi unikać wykrycia. Sieci nad głowami są stosowane, ponieważ drony nie mogą ich przebić – łatwo się w nie plączą, zanim ich ładunek wybuchowy zostanie aktywowany, skutecznie je neutralizując.

W niektórych przypadkach sieci okazały się bardzo skuteczne, jako skalowalne, łatwe w produkcji i tanie rozwiązanie, kosztujące około 50–300 euro za metr bieżący, które przewyższa elektronikę wojenną, zapewniając stałą, pasywną obronę.

Tunelowe siatki umożliwiają ewakuację cywilów i wojskowych oraz utrzymują otwarte i lepiej chronione linie zaopatrzenia. Sieci działają przez całą dobę, bez potrzeby zasilania elektrycznego, paliwa czy obsługi po zamontowaniu. Te struktury fizycznie zatrzymują lub wiążą 70–95 procent dronów próbujących przelatywać pod nimi, co czyni je bardzo skutecznymi. Siatki są również łatwe w budowie – wykwalifikowany zespół może pokryć od 500 do 1000 metrów dziennie przy użyciu podstawowych narzędzi, a naprawy można wykonać szybko.

Istnieją też wady ochronnych sieci, ponieważ łatwo je zniszczyć ciężką bronią, taką jak artyleria czy bomby szybowcowe. Drony FPV są w większości nieskuteczne wobec siatek, ale mogą uderzać w słupy, powodując zawalenie całej konstrukcji. Jeśli sieć się zerwie, powstaje dziura, o której nadjeżdżający pojazd nie wie, co tworzy fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Umiejętni rosyjscy piloci wykorzystują także luki na końcach tuneli, zakrętach dróg czy zmianach wysokości, latając bardzo nisko lub atakując w momencie, gdy pojazd znajduje się poza siatką. Sieci ulegają ciągłej degradacji wskutek pogody, zanieczyszczeń lub częściowych uderzeń dronów, wymagając częstych napraw.

Antydronowe tunele są używane przez obie strony; na przykład Rosja stosuje je na drodze z Bachmutu do Chasowa Jaru, co okazało się częściowo skuteczne, ponieważ szacuje się, że zmniejszenie strat pojazdów wyniosło 40–70 procent wzdłuż chronionych tras. W obwodzie donieckim, w tym na drodze do Chasowa Jaru, instalacja nad głowami sieci antydronowych zmniejszyła dzienne straty ciężarówek spowodowane przez Rosjan z kilku dziennie do prawie zera.

Ukraina zbudowała 6,5-kilometrową sieć w pobliżu Orichowa w obwodzie zaporoskim, która w ciągu pierwszego miesiąca zmniejszyła straty na tej drodze o około 90 procent. Sieci zostały również rozmieszczone w miastach Charków i Zaporoże, aby chronić cywilów przed codziennymi rosyjskimi atakami.

Ogólnie rzecz biorąc, sieci antydronowe są skutecznym i tanim sposobem na zmniejszenie strat pojazdów i ludzi na trasach zaopatrzenia prowadzących na linię frontu. Statystyki pokazują, że Rosja nie posiada jednolitego i standardowego podejścia, co sprawia, że jej sieci są mniej skuteczne w porównaniu z ukraińskimi odpowiednikami. Sieci ochronne nie są rozwiązaniem samodzielnym – muszą być uzupełnione przez inne środki antydronowe, takie jak broń kinetyczna czy urządzenia do walki elektronicznej.