Ukraina i Rumunia przyspieszają projekty graniczne, aby zabezpieczyć wschodnią flankę NATO

Dziś najważniejsze aktualizacje napływają z Rumunii.

Ukraina i Rumunia formalnie zobowiązały się do przyspieszenia wspólnych projektów infrastruktury granicznej, których celem jest poprawa handlu i współpracy wojskowej między oboma państwami. Przy rosyjskich siłach wciąż znajdujących się w zasięgu uderzenia nad Dunajem oraz przy ponad stu dronach, które od 2022 roku naruszyły rumuńską przestrzeń powietrzną, nowe przejście graniczne nie dotyczy już wyłącznie handlu, lecz stało się cichą gwarancją, że wschodnia flanka NATO nie zostanie odizolowana, jeśli dojdzie do najgorszego scenariusza.

Podczas oficjalnej wizyty w Bukareszcie ukraińska pierwsza wicepremier Julija Swyrydenko oraz rumuńscy urzędnicy podpisali wspólne oświadczenie, w którym zobowiązali się do przyspieszenia realizacji wspólnych projektów infrastrukturalnych.

Centralnym elementem jest nowy most drogowy o długości 261 metrów nad rzeką Cisą, łączący Sighetu Marmației i Białą Cerkiew, którego budowa jest już ukończona w 90 procentach i który ma zostać otwarty w 2026 roku.

Porozumienie obejmuje również cztery dodatkowe przejścia graniczne, modernizację istniejących połączeń kolejowych i drogowych oraz pogłębioną współpracę portów dunajskich, wszystko to ukierunkowane na jak najszybsze znaczące zwiększenie przepustowości transgranicznej.

Umowa dotycząca infrastruktury granicznej Ukraina–Rumunia, której symbolem jest most na Cisie, odpowiada na powiązane ze sobą imperatywy gospodarcze, logistyczne i bezpieczeństwa w warunkach trwającej rosyjskiej inwazji. Z punktu widzenia gospodarczego przeciwdziała skutkom rosyjskiej blokady Morza Czarnego wobec Ukrainy, ponieważ Rumunia stała się główną trasą eksportu ukraińskiego zboża, obsługując ponad 60 procent z 30 milionów ton wysłanych od 2022 roku przez port w Konstancy.

Obecnie funkcjonuje około 10 aktywnych drogowych i kolejowych przejść granicznych wzdłuż liczącej 614 kilometrów granicy, z których największe to Porubne–Siret oraz Reni–Giurgiulești. Zmagają się one z wąskimi gardłami, obsługując miesięcznie 4 miliony ton różnego rodzaju towarów, lecz z opóźnieniami sięgającymi 24 godzin w okresach szczytowych.

Nowy most oraz cztery kolejne przejścia będące w budowie zwiększą przepustowość o 50 do nawet 100 procent, umożliwiając według prognoz UE przewóz dodatkowych 1–2 milionów ton towarów rocznie, przy jednoczesnym skróceniu czasu tranzytu o 20–30 procent dzięki pilotażowym projektom wspólnej odprawy celnej. Wspiera to integrację z UE i chroni ukraińskich rolników przed nadpodażą eksportową.

Jednak to imperatywy wojskowe dominują, przekształcając projekt w element sieci odporności NATO. Choć dokładne dane dotyczące tranzytu pomocy wojskowej przez Rumunię są utajnione, sama Rumunia przekazała od 2022 roku 23 pakiety pomocy o łącznej wartości ponad 3 miliardów euro, obejmujące amunicję z czasów sowieckich, pojazdy opancerzone, wyrzutnie rakietowe, haubice oraz pełny system Patriot dla Ukrainy.

Transport ten odbywał się przez 10 istniejących przejść, lecz podatność na zagrożenia pozostaje wysoka, gdyż rosyjskie drony od 2022 roku ponad 100 razy naruszyły rumuńską przestrzeń powietrzną, próbując uderzać w cele na Ukrainie, atakując konwoje z pomocą i zmuszając do poderwania myśliwców F-16. Most na Cisie, finansowany kwotą 100 milionów euro, tworzy wzmocnioną trasę dla szybkich przerzutów pomocy, potencjalnie podwajając przepustowość do 600 pojazdów dziennie na odcinku Sighetu Marmației–Biała Cerkiew i zmniejszając narażenie na uderzenia w przeprawy dunajskie, takie jak w Orliwce. W efekcie ten ogromny projekt infrastrukturalny obiecuje płynną integrację logistyczną NATO z krótszymi łańcuchami dostaw, skracając czas dostarczania pomocy z dni do godzin, umożliwiając terminowe uzupełnianie amunicji i pojazdów na froncie oraz odciążając przeciążone punkty, takie jak Mohyliv-Podilśkyj.

W kontekście rozmieszczeń modernizacje te sygnalizują zapobiegawcze planowanie eskalacyjne. Rotacyjna amerykańska brygada NATO w Rumunii, sprawdzona podczas ćwiczeń Steadfast Defender i Saber Guardian w 2025 roku, opiera się na tych trasach w celu szybkiego wzmocnienia, na przykład przerzutu jednostek zmechanizowanych z Konstancy do zachodniej Ukrainy w czasie krótszym niż 48 godzin lub w przeciwnym kierunku. Most integruje się również z programem SAFE dotyczącego wspólnej produkcji obronnej, takiej jak ukraińskie drony w rumuńskich zakładach, oraz z inicjatywą pomocy wojskowej PURL dla tranzytu amerykańskiego uzbrojenia, zwiększając interoperacyjność.

Rosyjskie mapy z sierpnia 2025 roku, koncentrujące się na Dunaju, podkreślają skalę zagrożeń, dlatego rumuńska strategia na lata 2025–2030 przewiduje 148 milionów euro na autostrady graniczne i „ściany dronowe”, ujmując połączenie na Cisie jako narzędzie „na wszelki wypadek” umożliwiające interwencję i wzmacniające odstraszanie bez prowokowania, zgodnie z wytycznymi CSAT. Te ulepszenia przynoszą asymetryczne korzyści, gdyż wzmocnione przepływy pomocy podtrzymują obronę Ukrainy, a gotowość do rozmieszczeń odstrasza rosyjskie próby testowania, zamieniając arterię handlową w strategiczną tarczę.

Ogólnie rzecz biorąc, most na Cisie oraz pozostałe modernizacje graniczne przekształcają niegdyś peryferyjną granicę w wzmocnioną linię życia NATO, która jednocześnie podtrzymuje wojenną gospodarkę Ukrainy i przygotowuje sojusz do szybkiej reakcji. Podwajając przepustowość i skracając czas dostarczania pomocy na linię frontu, projekty te odbierają Rosji możliwość zduszenia ukraińskiego eksportu lub odizolowania zachodniego węzła logistycznego bez bezpośredniej konfrontacji z terytorium NATO. Jest to również sygnał, że Bukareszt i Kijów uznają, iż ich wzajemne przetrwanie zależy dziś od nieodwracalnego splątania infrastrukturalnego, a bezpieczeństwo Rumunii nie jest już oddzielne od zdolności Ukrainy do wytrwania na polu walki. W epoce, w której rosyjska doktryna otwarcie rozważa dotarcie do Dunaju, ta cicha ofensywa inżynieryjna może okazać się bardziej decydująca niż jakikolwiek pojedynczy system uzbrojenia.