.svg){kind=small}
Dziś napłynęły ważne informacje z Federacji Rosyjskiej.
Tutaj ukraińskie siły osiągnęły kolejny przełomowy sukces, wykorzystując podwodnego drona morskiego do uderzenia i unieruchomienia rosyjskiego okrętu podwodnego, który schronił się w porcie uważanym dotąd za względnie bezpieczny. Z łatwością omijając warstwowe systemy obrony, ta nowa ukraińska zdolność sygnalizuje decydującą zmianę, która ma przekształcić układ sił na morzu, pozostawiając rosyjską Flotę Czarnomorską bez bezpiecznej przystani.
W tym materiale pokażemy dokładnie, w jaki sposób Ukraina przeprowadziła operację redefiniującą współczesną wojnę morską, gdy po raz pierwszy podwodny atak dronem skutecznie unieruchomił okręt podwodny zacumowany wewnątrz silnie bronionej bazy. W ramach wspólnej operacji Służby Bezpieczeństwa Ukrainy i Marynarki Wojennej zanurzony wariant drona Sea Baby, znany jako Sub Sea Baby, uderzył w rosyjski okręt podwodny w porcie Noworosyjsk.
Opublikowane później nagrania pokazały potężną podwodną eksplozję przy nabrzeżu, bezpośrednio przy celu, którym był okręt podwodny typu Warszawianka, wart około 500 milionów dolarów amerykańskich, jeden z najważniejszych pozostałych rosyjskich zasobów Floty Czarnomorskiej oraz nosiciel pocisków manewrujących Kalibr używanych przeciwko ukraińskim miastom.
Sama operacja była efektem lat rozwoju i drobiazgowego planowania, ponieważ Ukraińcy musieli uwzględnić gęstą, wielowarstwową obronę Noworosyjska: radary przybrzeżne i lotnictwo patrolowe, kutry patrolowe, jednostki przeciwdywersyjne, sonary wykrywające nurków, fizyczne bariery w postaci zapór i sieci oraz stały monitoring portu. Zamiast bezpośrednio konfrontować się z tymi zabezpieczeniami, przy rosyjskim skupieniu na zagrożeniach ze strony nawodnych dronów morskich, Sub Sea Baby wykorzystał ich martwe strefy. Podwodny dron prawdopodobnie zbliżał się z małą prędkością wzdłuż dna morskiego, używając minimalnej sygnatury akustycznej, aby uniknąć wykrycia przez sonar. Poruszanie się pod wodą pozwoliło mu całkowicie ominąć bariery nawodne i uniknąć obrony przeciwlotniczej zaprojektowanej do zwalczania dronów i pocisków. Dotarcie do portu zajęło niemal tydzień, a końcowe podejście na płytkich wodach trwało wiele godzin, wymagając precyzyjnej nawigacji w ciasnych akwenach portowych i starannie dobranego momentu wejścia przy zmniejszonej aktywności patroli.
Dron polegał na zaprogramowanych punktach nawigacyjnych i autonomicznym prowadzeniu, aby manewrować w złożonej geometrii portu, przy czym ukraiński wywiad najwyraźniej odegrał kluczową rolę, włamując się do kamer portowych w celu monitorowania pozycji jednostek w czasie rzeczywistym. To, czy możliwe było naprowadzanie w czasie rzeczywistym, pozostaje niejasne, jednak poziom osiągniętej precyzji wskazuje na połączenie autonomii, przygotowania wywiadowczego i operacyjnej cierpliwości, na które rosyjskie systemy obronne nie były przygotowane. Rzecznik ukraińskiej Marynarki Wojennej Dmytro Pletenchuk podkreślił, że Noworosyjsk był uznawany za wyjątkowo bezpieczny i że Rosja przeniosła tam swoje pozostałe okręty właśnie po to, by uniknąć ataków.
Fakt, że okręt podwodny został trafiony przy nabrzeżu, uwidacznia fundamentalną słabość: nawet najcichsze okręty podwodne są narażone, gdy pozostają nieruchome, a podwodna skrytość działa w obie strony. Podwodne drony idealnie wpisują się w szerszą strategię asymetryczną Ukrainy, ponieważ łączą cichy napęd elektryczny, niskoprofilowe kadłuby oraz systemy nawigacji inercyjnej niewymagające stałej łączności.
Czyni je to niezwykle trudnymi do wykrycia i zakłócenia. Ich atuty idealnie pasują do ukraińskiego podejścia do wojny asymetrycznej: uderzania w cele o wysokiej wartości głęboko wewnątrz obrony przeciwnika bez narażania załóg czy kosztownych platform. Przy koszcie liczonym w tysiącach, a nie setkach milionów, drony te zmuszają Rosję do obrony zupełnie nowej domeny, rozciągając już i tak nadwyrężone zasoby.
Konsekwencje wykraczają daleko poza pojedyncze uderzenie, ponieważ Ukraina otworzyła drogę do systematycznych operacji podwodnych na całym Morzu Czarnym. Okręty podwodne, fregaty, korwety, okręty desantowe, tankowce z floty cieni, podwodne rurociągi, nabrzeża paliwowe oraz sieci sensorów są teraz narażone w sposób, którego Rosja nie jest w stanie łatwo zneutralizować. Każde skuteczne uderzenie zwiększa presję na rosyjską flotę, zmuszając ją do dalszego rozproszenia i ograniczając jej zdolność projekcji siły na Morzu Czarnym, a także znacząco redukując zdolność Rosji do prowadzenia uderzeń rakietowych z okrętów podwodnych i nawodnych. Mimo technicznej możliwości odpalenia około czterdziestu do pięćdziesięciu pocisków, Rosja w praktyce wykorzystuje znacznie mniej nosicieli, aby uniknąć strat, często rotując od jednego do czterech. W atakach przeprowadzanych w 2025 roku liczba rakiet wystrzeliwanych z platform bazujących na Morzu Czarnym w ramach jednego większego uderzenia zazwyczaj wahała się od czterech do dziesięciu, jako część szerszych, skoordynowanych salw z użyciem pocisków lotniczych i dronów, przy czym należy oczekiwać dalszego spadku tych liczb wobec rosnącego zagrożenia ze strony nowych ukraińskich dronów podwodnych.
Ogólnie rzecz biorąc, uderzenie ukraińskiego drona podwodnego oznacza decydującą zmianę, ponieważ Rosja wcześniej ratowała resztki swojej Floty Czarnomorskiej, przenosząc je na wschód, lecz najnowszy rozwój wydarzeń odebrał jej także to schronienie. Omijając warstwowe systemy obrony, wykorzystując dostęp wywiadowczy i atakując od dołu, Ukraina pokazała, że nie ma już gdzie się ukryć. Przy zamkniętym Bosforze na mocy Konwencji z Montreux i portach, które nie są już bezpieczne, równowaga na Morzu Czarnym nadal się przechyla, cicho, nieubłaganie i teraz także spod powierzchni wody.
.jpg)
Komentarze