.svg){kind=small}
Vandaag zijn er belangrijke updates uit Oekraïne.
Hier is Oekraïne overgegaan van het op papier sanctioneren van de Russische oorlogseconomie naar het daadwerkelijk afdwingen van die sancties over duizenden kilometers en over vier volledige zeeën, volledig op eigen kracht. Door lucht- en maritieme drone-aanvallen uit te voeren op Russische tankers en olieboorplatforms heeft Oekraïne zijn inspanningen over drie continenten opgevoerd om Ruslands vermogen om oorlog te voeren te ondermijnen.
President Volodymyr Zelensky kondigde aan dat Oekraïense sancties tegen bijna 700 schepen die gelinkt zijn aan Ruslands schaduwvloot officieel in werking zijn getreden. Deze schepen zijn goed voor een groot deel van Ruslands olie- en energie-export, maar helpen ook bij het importeren van gesanctioneerde goederen, wat Rusland in staat stelt de oorlog te financieren. Volgens Zelensky varen de schepen onder de vlaggen van meer dan 50 rechtsgebieden, wat onderstreept hoe diep Rusland sanctie-ontwijking heeft ingebed in mondiale scheepvaartnetwerken. De Oekraïense inlichtingendiensten schatten dat westerse partners al 555 schepen hebben gesanctioneerd, en Oekraïne stemt zijn eigen maatregelen nu af op fysieke actie, waarbij de boodschap duidelijk is dat illegale Russische scheepvaart niet langer veilig zal zijn enkel omdat zij ver van de Oekraïense kust opereert.
Ten eerste heeft Oekraïne in de Zwarte Zee aangetoond dat deze sancties niet symbolisch zijn, door zijn maritieme campagne op te schalen met aanvallen op olie-tankers van de schaduwvloot met Sea Baby-zeedrones. De eerste bevestigde doelen waren gesanctioneerde tankers nabij de Turkse kust, terwijl zij leeg onderweg waren naar Novorossiejsk om te worden geladen.
De campagne ging verder met een opvallende aanval op de tanker Dashan. Ondanks dat het schip met hoge snelheid voer en zijn transponder had uitgeschakeld, werd het gevolgd en meerdere keren geraakt, waarbij door geolokaliseerde Oekraïense dronebeelden zware schade aan de achtersteven werd getoond. Deze aanvallen verhogen de verzekeringskosten aanzienlijk, ontmoedigen bemanningen en ondermijnen Ruslands vermogen om olie stilzwijgend via gesanctioneerde routes door de inmiddels gevaarlijke Zwarte Zee te vervoeren.
De druk breidde zich uit naar de Zee van Azov, waar Oekraïne rechtstreeks toesloeg in Ruslands logistieke achterland. In de haven van Rostov aan de Don werd de gesanctioneerde tanker Valery Gorchakov geraakt terwijl deze naast de overslagterminal voor olieproducten van Novoshakhtinsk lag.
De aanval veroorzaakte uitgebreide overstromingen van de achtersteven, branden aan boord en ernstige schade aan de machine- en stuurcompartimenten. De tanker begon te zinken en moest door drijvende schermen worden omringd terwijl de autoriteiten zich haastten om het gebied af te sluiten, wat aantoont dat zelfs havens diep in Ruslands achterland niet langer gevrijwaard zijn van vergelding.
Vervolgens breidde Oekraïne het strijdtoneel uit naar de Middellandse Zee en overschreed daarmee een psychologische en operationele drempel. Voor het eerst voerde de Alpha-eenheid van de Veiligheidsdienst van Oekraïne een aanval uit op een tanker van de Russische schaduwvloot in neutrale Middellandse Zee-wateren, meer dan 2.000 kilometer van Oekraïens grondgebied.
In een meerfasige operatie troffen luchtdrones de tanker Quendil met door drones afgeworpen munitie terwijl deze leeg was, zodat geen milieuschade door olielekken zou ontstaan. Het schip liep kritieke structurele schade op en kan niet langer worden gebruikt voor het transport van olie. Oekraïense functionarissen benadrukten dat het schip werd ingezet om sancties te omzeilen en inkomsten voor de oorlog te genereren, waardoor het volgens het oorlogsrecht een legitiem doelwit was.
Opmerkelijk is dat het vermogen om zo’n operatie zo ver van Oekraïne uit te voeren, vermoedens deed rijzen over mogelijke westerse ondersteuning van het plan, of anders over Oekraïense lanceerpunten op NAVO-grondgebied, wat de kans vergroot op Oekraïense drone-aanvallen op Russische doelen in de Baltische Zee of de Noordzee.
De vierde zee in deze zich uitbreidende campagne is de Kaspische Zee, waar Oekraïne niet alleen het transport maar ook de productie zelf heeft aangepakt. Langeafstandsdrones troffen Ruslands grootste Kaspische olieplatform, Filanovsky, waardoor de winning uit meerdere putten werd stilgelegd. Vervolgaanvallen raakten het Korchagin-platform tweemaal en later het Rakushechnoye-platform, wat herhaalde sluitingen afdwong. In dezelfde operationele cyclus vielen Oekraïense speciale troepen het patrouilleschip van de Russische marine Okhotnik aan, dat in de nabijheid opereerde en was ingezet om de platforms dringend te beschermen, maar zelfs zichzelf niet kon beschermen.
Deze aanvallen, uitgevoerd tot op 900 kilometer van Oekraïens grondgebied, hebben de offshoreproductie verstoord en Rusland gedwongen luchtverdediging en middelen te verplaatsen om activa te beschermen die het ooit als onaantastbaar beschouwde.
In het geheel tonen de Oekraïense acties in de Zwarte Zee, de Zee van Azov, de Middellandse Zee en de Kaspische Zee een doelbewuste strategie om sancties met geweld te combineren. Door zowel de schepen die Russische olie vervoeren als de platforms die deze winnen aan te vallen, richt Oekraïne zich rechtstreeks op de financiële levensader van Ruslands oorlogsinspanningen. Met elke nieuwe zee die wordt toegevoegd, verdiept de druk zich, terwijl Rusland de toegang tot zijn afnemers en belangrijke inkomsten verliest. Nu blijft alleen nog de vraag wie de volgende zee zal blokkeren, waarschijnlijk de Baltische Zee; hetzij door NAVO-troepen via strikte controles, hetzij door Oekraïense kinetische dronesancties.
.jpg)
Opmerkingen