India vs. Pakistan: Het Conflictpunt Kasjmir Laait Weer Op

Onlangs heeft een escalatie in Kasjmir India gedwongen zijn regionale houding te heroverwegen. Terwijl Delhi voorheen een strategie van containment en integratie volgde, heeft de nieuwe crisis het conflict met Pakistan in een meer volatiele fase geduwd.

Het doel van India is om de territoriale controle over Jammu en Kasjmir te versterken en verdere instabiliteit af te wenden door middel van blijvende militaire paraatheid. Op strategisch niveau streeft India ernaar externe invloeden, met name van Pakistan, te voorkomen die de regionale uitkomsten zouden kunnen beïnvloeden. Dit omvat het behouden van politieke integratie na de intrekking van Artikel 370 en ervoor zorgen dat de status van het gebied een interne aangelegenheid blijft, geïsoleerd van internationale bemiddeling. De reden waarom India dit doel wil bereiken, is geworteld in decennia van conflict over territoriale soevereiniteit met Pakistan.

In het verleden hebben beide landen het gebied in zijn geheel opgeëist, maar het slechts gedeeltelijk gecontroleerd. India beschouwt de steun van Pakistan aan de moslimbevolking in Kasjmir, inclusief politieke steun, diplomatiek druk en af en toe geheime steun voor gewapende groeperingen, als een directe uitdaging voor zijn soevereiniteit. Ter plaatse heeft deze steun sympathie gevonden onder delen van de Kashmiri-bevolking, met name degenen met familie- en culturele banden met Pakistan. De bezorgdheid van Delhi is dat het strategische doel van Pakistan onveranderd blijft: de kasjmirkwestie internationaliseren en uiteindelijk de status quo wijzigen door middel van voortdurende druk. Als dit niet wordt aangepakt, kan deze dynamiek de langetermijncontrole van India over het gebied ondermijnen en de nationale partnerschappen bedreigen.

In de afgelopen jaren heeft India zich gericht op het aanscherpen van de administratieve controle en het uitbreiden van zijn tegen-inlichtingenapparaat om dit doel te bereiken. Militaire operaties werden geïntensiveerd in gebieden zoals Pulwama en Baramulla, met een verhoogde inzet van surveillancedrones en signaalintelligentie-eenheden.

De National Investigation Agency voerde een harde aanpak uit tegen netwerken die verdacht werden van het faciliteren van grensoverschrijdende bewegingen en illegale financiering. Tegelijkertijd investeerde India in infrastructuurprojecten die bedoeld waren om zijn aanwezigheid te versterken en economische prikkels te bieden om het gebied te stabiliseren. Diplomatieke inspanningen waren gericht op het tegengaan van de outreach van Pakistan in fora zoals de Organisatie van Islamitische Samenwerking, en Delhi bevestigde zijn standpunt dat Kasjmir een integraal onderdeel van India blijft. Het resultaat van deze acties was een fragiele maar gehandhaafde status quo die openlijk conflict weghield, maar niet in staat was om de onderliggende spanningen op te lossen.

Hoewel de veiligheidssituatie tijdelijk verbeterde, bleef onrust in bepaalde gebieden bestaan, en kwamen incidenten langs de Line of Control regelmatig voor.

Pakistan bleef zijn claim diplomatiek en militair herhalen, waarbij politieke leiders steun betuigden aan de Kashmiri-bevolking en af en toe de retoriek opvoerden tijdens periodes van interne of regionale spanning. Ondanks intermittente backchannelgesprekken was er geen doorbraak. De operaties van India slaagden erin om infiltratie te verminderen en zichtbare argumenten te beperken, maar slaagden er niet in de impasse te doorbreken.

Dit veranderde met een recente aanval in Kasjmir, die een keerpunt markeerde door het volledige spectrum van het bilaterale conflict te heractiveren. Voor de aanval beschouwde India zijn houding als stabiel, zij het onvolmaakt. Het incident leidde echter tot een evaluatie.

Vanuit Delhi’s perspectief gaf het incident aan dat Pakistan, direct of via netwerken, vastbesloten bleef om de gebeurtenissen in Kasjmir te beïnvloeden.

Deze verschuiving gaf India meer vrijheid om grensoverschrijdende operaties uit te voeren en politieke controle over betwiste gebieden te claimen, maar het bracht ook het risico van bredere vergelding door Pakistan en internationale bezorgdheid met zich mee, wat de lange termijn invloedsmogelijkheden van Delhi zou kunnen beperken.

India had nu de politieke ruimte om zijn militaire en diplomatieke reactie te intensiveren. Er was ook momentum om langdurige afspraken, waaronder het Indus Waters Treaty, te herzien als hefboom. Maar de verschuiving bracht ook problemen met zich mee. Verhoogde operaties dreigden de lokale bevolking te vervreemden en internationale bezorgdheid aan te trekken.

Bovendien vormde de capaciteit van Pakistan om via diplomatieke kanalen, asymmetrische middelen, militaire signalering of zelfs nucleaire actie te reageren, een vernieuwd escaleringsrisico langs de Line of Control.

De reactie van India was gericht op het demonstreren van militaire vastberadenheid, terwijl de strategische afstemming werd gehandhaafd. Extra troepen werden naar gevoelige zones gestuurd, en de coördinatie op hoog niveau van de beveiliging werd versterkt over het leger, de inlichtingendiensten en paramilitaire eenheden. De surveillance langs de Line of Control werd uitgebreid, en tegen-infiltratiemaatregelen werden versterkt. Delhi escalatie van de retoriek rond het Indus Waters Treaty heeft plaatsgevonden, waarbij functionarissen hints gaven om de waterdelingsnormen te heroverwegen als onderdeel van een bredere strategie. Internationaal heeft India zich gericht op het consolideren van diplomatieke steun van belangrijke bondgenoten, waarbij het zijn acties afbeeldde als noodzakelijk voor nationale veiligheid en regionale stabiliteit. Hoewel er nog steeds escaleringsrisico's zijn, probeert Delhi een nieuwe balans te creëren, waarin afschrikking wordt hersteld en de politieke status van Kasjmir niet langer wordt betwist.

Over het geheel genomen is de strategie van India in een meer assertieve fase gekomen, gekenmerkt door overname, afschrikking en strategische signalering. De recente escalatie heeft de grenzen van laag-intensief beheer blootgelegd en Delhi gedwongen de aanhoudende strategische rivaliteit met Pakistan onder ogen te zien. In dit zich ontwikkelende veiligheidslandschap streeft India ernaar de controle te vergrendelen, terwijl het de bredere gevolgen van een crisis die een van de meest volatiele in de regio blijft, inhoudt.