Russen bouwen kooien rond industriesteden vanwege tekorten aan luchtverdediging

Vandaag komt het grootste nieuws uit de Russische Federatie.

Hier zijn de Russen begonnen met het bouwen van metalen en gaasachtige kooien rond raffinaderijen om ze te beschermen tegen Oekraïense drone-aanvallen, met oproepen om de constructies uit te breiden en zelfs kooien rond hele industriële steden te bouwen. Wat begon als een improvisatie aan het front, heeft zich nu verspreid naar het industriële hart van Rusland, wat zowel de reikwijdte van Oekraïne’s dronecampagne als Moskou’s groeiende wanhoop om zijn brandstof- en industriële basis te beschermen weerspiegelt.

De aanvallen van Oekraïne op Russische raffinaderijen behoren tot de meest effectieve langeafstandoperaties van het jaar. In de afgelopen maanden hebben Oekraïense drones minstens negentien raffinaderijen in Rusland geraakt, waardoor naar schatting vijftien tot twintig procent van de nationale raffinagecapaciteit buiten werking is gesteld. De campagne bestond uit herhaalde aanvallen, waarbij deze raffinaderijen de belangrijkste doelwitten waren om maximale schade te veroorzaken, wat heeft geleid tot langdurige verstoringen van brandstofexporten en nationale tekorten. Dronebeelden hebben bovendien precisie-aanvallen op brandstoftanks in Rjasan, Tuapse en Omsk getoond, terwijl thermische satellietbeelden binnen enkele uren na impact meerdere grootschalige branden bevestigden bij elk van de locaties. Een recente aanval vond plaats op een brandstofdepot in Bologoye in de regio Tver, waar een drone een vliegtuigbrandstoftank raakte maar deze niet tot ontbranding bracht, een resultaat dat mogelijk heeft bijgedragen aan de plotselinge haast om kooi-bescherming te installeren.

Met de toenemende schade hebben Russische bedrijven zich tot een geïmproviseerde verdediging gewend, direct ontleend aan het slagveld. In Samara en andere raffinaderijknooppunten bedekken metalen frames en gespannen netten opslag tanks, pijpleidingen en laadplatforms. Deze ontwerpen bootsen de beschermende kooien na die op tanks aan het front worden gebruikt, een constructie die bedoeld is om drones te laten ontploffen voordat ze kritieke apparatuur raken.

Sommige faciliteiten hebben zelfs volledige verwerkingsunits ingesloten, waardoor kleine gevangenisachtige steden ontstaan. De constructies verschijnen niet alleen in Samara maar ook nabij Ufa, Oryol en Novopolotsk, wat wijst op een gecoördineerde inspanning ondersteund door regionale autoriteiten in plaats van individuele initiatieven. De kooien fungeren als een explosieverspreider, waardoor een inkomende drone het metalen gaas of frame moet raken voordat het de tank bereikt.

Dit kan ertoe leiden dat de kernkop voortijdig ontploft en de explosie naar boven wordt afgevoerd, waardoor het risico op volledige verbranding wordt verminderd. Vroege resultaten suggereren dat de barrières kleine inslagen kunnen absorberen en fragmenten weg van blootgestelde tanks kunnen afbuigen, maar hun bescherming blijft beperkt.

Veel van de netten zijn dun, niet verankerd en vatbaar voor scheuren door hitte en opslagdruk. Oekraïense drones zijn al aangepast met tandemkernkoppen en neerwaarts gerichte ladingen die gaten in het gaas kunnen penetreren.

Anderen richten zich nu op zijwaartse pijpleidingen, pompunits of spoorlaadsporen, waardoor de bovengelegen bescherming volledig wordt omzeild. Zelfs als een kooi een directe treffer voorkomt, kan een goed geplaatste aanval op de verbindende infrastructuur nog steeds een heel raffinaderijgedeelte uitschakelen.

Binnen Rusland hebben deze geïmproviseerde verdedigingen onrust veroorzaakt over wie verantwoordelijk zou moeten zijn voor de nationale veiligheid. De installatie van kooien wordt grotendeels gefinancierd door de bedrijven zelf, niet door de staat, en velen in de energiesector vragen zich stilletjes af waarom industriële locaties nu de last van luchtverdediging moeten dragen. Russische miljardairs beweren dat de kosten voor het bouwen van stalen frames, het onderhouden van bewakingsteams en het installeren van sensoren rechtstreeks uit belastingen zouden moeten komen die al de veiligheidsdiensten financieren. Sommige functionarissen verdedigen de praktijk als pragmatische zelfbescherming, maar anderen zien het als een erkenning dat de reguliere luchtverdediging het tempo van Oekraïne’s uitbreidende dronebereik niet heeft kunnen bijhouden. Voor veel werknemers bieden de kooien evenveel psychologische geruststelling als fysieke bescherming.

Al met al markeert de verspreiding van deze gevangenisachtige steden een onthullende nieuwe fase in de droneoorlog. Het laat zien hoe de aanvallen van Oekraïne diep genoeg zijn doorgedrongen om het industriële landschap en het publieke moraal van Rusland te hervormen, en de beperkingen van het falende luchtverdedigingssysteem van het land bloot te leggen. Toch benadrukken de kooien ook hoe defensieve improvisatie zelden gelijke tred houdt met offensieve innovatie. Als Oekraïne zijn tactieken blijft verfijnen met zwaardere drones, gelijktijdige aanvallen of een initiële explosie om de kooi open te breken, zal Rusland geconfronteerd worden met een kostbare cyclus van schade en reconstructie.

Wat begon als een kortetermijnaanpassing, kan een langetermijnlast worden, middelen uitputten terwijl het weinig bijdraagt aan echte veiligheid. In die zin zijn de nieuwe kooi-constructies minder een teken van bescherming dan een zichtbaar symbool van kwetsbaarheid, bewijs dat de oorlog nu het hart van Rusland’s energie-infrastructuur heeft bereikt.